Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Antyświaty(krótki poemat)


Rekomendowane odpowiedzi

I.

Widziałem dokładnie: rozmawiały ze sobą
dwa telewizory na wystawie w galerii,
albo w sennym widzeniu - telewizor na łodydze
- przejrzały słonecznik -kołysał się taktownie,

drugi leżał w łopianach i zmuszał prezentera
by ten mrugał za niego. Ja: dmuchawiec-latawiec
wypuściłem w ich stronę - wyznawały miłość -
nie chciałem przeszkadzać w ucieczce z wszechświata

ludzi-rzeczy-roślin, nie chciałem by moje
nekromanckie runy płaszcz i słomkowy kapelusz
zakłóciły exodus, bo gdy marzenie im pryśnie
wyjdę ze snu czy wystawy
dłuższą chwilę ciemniejszy.


II.

Patrzyłem zachłannie: dwa telewizory
jeden z nich był gejem, choć to nie przystoi
- powtarzali rodzice - mieć usta pełne róży,

dawać porno ludziom w paśmie dla seriali -
(mieć szorstką obudowę i patrzeć tak na Sony)
siedemnasta do dwudziestej drugiej godziny

dnia i nocy, które stały się przeklęte,
bo brzydzę się patrzeć na cudze penisy,
więc to pieśń nie o mnie ja kochać nie umiem.


III.

Widziałem dokładnie, zanim naszło bielmo
i polały się strużki przeczystej-ciepłej wody

o kolorze czerwonym prosto z mojej skroni,
rozmawiały o śmierci dwa telewizory

które następnie zabiłem w śnie czy na wystawie,
choć na moment przed końcem pokazały pustynię,

która mnie przemierza szukając oazy
zamiast tego pokój i stos wczorajszych gazet.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Grzesiu, dobry wiersz - są "zwroty akcji", które tak lubię: przejścia od telewizorów po rośliny-ludzi-znów rzeczy. Bardzo podoba mi się wers (zresztą nie tylko ten jedyny)
[quote]jeden z nich był gejem, choć to nie przystoi
- powtarzali rodzice - mieć usta pełne róży,

i zakończenie : pokój zapełniony wczorajszymi gazetami.

Cyz nie sądzisz, że ten fragmencik
[quote]
które następnie zabiłem w śnie czy na wystawie,
choć na moment przed końcem pokazały pustynię,

możnaby zmienić na

[color=green]zabiłem je we śnie albo na wystawie
bo na moment przed końcem pokazały pustynię[/color]

Pozdrawiam
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Tali, ok

Franka, zmienić skutek na motywację? Hmm. To zmienia historię, odwraca moje pozpodstawne niszczenie na niszczenie celowe.

H.Lecter, tak, to światy symbiotyczne, miłe mi spostrzeżenie, ale ich uzupełnianie traktuję jak Hegloskie tezę i antytezę, z których następnie łuskam wiersz

Kasiu, pomaga.

Dzięki za uwagę wszystkim oprócz Taliego

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Myślałem, że życie chce mi powiedzieć jedno Lecz się pomyliłem, gdy trafiłem w samo sedno Potencjał swój pełny odkryłem Spodobał mi się, w końcu poczułem, że odżyłem Konsekwencje może i będą duże, Ale też i czemu miałbym się sprzeciwiać własnej naturze? W domku opuszczonym się zaszyję I kto wie, może ludzie uznają, że już nie żyję.                             ********* Od dzieciństwa wmawiano mi, że będę nikim Nic nie osiągnę, mimo, że zawsze miałem dobre wyniki Rodzice - durnie - codziennie alkohol pili Często mnie do czerwoności bili Wstydziłem się gdziekolwiek wyjść Gdyż rany, które miałem ciężko było zakryć. Rówieśnicy wcale lepsi nie byli, Do różnych czynów się odważyli, Nigdzie bezpiecznie się nie czułem, Dla nauczycieli byłem chyba duchem, Prośby i skargi moje zostały zignorowane, Mieli na mnie totalnie wyjebane, I co, czy jakoś na to zareagowałem? Nie - dzieckiem byłem i strasznie się wtedy bałem. Lata mijały, a ja wciąż taki sam Cichy, nielubiany, w skrócie jeden wielki chłam W świat dorosłych wdrążyć się chciałem Lecz prawdę powiedziawszy, niczego nie umiałem Praca, pomyślałem, pozwoli mi się ogarnąć Myśli złych natłok na bok zepchnąć. W warsztacie samochodowym mnie zatrudnili, Jedynie sprzątania i mycia nauczyli Dziwnych bardzo ludzi tam spotkałem Chyba to nie dla mnie - pomyślałem Szkoda jednak tak szybko było się poddać, W końcu sam chciałem dorosłe życie poznać. Z czasem, okazało się, że popełniłem błąd Mogłem uciec jak najdalej z tamtąd Wparowali ludzie w broń palną uzbrojeni Jakieś pieniądze oni bardzo chcieli Bez wahania szefa mojego zastrzelili, Resztę pracowników śmiertelnie pobili Ja ukryłem się w jednej z szafek Głupi sądziłem, że nie zajrzą do wszystkich wnęk. Moje najgorsze obawy się spełniły Wydarzyły się rzeczy, które do końca życia będą mi się śniły Drzwiczki raptownie otworzyli Wyciągnęli mnie z kryjówki, kogoś zawołali, a potem mocno w głowę uderzyli Traciłem powoli przytomność, mocno na podłogę upadłem Krew ze mnie leciała, gdyż mokro pod głową miałem... Ocknąłem się po dłuższym czasie, Nie wiedziałem, co się wydarzyło właśnie Otumaniony przez chwilę byłem Lecz w końcu do podniesienia się odważyłem. Cholernie mnie bolała głowa, Cóż, przeżyłem jako jedyny, trochę szkoda W duchu tak bardzo umrzeć bym chciał, Ale los najwyraźniej inne plany miał. Udało mi się w końcu wstać Trochę ciężko mi było równowagę złapać Rozejrzałem się dookoła siebie uważnie Nie wiedziałem, czy ten spokój mogłem traktować na poważnie Po chwili ruszyłem przed siebie Nie ukrywam, czułem się wtedy bardzo niepewnie Otworzyłem pobliskie drzwi i wszedłem do głównej hali Cisza, nikogo nie było, wszyscy już pojechali... Nie miałem pojęcia jak zareagować Tak szczerze, to chciało mi śmiać, Widok tych wszystkich trupów Uświadomił mi ile w życiu doznałem trudów, Przecież ten jeden gość pod wpływem Dotykał mnie, kiedy po pracy się myłem A teraz leżał na ziemi martwy I tak jak cała reszta, zostanie on zapomniany. Od tego momentu inaczej się czuję, Morderstwami się strasznie lubuję, Nikomu tego nie mówiłem, W tamtym zakładzie niedobitków dobiłem,  Dziwną przyjemność mi to sprawiło I to uczucie w pamięci utkwiło, Zabrzmi to wręcz niepokojąco Myślenie o tym, działa na mnie kojąco. Rodzice całe życie mnie bili, Ogromną krzywdę psychiczną mi wyrządzili, W własnym domu bezpiecznie się nie czułem Z lękami się codziennie budziłem Siniaki miałem praktycznie na całym ciele, Tego całego gówna było jeszcze wiele, Ale powiedziałem temu dość, Niech sprawiedliwości stanie się zadość! Obudziło się we mnie dzikie zwierzę, A więc, zrobiłem to, do tej pory w to nie wierzę, Matkę i ojca z zimną krwią zabiłem I szczerze powiedziawszy, lepiej się poczułem Nie do opisania jednym słowem ulgę, Problem teraz, co zrobić z ciałami, kurdę... Może to najgłupsza rzecz jaką zrobiłem Ciała w ogrodzie, pod osłoną nocy, zakopałem Jeśli ich znajdą, a na pewno to się stanie Mnie na miejscu nie będzie, ukryję się póki co w jakimś pustostanie A kiedy uda mi się na bezpieczną odległość oddalić Cóż, mam nadzieję, że uda mi się kogoś dla zabawy zabić...                           ********* Cieszę się, że mogłem swoje myśli gdzieś zapisać, Moje życie móc w skrócie opisać. Co przyszłość pokaże, zobaczymy Gliny będą mnie ścigać za moje czyny Ale szczerze, jebać to... Dobrze się bawiłem, a to najważniejsze, ot co! Czy kiedyś coś tu jeszcze napiszę? Nie wiem, pewnie nie, to się jeszcze okaże...
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        @Leszczym jesteś dżentelmenem :)  
    • @Deonix_ jasne, jak się nie kleci to się nie pisze :)  
    • @Domysły Monika Jeszcze raz dziękuję. Jest mi naprawdę niezmiernie miło. 
    • @Wędrowiec.1984 piękne ja się w tym zakochałam

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Gratuluję genialne... Te słowa wybrzmiewają... sto procent poezji 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...