Wysoka fala

Początek wydawał mi się taki sobie, ale wiersz nabiera takiego tempa, że brakuje tchu do czytania :)). Przychylam się do opinii, że w tle kryje się melodia. Życiowo i płynnie. Pozdr. a

kawał czytania. pozdrawiam Oxy serdecznie.
:))

Wciąga Twój wiersz, Oxy, a może odwrotnie, ja wyciągam z wiersza dużo "swojego" i dlatego tak się chce czytać i czytać...
Podoba mi się wiersz.
:)

Kochana Kaliope, baaardzo Ci dziękuję za trzeci juz list chwalący mój skromny wierszyk oraz za Twój piękny wiersz-piosenkę dla mnie! Jestem naprawdę wzruszona i oszołomiona! Kłaniam się nisko i jeszcze raz dziękuję!

Anno, dziękuj za wizytę i pochwałę wiersza, mimo wszystko. :-) Jeśli czujesz jeog melodię i roznące tempo, i jeśli naprawdę uważasz, że jest życiowy, to więcej mi nie trzeba.
Pozdrawiam. :-)

Ano kawał, ale nie śmieszny.
I ja pozdrawiam, Magdo, i dziękuję za przeczytanie tego kawała. :-)

Grażyno, bardzo dziękuję za ten ważny dla mnie komentarz - jeśli wyciągasz z wiersza dużo dla siebie i jest on w znacznej mierze o Tobie, to daje mi to olbrzymią satysfakcję, bo przeciez staram się pisać prawdę o ludziach i dla ludzi.

Cała przyjemność po mojej stronie, Oxyvio. Ale proszę - nigdy mi się nie kłaniaj! - nie potrafię znaleźć się w takiej sytuacji. Ja na prawdę mróweczka, to mi wystarcza.
I dzięki - jeśli mogłam znów Komuś sprawić radość, to zasypiam z uśmiechem. Ot, tyle :)

in-h.

Tak, miłość to nierozwiązywalne równanie z dwoma niewiadomymi.
Fajnie , tak prosto, zaczyna sie monologiem a leci wierszowane, no i blisko mnie te ixy igerki padaja;)

Pluskam;

Dobrze uchwycony obraz dzisiejszego świata. Och, co ja mówię, ludzi! Świat od wieków jest taki sam, a ludzie.. no cóż..(( ewoluują tylko czemu negatywnie? A tak niewiele trzeba..+))
Serdeczności ))

Nie bądź zbyt skromna. Piszesz świetnie i mam nadzieję, że znasz swoją wartość.
Serdeczności. :-)

Bardzo dziękuję, Krzysztofie, za pochwalenie wiersza i za pluśnięcie, i za to, że bliska Ci jest jego treść - jeśli on trafia do Czytelników, to dla mnie jest ogrmna satysfakcja i nic więcej mi tu nie trzeba. :-)

Anno, dziękuję serdecznie za wyrażenie "dobrze uchwycony" i za +. :-)))
Myślę, że ludzie ewoluują nie tylko negatywnie, w tym samym stopniu pozytywnie, ale po prostu najsilniej odczuwamy to, co dla nas złe, co sprawia ból lub jest zagrożeniem dla nas. Dobre rzeczy słabiej postrzegamy, bo nie musimy się przed nimi bronić. Taka nasza natura.
Serdeczeństwa. :-)

Tak, samotność wszędzie na nas czeka, a, paradoksalnie, kiedy przed nią próbujemy się ukryć... tak, wtedy właśnie popełniamy błąd. Dużo prawdy w tym co piszesz, a takie uzewnętrznienie bardzo silnych emocji niejednokrotnie pomaga. Cóż my możemy wobec świata? Cóż, ile możemy, powinniśmy dać. Tylko nie zawsze się chce... i miast chęci i radości zostaje pustka...
Pozdrawiam :)

lekki do poczytania.I jaki na czasie:)Ladnie Oxyvio:)

Kolejna twoja śliczna ballada, jest w co się wczytać ale tak płynnie, lekko i melodyjnie, jestem na tej wysokiej fali i z przyjemnością pluskam Oxyvio:)))

Pozdrawiam jeszcze majowo:)

Oxy, piszesz o tym, co w życiu najważniejsze, co czyni człowieka szczęśliwym, za czym nieustannie "gonimy"- to właśnie MIŁOŚĆ!!! Kiedy nie mamy kogo kochać i sami nie jesteśmy kochani, czujemy się baaardzo samotni i nieszczęśliwi.
Jednak miłość jest delikatna i krucha, wymaga stałej "pięlęgnacji", nasycenia, podtrzymywania a ponadto jest "niezależna" - przychodzi kiedy chce i kiedy chce odchodzi, dlatego tak ważne jest: "śpieszmy się kochać..."póki ona jest :)

Piszesz o ludzkich uczuciach i to lubię. Lubię także twój dopracowany warsztat.

Cieplutko z uściskiem :))
Krysia

wszystko prawdą , ale poetycko dobrze na przemian z bardzo słabo , np. " zimność samotna " ... Warto go jeszcze przerobić , wyrzucić zbędne i będzie OK ... Pozdrawiam , C ;-)

Roklinie, dziękuję Ci bardzo za koment pełen zrozumienia treści wiersza.
Jasne, powinniśmy żyć tak, żeby przydać się na coś ludziom i w ogóle światu. Ale nie tylko nie zawsze się chce, czsami po prostu nie ma komu cokolwiek dać z siebie, bo nikt niczego od nas nie potrzebuje - i to jest najgorsze w samotności.
Ja również pozdrawiam. :-)

Bardzo Ci dziękuję Bernadetto, i za pochwałę, i za to, że w ogóle wpadasz do mnie czasami. Zapraszam. :-)