Historia pewnego poranka-spotkanie z człowiekiem

W dżdżystym świetle latarni
ze wzrokiem w chodnik utkwionym
szedł pewien starzec sędziwy,
jakby przeze mnie zmyślony.

Dziwny przedstawiał obraz
gdy tak samotnie, o świcie
przez wielkie miasto uśpione
dźwigał na barkach życie.

Twarz jego, piękna w zmęczeniu
siateczką zmarszczek pokryta,
dłutem doświadczeń rzeźbiona
przez mądrość była wyryta.

Stałam pół wieku od niego
w mglistość poranka wtopiona
i jak zahipnotyzowana
w zgarbioną postać wpatrzona.

Nie wiem skąd wracał, gdzie zmierzał,
co robił tu, o tej porze?
lecz wiem,że szukał moich oczu
by dodać siły w pokorze.

I gdy tak trwałam zdziwiona
w tym tajemniczym przesłaniu
wzrokiem mą duszę otworzył
dając mi wiarę o... nieprzemijaniu

Aż nagle zniknął. Zostałam sama
z nadzieją,że gdzieś mnie czeka.
Czuję to, bo wiem, że spojrzałam
w oczy prawdziwego człowieka...

otworzylem i jak zobaczylem forme to mialem uciec, ale stety przeczytalem pierwszy wers, a potem drugi...
udalo sie Pani, nie ma co.
w tym wierszu jest wszystko co byc powinno
a zwlaszcza przemowil do mnie klimat
jak dla mnie REWELACJA
jesli mam sie do czegos doczepic, bo nie wypada tylko chwalic to nie podobaja mi sie wszystkie te ... i ---

Dziękuję (-odrzekła skromnie).
Wyrzucimy te - ...

a... jeszcze jedno: Co ten wiersz robi tutaj?

A gdzie miałby być?

przez wielkie miasto uśpione
dźwigał na barkach [swe]? życie. tu bym wyrzucił

lecz wiem,że szukał mych---> moich oczu tu bym zmienił
by dać mi siły w pokorze.

on wzrokiem mą--> moją duszę otworzył

wlewając wiarę o ... - nieprzemijaniu ---> wlewając brzmi nieładnie i psuje efekt
[może -----> dał wiarę o nieprzemijaniu ]

wiersz mi się bardzo podoba, jest lekki i przyjemny. pozdrawiam pozytywnie :))

zachwyca i zaskakuje
piękne przesłanie
pozdrawiam

Dziękuję.

Drażni nieco banalna (gdzieniegdzie) atmosfera. Reszta jest w niezłym wykonaniu ;)

Odważnie pospolity temat wybrałaś - cenię odwagę i upór. Jednak aby oddzielić swój wiersz jakąś przegrodą musisz wykazać się pomysłowością, ale nie tylko w metaforach. Bo wiersz wydaje się zaledwie wstępem - do niczego nie dąży żadnej wyraźnej pointy. Przydałaby się jakaś (może) ironia, nie wiem... reszta to zadanie autorki ;)
Czekam na nowe :)

Pozdrawiam serdecznie

Może mała zmiana z "pewnego" na "prawdziwego" wystarczy?

On pokazał mi, że ludzie istnieją "gdy nie widzę ich w oczach bliźnich"...

Pozdrawiam
Su.

Dość dobre , przynajmniej widać kawałek pracy .

Cóż, skoro nie widać myśli, to tylko pozazdrościć Panu otoczenia.

Z pozdrowieniem
Su.

Lady Supay, nie wiem czego od Pani chcą. Wiersz jest plastyczny i bezpretensjonalny. Zielone oczy zazdrości? Pozdrawiam ciepło.

Dziękuję.
Naprawdę.

Su.

To nie jest biały wiersz a rymowany, więc obowiązują pewne zasady.
Proszę jeszcze raz przeczytać i zwrócić uwagę na sylabizację, rym
i rytm. Dwie ostatnie - z pewnością należy poprawić. Więcej nie piszę,
bo się może nie spodobać. To wszystko zależy od tego, czego oczekujemy
po komentatorach. Miłe są zawsze przyjemniejsze ale czy pożyteczne?
Pozdrawiam. NN

Dwie ostatnie - oczywiście strofy.

Jasne. dziękuję.
Wesołych Świąt.