Linia losu

Dokładnie tak! Tu jest cały pies pogrzebany! W męskich lękach i kompleksach. Stąd te ich "podboje" i ucieczki w siną dal. Stąd odpędzanie od siebie tych kobiet, które robią na nich największe wrażenie. Niestety.

W takim razie się cieszę,

że się coś spodobało :)

Dziękuję za refleksję pozostawioną w komentarzu :)

Pozdrawiam :)

Twoja wersja w zasadzie mogłaby być, ale...

no, musiałabym się zastanowić.

Pisząc "to najgorsze" miałam na myśli śmierć

zabierającą czas danemu człowiekowi,

na stałe, nieodwracalnie, bezpowrotnie

więc w moim odczuciu nie ma tu sprzeczności,

ale skoro odczytałaś to inaczej, to może coś sknociłam...

Pomyślę jeszcze...

Bardzo dziękuję za przemyślenia na temat wiersza

i refleksję odnośnie męskich obaw :)

Pozdrawiam :))

Aha, teraz rozumiem, o co chodzi: to nie czas coś zabiera, ale śmierć odbiera człowiekowi czas.

Nieporozumienie wynikło z tego, że zaimek "to" oraz rzeczownik "czas" mają tę samą formę w przypadku mianownika i w przypadku biernika, dlatego w tego typu zdaniu: "Czas zabiera to" - nie wiadomo, co jest podmiotem ("zabieraczem"), a co dopełnieniem ("zabieranym").

Dlatego właściwie należałoby całkiem przeredagować to zdanie. Np. tak:

A kiedy przyjdzie to najgorsze

co przejdzie metę bezpowrotnie

albo: przebiegnę metę bezpowrotnie

albo: co czas mój przetnie bezpowrotnie

Można jeszcze inaczej. W każdym razie radzę to przeredagować tak, żeby nie było wątpliwości, że owo "to najgorsze" jest tu czynnym podmiotem, a nie czas.

Serdeczności, Deonix. :)

Najbardziej podoba mi się drugie "albo" z Twojej propozycji,

ale jeszcze pomyślę.

Dziękuję za wnikliwość :)

Serdeczności :)

Wiesz? Mi chyba też. :)

Serdeczności.