dom - obraz nr 3

głupio jest mi czasem kiedy
przyjdzie do mnie ktoś od biedy
grzyb na ścianie go obtula
przy stoliku o dwóch kulach
usiąść musi na gadzinę
co na wierzchu ma sprężynę
i nim z miejsca śmieci zmiotę
mówi – jaki luksus fotel

z wyszczerbionym kubkiem latam
w kubku gorycz i herbata
cukru – nie mam – więc przepraszam
jest cukierek – dobra nasza
pod lampionem papierowym
umaczamy w myśli dzioby
przy zwietrzałej mroku bieli
pogawędka się nie klei

tak to gdy ktoś do mnie przyjdzie
zaraz po tym kiedy wyjdzie
zza drzwi oddech biorąc splunie
nie pokaże się już u mnie
a ja stojąc zza tych drzwiczek
ile razy splunie – liczę
wraz miarkując na te względy
już nie czekam kto następny

He he he... No, przepraszam, ale śmiać mi się chce.
Zabawnie to Pan napisał. Formy czepiać się nie będę, może tylko słowko jedno, że jeśli to ma przypominać katarynkową melodię to nie spełnia wymogów ( trochę z regularnością na bakier).
A co do treści to powiem tylko, że opis domu przypomina opis zamieszkałej przez nietoperze spelunki, do której przybywają też grotołazi. Stali bywalcy radzą sobie z atrakcjami, przybysze niekoniecznie. W całym tym pokrętnie poskładanym tekście ( patrz: czepiam sie składni) nie pasuje mi jedno słowo, mianowicie "drzwiczki". Dlaczego? Bo kojarzą mi się z dowcipem o Iżiku...

Pozdrawiam.
A.

Joanno - z tym usmiechem to ok - ale z resztą to bardzo się pomyliłaś - cóż - rozumiem każdy komentarz może napisać - każdy - tochę lepiej trochę gorzej ... - i z katarynką - do bani - i ze spelunką - do bani - prosiłbym raczej więcej takich nie pisać - a dowcip o Iżiku proszę zostawić na stronach gdzie od tego pękają - drzwiczki były - Joanno - były naprawdę i jak-najbardziej pasują do tego obrazu - to tyle

pozdrówko W_A_R

No Witku, typowo jak dla ciebie, niby cacy z wierzchu, zabawnie, ale trzeba naprawdę wczuc się w klimat, ja znam takie domy, z autopsji, nawet bywałem, mam wrażenie, że bohaterowi nie zalezy za bardzo na tych wizytach i to nie tylko ze wstydu. A opis mieszkania to chyba tylko pretekst i takie odstraszanie.
Popraw (po starej znajomości) jeśli się mylę.

Pozdrawiam.

P.S.
Nie zabraniaj Witku interpretacji, nawt jak boli.

Mnie ten wiersz przypadl do gustu, bardzo sugestywny, prawie ze widze ten dom i tych "gosci". Widze tez duzo goryczy... bo dom to moze byc tez i dusza, do ktorej sie zaglada. Z wierzchu niezbyt przyjazdna... etc.bo widzi sie to, co namacalne...
No i ta gorycz... herbaty (przeciez prawdziwa herbate nigdy sie nie slodzi !!)Wroce do niego, bo czuje, jakby ten dom mnie wabil mimo tego "niegoscinnego" wygladu... a moze do tego domu zagadaja nieproszeni goscie i dlatego taki im sie wydaje ??? Arena

PS. ...a to "przyjdzie do mnie ktos "OD BIEDY" bardzo intryguje

Tomku - dziękuję za komentarz - wiersz jak wiersz - nie wiem co znaczy - typowy (ok - nie obrażam się) a jesli chodzi o moc interpretacji to nawet białe można zinterpretować jako czarne więc jeśli boli to może ra(d-t)uje

pozdrówko W_A_R

Areno - dzięki za komentarz - dużo ciepła napisałaś - więc - rąbek tajemnicy odkryję - kto do poety- przychodził - wiersze i w te pędy odchodziły - wybacz bo dom ten taki oskubany z bytności - już go nie ma

pozdrówko W_A_R

Joanno - myślę, że w Twoim komentarzu była jakaś krytyka - więc i ja poszedłem po linii - myślę, że nie powinnaś ze mnie robić grotołaza - przynajmniej z bohatera wiersza - bronię go - bo któż do niego wpadnie na wyszczerbiony kubek herbaty - proszę o wybaczenie - bo może się nie zrozumieliśmy - a wiosna już i więcej uśmiechów winno być w wierszach

pozdrówko W_A_R

Wiesz Witku, ciężko mi pogodzić dwie sprawy tutaj:

poważną, melancholijną, niemal tragiczną aurę
i
kabaretowe rymowanie (to nie jest określenie pejoratywne; chodzi o styl)
...
Na pewno wiersz nabiera przez ten kontrast nieco oryginalności...ale niektóre wersy jakoś mi się nie podobają, np.:
"grzyb na ścianie go obtula "
...ale coż, zakończe optymistycznie i powiem, że doceniam różnorodność Twoich utworów.:)
Pozdrawiam

Joanno napomknę
...bądź obiektywny(a) / Pisz odnośnie wiersza /...

dałem drugi komentarz ze zrozumieniem Twojego krytycyzmu ale jakimś trafem nie przeczytałaś - wybacz Joanno rozumienie czy nie zrozumienie wiersza nie znaczy obrzucenie go dowcipem

pozdrówko W_A_R

Powinnam szybciej sie domyslic tego, znajac juz troche Twoja tworczosc... ten dystans i swoistego rodzaju kpina z poety-czlowieka... nielatwe to ale Ty probujesz...ciesze sie, ze domu juz nie ma, nie otwieraj juz tych drzwi...(czek) :-) rozgoscila sie jablon z paczkami optymizmu ! Arena

a ja to chyba świetnie bym się czuła w takim domku :)
i na myśl by mi nie przyszło plucie!
ogólnie podoba mi się bardzo to, jak podchodzisz do podejmowanego tematu, jak zwykle z humorem w dobrym tonie :) żartobliwie podkreślasz często ważne sprawy, na wzór fraszek, bardzo mi to odpowiada i do tego forma, świetna :)

Serdecznie pozdrawiam
Natalia

Panie Witoldzie, istotnie drugiego komentarza nie czytałam po przeczytaniu tego, co zacytowałam. Jednak to niewiele zmienia. Słowa, które padły w pierwszym wystarczają, aby poczuć się kompletnie niezrozumianą .

Myślę, że sugerując mi, abym nie komentowała wierszy, przekroczył Pan pewne zasady, bo moje uwagi dotyczyły tekstu, a nie osoby Autora(jeśli nadal ma Pan wątpliwości proszę wrócić do tego, co napisałam za pierwszym i za drugim razem). Mam również nadzieję, że nie będzie Pan więcej robić ze mnie "potwora" z jakichs tam pobudek (nie dociekam jakich).

Po raz drugi w tym miejscu (Portalu) zdarza mi się, że ktoś uważa mnie za wroga, bo napisałam coś "nie tak" o komentowanym tekście. Nie chcę teraz popadać w skrajny cynizm, ani prawić złośliwości, bo to bez sensu. Niemniej wnioski nasuwają się same i to jest bardzo przykre.
Przepraszam, jeśli dotknęłam czegoś, co zabolało, nie miałam pojęcia o jakiejś tkliwości miejsc. Nie będę więcej czytać wierszy tych, których to drażni i nie będę ich komentować.

Życzę powodzenia i świętego spokoju.

A.

Kubo - patrzysz na mój wiersz swoim okiem - swoim przyzwyczajeniem - melancholia i rymy - trudno dziś te dwie sprawy połączyć - ...grzyb na ścianie... - kaloryfer - czarny (prawdopodobnie brudny) i muszelkowaty kształt - jedyny w swoim rodzaju jaki widziałem - jedyne ciepłe a odstraszające miejsce

pozdrówko W_A_R

Ewuniu - dziękuję za zrozumienie i za indywidualność - tak po wierzchu obchodzę Twój komentarz - bo naprawdę nie wiem co napisać - może to, że ten dom stanowił tylko jedno pomieszczenie - w wierszu nie zawarłem opisu wielu innych przedmiotów - może z tego powodu tak obskurnie wyszło - może właśnie z tego powodu brak - wiersz obszedłem tak zewnętrznie ... ale jedno chciałem pokazać - że nie sam tam jestem - że ktoś tu zagląda - w poprzenich domach (wierszach) byłem sam - sobie samemu kleciłem przestworze - teraz kiedy ktoś zaczął mnie odwiedzać ... byłem na tyle ciekawski aby patrzeć z jaką gracją ode mnie odchodzi ... - jest w wierszu typ zafrasowania ... głupio jest mi czasem ...

bardzo Ci dziekuj - Ewo

pozdrówko W_A_R

Natalio - nie wiem sam jak poczułabyś się w takim domu - samotna i skazana na mrok i drzwiczki - prawie sutenera - ale dziękuję Ci za komentarz i przede wszystkim za odwagę wejścia w te domostwo i humor z jakim podchodzisz do tego co napisałem - samo zamieszkanie (podpowiem) to jeszcze nic z obcowaniem ze sprzętami - bo przecież wszystko można wyrzucić i wstawić nowe sprzętu - a czasem można zostawić jak było i przyglądać się "zeschłej epoce domu jesieni" i się uśmiechać

pozdrówko W_A_R