Pieśn dla Polskich Żołnierzy, którzy zginęli w Iraku/Afganistanie

[adolf]

W miejscu gdzie laur nie może dosięgnąć korzeniem
Wody ani też wylać spod liści swych cienia
gdzie światło się na piasek ściera o kamienie.
Na haku półksiężyca kir nocy powiewa.

A Pod nim przesypuje, z wydm się czas do nieba
Przybierając kształt drogi wiodącej do góry
tych, którzy tu zginęli, wiedząc, że tak trzeba
że nie krew, ale wolność zdobi ich mundury.

Lecz patrz oto jesienią do domów wrócili -
I złocistymi liśćmi spadają z drzew , aby
tę ziemię ucałować dla której walczyli
gdy Słońce wznosi tęczę niczym łuk triumfalny.

[Beata Buła]

piękne...szkoda tylko, że życie tak okrutne daje nam natchnienie...[*]