Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

To nie prawda duszo moja,
Gdy stracisz przewodnika
Wszystko umiera dokoła,
W otchłani chaosu znika.

Dobrego miałaś pasterza,
Karmił Cię prawdą miłości.
On wiedział dokąd zmierzać,
By dojść do wieczności.

Ilekroć upadł pod krzyżem cierpienia,
On zawsze powstał zapatrzony w Mistrza.
On cierpiał dla Ciebie, dla twego zbawienia,
Byś razem z nim do nieba była bliższa.

Więc teraz moja duszo, gdy pustka uderza,
Nie płacz i powstań, i idź prosto przed siebie
Podążaj drogą Swojego Papieża
I kochaj tak, jak on kochał Ciebie.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...