Prośba

oblepiona ciałem
nielotnym
ubłocona rzeczywistoscią
pełznę wytrwale
do jedynego celu

sączy się krew
niechętna

pięć ran
otwartych
nie pozwala udawać
że już

błagam bezgłośnie
przyjdź
zimną ręką
poprowadź

Rzadko bywam lakoniczny w komentarzach, ale teraz powiem tylko: NIE.


Adam

podoba mi się klimat tego wiersza...
taka modlitwa konającego dla mnie to jest

no cóż, jestem zachwycona, zwalona z nóg.... ale czemu pięć ran, nie cztery?

no nie wiem... ja tam mam znacznie więcej...

jestem pewna 7, może dlatego liczbę 5 skojarzyłam w zupełnie drugą stronę i stwierdziłam z całą pewnością: 4, nie 5:)

wiersz jest napisany w bardzo subtelny sposób
i klimat ciekawszy gdy czyta sie wieczorowa porą
pozdro

nie ideologie ale to ważne według mnie 5 jest idealne.....................
.........dlaczego?

Wiersz bardzo mi się podoba. Genialnie dobrane słowa, opisana jest w nim jakaś sytuacja, dzieje się coś niesamowitego na oczach czytelnika.
Nawiązując do polemiki o "piściu ranach" ja (przepraszam, że nie mam racji) skojarzyłam sobie Jezusa na krzyżu i stygmatyków... Wiersz w tej interpretacji nabiera nieco innego dla mnie znaczenia, ale nadal jest bardzo głęboki i wspaniały.
Zakończenie natomiast naprawdę mnie ujęło. Jest proste, ale mówi wszystko. Prośba jest tak niesamowita, że jestem przekonana, że nikt nie mógłby podmiotowi lirycznemu odmówić.
Pozdrawiam bardzo serdecznie

Moje pierwsze skojarzenie to także pięć słynnych ran, ale to w końcu nieważne.
Powiem krótko: jak najbardziej popieram.
Pozdr.