Nietakt

W takich właśnie momentach (jestem nad jeziorem,
cienie są równomierne, wiatr prosto z zachodu),
mógłbym - myślę - uwierzyć w ułożenie światów,
w ich dobre wychowanie i poczucie smaku.

Dobroć takich wieczorów, opiekuńczość wrażeń,
delikatność doświadczeń - to wszystko mnie myli
i ufam: w plan w stworzeniu i w znaczenie chwili.

I mam jeszcze ten moment słodkiej niewinności,
dziecięcego przejęcia; wkrótce sarnie ścierwo,
gnijące pod modrzewiem, chwilę tę naświetli
nie pasującym nigdzie błyskiem asymetrii.

Witam.

W pierwszej zwrotce razi mnie nieco wpis "cienie są równomiernie". Nie miało być czasem "cienie są równomierne"? Pytam, nic nie zarzucam.

W drugiej przeszkadza mi: "i ufam: w plan w stworzeniu". To podwójne w sprawiło, że 'potknąłem się' przy czytaniu. Ja bym zapisał to inaczej. Prościej. "I ufam w sens stworzenia". Ale to tylko moje widzimisię.

Puenta mi się podoba. Wszystko piękne, śliczne. Widoczki ładne, aż można się zachwycić... A tu - gnijące sarnie ścierwo. Ładnie ujęty 'nietakt' przyrody.

* * *

Cóż, musi być równowaga we wszechświecie. Zawsze myślałem, że nasz świat jest miejscem, w którym przenikają się wszystkie skrajności. W niebie nie jesteśmy. Tu chyba nie wszystko ma być takie śliczne ;-)

Pozdrawiam jednego z moich ulubionych autorów (tak, tak).

R.

Witam :)

"Równomiernie" to rzecz jasna literówka - dzięki za wskazanie, poprawiłem. Ten wers, o którym pisałeś ("plan w stworzeniu") budzi moje wątpliwości: z jednej strony "plan stworzenia" czyta się płynniej, z drugiej "plan w stworzeniu" wydaje mi się bardziej ujmującym sformułowaniem. Nadal więc się waham i komentarz jest cennym głosem :)

Ostatnio mało piszę, zwłaszcza wierszy; trochę więcej prozy i grafik. Dla grafik zrobię stronę; gdybyś miał ochotę na prozę, zapraszam do działu P :)

Pozdrawiam dzięki za komentarz, Michał

ciekawy.
pozdrawiam:*

ojej to jest wiersz

Michał, widzę powrót na .org ;). Powrót - dodam - w wielkim stylu. Takiej poezji jak Twoja brakuje - przesiąkniętej poetycznością, opisowej, a zarazem refleksyjnej. Jak dla mnie na duży plus.

Pozdrawiam serdecznie, Gaspar :).

P. Alicjo: Dziękuję :)

P. Górówko: Techniczne warunki spełnia :)

Kacper: Miło, że się podobało :) Z tym powrotem na orga to zresztą jest trochę inaczej: to nie jest tak, że ja odszedłem i teraz wracam; po prostu nie mam za bardzo co wrzucać. To jest mój pierwszy poważny wiersz od listopada (poprzedni to "Hel, grobla..." - jest na .orgu), satyr jakoś się nie godzi wrzucać do Z (a jak wrzucę do Piaskownicy, to potem znaleźć nie mogę, bo na karcie tego nie ma - a zresztą jaki poziom w Piaskownicy, to sam wiesz), czasem zamieszczę jakąś prozę. Mam nadzieję pisać więcej; jak będzie to zobaczymy :)

P. Sokratex: Dobrze czytać Twój komentarz, mimo że nieprzychylny, ale wiele wznoszący. Ja to widzę tak: te piękne okoliczności przyrody nieco tu zwiodły peela, peela który na co dzień w "ułożenie światów" nie wierzy. Ma tę chwilę "dziecięcej ufności", bliżej mu do wiary w jakieś uporządkowanie - i z pewnością jest z niego wtedy europejskie dziecię; ścierwo sarny w takich okolicznościach wydaje się mu więc dość sporym nietaktem, nie pasuje do ułożonego świata. To obserwacja zgrzytu w mechanizmie (mechanizmie, w który peel dopiero co zaczyna wierzyć). I to właściwie rzeczywiście tyle, peel nie zagłębia się tu w filozofię. A nei zagłębia się - bo ja, jako autor, jestem (stwierdzam) trochę za smarkaty, za mało wiem, by prowadzić tu jakiś filozoficzny manifest. Dlatego to raczej impresja, która otwiera tu furtkę na coś więcej - a przynajmniej próbuje otwierać.

Tak się tu tłumaczę - acz oczywiście widzę rację w tym, co napisałeś. Dzięki za komentarz :) I jeszcze prośba: nie rzuciłbyś okiem na "Hel, grobla, widok na Gdynię"? Można tam trafić przez mój profil, a w razie czego mogę podesłać link.

Życie i śmierć...piękno przyrody i zdawałoby się burzące je zwłoki zwierzęcia...wiersz zatrzymał i zmusił do refleksji...
Pozdrawiam :)
Lidia

Witam,
zastanawiam się czy "plan stwarzania" byłby wystarczajaco ujmujący... no i pozostałby niedokonany ;)


Podoba mi się
Pozdrawiam serdecznie,
K.

Witam,
zastanawiam się czy "plan stwarzania" byłby wystarczajaco ujmujący... no i pozostałby niedokonany ;)


Podoba mi się
Pozdrawiam serdecznie,
K.
forma niedokonana od "stworzyć" to "tworzyć", zatem "plan tworzenia"
"stwarzanie" to potworek językowy podobny do słynnego "namaczania", gdzie czasownik w formie dokonanej "namoczyć" został na siłę "uniedokonaniony"
:)

Uważam, że wiersz jest dobry, a nazwanie sarniego ścierwa nietaktem natury wobec nastawionego relaksowo turysty jest niekonwencjonalne i podszyte czarnym humorem.
Ale "w plan w stworzeniu i w znaczenie chwili" na pewno nie jest dobrym sformułowaniem ze względu na powtórzenia przyimka "w". Z pewnością zmieniłabym wyrażenie "w stworzeniu" na "stworzenia" lub "tworzenia".
W moim odczuciu nie pasuje do pointy słowo: "naświetli". Światło, jasność mają w tradycyjnym rozumieniu znaczenie raczej pozytywne, tak się na ogół kojarzą. Zmieniłabym to na "przeszyje", wtedy błysk asymetrii raczej kojarzyłby się z "gromem z jasnego nieba", z niemiłym zaskoczeniem właśnie, a nie ze światłem.

Witam,
zastanawiam się czy "plan stwarzania" byłby wystarczajaco ujmujący... no i pozostałby niedokonany ;)


Podoba mi się
Pozdrawiam serdecznie,
K.
forma niedokonana od "stworzyć" to "tworzyć", zatem "plan tworzenia"
"stwarzanie" to potworek językowy podobny do słynnego "namaczania", gdzie czasownik w formie dokonanej "namoczyć" został na siłę "uniedokonaniony"
:)


Panie Karolu,
ja tam ekspertem nie jestem.
A co mówią eksperci?

"Dzień dobry!

Samo stwarzać na pewno nie jest "potworkiem językowym". Jest przewidzianą
systemem języka formacją słowotwórczą od czasownika stwarzać, notowanego w
słownikach ze znaczeniem 'powodować, że coś zaczyna istnieć, powoływać do
istnienia, do życia; robić, czynić, kreować, wykonywać'. Problem jest w
użyciu, w połączeniu z innymi wyrazami. Podała nam Pani plan stwarzania, ale
to za mało, aby oceniać fortunność użycia. Czasownik stwarzać to niedokonana
postać czasownika stworzyć (aspekt dokonany), ten z kolei powstał na bazie
niedokonanego tworzyć. Różnica między stworzyć a stwarzać leży nie tylko w
aspekcie, ale też w kategorii krotności, tę zaś wprowadza wymiana o w a
(też: mówić - mawiać, chodzić - chadzać, wyrobić - wyrabiać). Znaczenie
wielokrotności mieści też czasownik tworzyć (Tworzyć nowe osiedla). Być może
to, że plan tworzenia wyraża również wielokrotną czynność, zatem to samo, co
plan stwarzania, a jest mniej skomplikowany morfologicznie, spowodował ostrą
reakcję. Za ostrą.

Pozdrawiam
Krystyna Kleszczowa
www.poradniajezykowa.pl "

:)