Żegnajcie...

[Gryf]

Wena odeszła odkładam pióro.
Mimo rozpaczy prób kilku daremnych,
Przestaję pisać zrywam więź z nautrą.

Rymy składać jeszcze wciąż potrafię,
Lecz uczucia żadnego już w nie nie włożę,
A taką poezją nikogo nie trafię.

Żegnajcie przyjaciele od dziś już milczę.
Odchodzę daleko, życie mnie pobiło.
Ile to potrwa czasu nie zliczę.

Dziękuję za wszystko, może kiedyś powrócę,
Czy taki, czy inny, może zmieniony.
Jam wciąż Wam oddany sercem i duszą.

[Michał Gomułka]

Gryfie, Janku

Miło było czytać Twoje wiersze. Wracaj szybko, bo nie tylko finezja, zaskoczenie i różnorodność "królują". W Twoich wierszach ukazywałeś szczerość, szlachetność, dobro, na pewno wielu osobom było to potrzebne i będzie. Osobiście dziękuję Ci za naszą "próbę" i w przyszłości mam nadzieję na więcej. Dziękuję za cenną wymianę. Do usłyszenia za kilka miesięcy. Akurat tak się składa, że też znikam na jakiś czas. :-)

[Ewelina Kocur]

Czasem tak trzeba, ale wierzę, że potrzeba "trafiania" w serca i umysły innych będzie silniejsza niż chęć milczenia. Pozdrawiam.