Murmychowy ogród

Grządki za moimi plecami, jak dawniej
wykoszony trawnik,
i stary modrzew do nieba prowadzi sroki
w najmniej oczekiwanym momencie
oznajmiają gości.

Potężna lipa ogarnia cały ogród.
Suchymi konarami poszturchuje zadomowionych.
Czasem pacnie jakąś mrówkę .
Czasem wystraszy lekkoduchy.
Najczęściej jednak pożera słońce w samo południe.

Tajemnice ogrodu znają krzaki pigwowca
to kłują, to zawstydzają leniwe siedmioplamki
funkcjonują w ramach miejsca i czasu tylko brakuje
na zagospodarowanie.

Nie mam już pięciu lat, ona pewnie wie o tym
stara grusza opleciona wiotką pajęczyną
na której tęsknota zmienia się w krople
jesiennego deszczu,
jest pewnie babcią, a ja wciąż mam chęć
na soczyste klapsy.

Ciepło i lirycznie. Twój wiersz przywołał wspomnienia. Chyba każdy z nas ma swój 'zaczarowany ogród' dzieciństwa.

o ile mnie pamięć nie zwodzi było więcej "Murmychowych" wierszy Twoich Jagodo :)
hm. taki powrót po klapsa... super :)
pozdrawiam :)

Jak żywy ten obraz. Język nasz polski sapie zadowolony i syty. Świetnie! Congrats.


"jest pewnie babcią, a ja wciąż mam chęć
na soczyste klapsy."

no właśnie!

Serdeczności. Kieliszeczek pigwówki! Elka.

jak Popsuty zauważył, murmychowych to tu już widzieliśmy nieraz,
Stasiu, a wiesz co?
"jednak" w 10. wersie bym usunął
i "funkcjonują" zamieniłbym na coś metaforycznego.
Ładnie piórem malujesz obrazy:)
Pozdrawiam

piękne, jasne.
ściskam Jagodo, serdecznie.
:))

Murmych zawsze dla mnie był"kimś":))
Cieszę się, że wrócił:)) Pozdrawiam i dzięki za
Murmycha!!! E.

Ja też mam swój murmychowy ogród, Jagodo, i strzegę go jak oka w głowie, no bo cóż nam zostaje, kiedy wszystko inne zostało nam skradzione. Malowniczo. Pozdrawiam serdecznie.
J.

taki sielski ogród namalowany jesienią to jak mocna nalewka w herbacie.
tak pokazana tęsknota-nie boli, soczysty klaps- wyśmienity, wieloznaczny.
a moja pigwówka dojrzewa....
pozdrawiam:))

Mój ogród z lat dawnych też wydaje mi się piękny, tajemniczy i tęskny.
Tym piękniejszy, im bardziej mój i dawny. Zaglądam tam czasami w listopadzie.

Pozdrawiam

PS. dziękuję, za ciepłe słowa na temat mojego blogu na stronce maciejjek . Liczę na Twoje tam komentarze... jeśli akurat zabłądzisz.

Takiej jesieni było mi trzeba - namalowanej "Murmychowym" ciepłem i kolorem. Niestety, klapsa nie będzie, tylko pochwała za owoc pracy w ogrodzie literackim ;) Pozdrawiam :)

Jagodo, cóż można jeszcze powiedzieć? Bardzo ładny, ciepły, nostalgiczny wiersz pełen ciekawych, oryginalnych metafor. Nie mamy już pięciu lat, ale ogrody - te, które przetrwały - ciągle są takie same.
Uściski. :-)

Wilcza Jagodo.. może ja jakaś "gupia".. :( ale nie wiem, co to takiego ten
murmychowy ogród... to pewnie wyraz.."jagodorodek"
nie zmienia to jednak mojego odbioru wiersza, jest lirycznie i to bardzo...
ładnie wplecione wspomnienia, na pewno ważne dla peelki.
Pozdrawiam... :)

piękna klasyka, bogata w środki artystyczne, gratuluję
S.