Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


?
Oj, tak się niewinnie wygłupiam! No bo Gierek gadał godzinami i wszystko miał zawsze napisane na karteczkach, nawet w czasie konferencji prasowych. ;-D
  • Odpowiedzi 55
  • Dodano
  • Ostatniej odpowiedzi

Top użytkownicy w tym temacie

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Nie, komentarza o córce nie uważam za żartobliwy. Nie o tym komentarzu mówiłam. Rozbawił mnie ten pierwszy koment Magdy.
A wiersz rzeczywiście dotyczy spowiedzi??? Ha ha ha! No kto by pomyślał! :-DDD

Co do kleru, to nie od dziś wiem, że duża część tego środowiska to dewianci. No bo jak może być wśród ludzi, którzy uciekają od normalnego życia - w rodzinie, miłości, pieszczotach, dla żony, męża, dzieci, wnuków - do samotności, ciągłych modlitw, medytacji i celibatu? Żeby jeszcze angażowali się w jakąś chlubną działalność dla świata. Ale przecież rzadko który duchowny to robi.
Dobrze, że oprócz skurwysynów są tam także autorytety.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


?
Oj, tak się niewinnie wygłupiam! No bo Gierek gadał godzinami i wszystko miał zawsze napisane na karteczkach, nawet w czasie konferencji prasowych. ;-D
No tak... aha? Nie rozumiem, a teraz nie mają na karteczkach? ;p Może trochę inaczej Cię zrozumiałem, nieważne.
I dlaczego Gierek? Przy "Wiesławie", , to przecież tylko namiastka. :)

To zależy Oxyvio, co rozumiesz przez określenie dewiant. Tutaj bym nie generalizował. Mógłbym równie dobrze powiedzieć, że to homoseksualiści, którzy wybrali taką drogę bo... (i tu można by rzeźbić w nieskończoność) a za chwilę spadłyby na mnie gromy za brak liberalizmu, lub co gorsza, żem homofob zapsiały ;)))
A dlaczego? Gdybym był homoseksualistą i powiedział, że księża, to sami heterycy, czy kogokolwiek by to oburzyło? Nie sądzę. Samych księży też nie. I tu jest problem i rodzą się pytania - czemu homoseksualistę oburza to bardziej niż kogoś, kto jest hetero? Jeśli teraz dodam, że akurat w tym środowisku często dochodzi do dewiacji, bo zamknięte, skazane na siebie (o celibacie nie powiem, bo to farsa) zostanę rasistą, jak się patrzy. :))
Szczerze mówiąc - mam to gdzieś. Na chłopski rozum, coś jednak w tym jest.

Ale odszedłem od tematu, a więc - dewiant trafia się zarówno u tych homo, jak i u hetero. I TAM i TU są tacy i tacy. A może przebywanie w hermetycznym środowisku powoduje te wynaturzenia? I tu jest zagwostka - wojsko, w pewnym sensie, to też hermetyczne środowisko. Wnioski nasuwają się same.

Niedokładnie zrozumiałem, "jak może być", bo nie skończyłaś myśli, ale powiem tak:
Ano może być, bo to wcale nieprawda, że ksiądz musi żyć w celibacie, albo uciekać od normalnego życia. :)
Jestem wyrozumiały ;))
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Między innymi... przedślubne. Gratulacje przyjęte, dziękuję - hoho... kiedy to było :)
Pozdrawiam.


to hoho zabrzmiało tubalnie :))
podobną historię przeżyłam z karteczką do świadkowania - wypisz wymaluj :)

- co do przypisu w komentarzu, kiedyś wróciłyśmy z koleżankami z wakacji i nasz stary poczciwy ksiądz zabrał się za spowiadanki. Tak sobie stoję w kolejeczce a ona jakby rosła i myślę sobie, jeej, ale dziewczyny nagrzeszyły, co je tak wzięło na to spowiadanie się. Przysiadłam w konfesjonale i szczęka mi opadła. Pytania księdza były tak wścibsko frywolne, że prawie czułam wpływ poprzednich opowiastek... następna wizyta dopiero przy tym nieszczęsnym świadkowaniu.. :))

Pozdrawiam ;)
A nie żal Ci się zrobiło poczciwca? ;))) Kurczę, trzeba było mu coś pikantnego zasolić ;p
U mnie to był chrzest, ksiądz tak się przyssał do mojej kumy, że zacząłem być zazdrosny, ale starałem się cały czas uśmiechać (to były takie gratulacje - z okazji świętego sakramentu).
Jak już ochłonął (rzecz cały czas się dzieje przy ołtarzu) - pokazałem dyskretnie na kącik ust.
Dyskretnie spytał:
- ubrudziłem się?
Dyskretnie odpowiedziałem, tym razem z kamienną miną, ale w miarę głośno:
- Nie obślinił się ksiądz.
;)
Dzięki BEa.tUSie.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


moja psorka mówiła - "dobry gość, rzadki gość". Do tej pory nie kumam. Chodziło jej o konsystencję? :/
Dzięki, Panie Biały za zajrzenie,
pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Miałam na myśli dokładnie to, o czym piszesz powyżej - że hermetyczne środowiska powodują wynaturzenia. Bo to jest oderwanie od natury.
...A zakonnice? Też mogą być zwykłymi kochankami, żonami, matkami?
Widzę, że w gruncie rzeczy myślimy bardzo podobnie. :-)
Opublikowano

trudne masz to, to jak takie nietypowe wielie zachodżace na sobie puzzle... tyle, że tu puzzli jest niewiele, ale i tak jest trudno :)))

puzzel 1: wszystko wiedziałem

puzzel 2:wiedziałem wciąż pytał

puzzel 3 zapomniałem następnym razem

puzzel 4 pamięć jest

puzzel 5 mi już zbędny

puzzle 6 kłamię

puzzel 7 nastepnym razem pamięc jest

puzzel 8: wciąż pytał zapomniałe

itd.

te czesci fajnie na siebie zachodzą :)) pcozatek moim zdaniem njalepszy, troche puenta taka minimalistyczna :))

pozdr.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


minimalistyczna mówisz? Bardzo lubię minimalizm :)
Często wyraża więcej niż wypasione dzieło. "Kłamię", jako stwierdzenie (oczywiście wg. mnie, lub jak wolisz - tego, co założyłem) wypełnia sens całości. Bez tego wiersz byłby pusty. Taka sytuacja np. w sklepie zupełnie tu nie pasuje. Bo tam raczej się nie kłamie, kiedy zapomnimy, co kupić. :)
To byłoby bez sensu udawać przed kimś, że wszystko jest w porządku i nakłamać, żeby kupić "cokolwiek", po to, by nie wyjść... no właśnie, na kogo? Zapominalskiego? ;))
"Kłamię" - rozpieprza ten cały, skrzętnie wypracowany, zakołtuniający się mechanizm, który... sprowadza całą tę sytuację do poziomu, na jaki zasługuje. No właśnie - groteski, tragedii? Na dobrą sprawę to też jest "sklep", ale trochę innego rodzaju. Bo tu ty się sprzedajesz (dobrze - masz podpisane) Źle - czeka cię "następny raz" (tu zajrzyj do komentarza Magdy)

Jest jeszcze inna możliwość interpretacji słowa "kłamię". Wiersz nie zawiera znaków interpunkcyjnych. A gdyby tak postawić na końcu znak zapytania? Prawda, że trochę inaczej to wygląda w połączeniu z resztą?
Z puzzlami masz rację. Co prawda trochę inaczej bym je rozłożył, ale to szczegół.
Dzięki, pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


No tak, ale nie do końca, bo "w gruncie rzeczy" są zupełnie czymś innym od "prawie", które już różnicę robi ;)
I bardzo dobrze, bo o czym byśmy gadali, gdyby każdy myślał tak samo? A tak, mogę Ci np. powiedzieć, że dla mnie wbrew naturze jest np. wstawanie o 6:00 rano do roboty, ale
o 3:00 na ryby wynaturzeniem już nie jest. :)
Opublikowano

Ja jeszcze pozwolę wrócić do wiersza, choć jak widzę, zawiązała się tu rozległa dyskusja na tematy "różne" :D
Zauważyłem mianowicie jedną rzecz: wiersz da się przeczytać od tyłu... i ma to nawet sens. Efekt niezamierzony?

[quote]wszystko wiedziałem
wiedziałem
wciąż pytał
zapomniałem

następnym razem

pamięć
jest
mi już zbędna

kłamię



i

[quote]kłamię

zbędna już mi
jest
pamięć

razem następnym

zapomniałem
pytał wciąż
wiedziałem
wiedziałem wszystko
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



i

[quote]kłamię

zbędna już mi
jest
pamięć

razem następnym

zapomniałem
pytał wciąż
wiedziałem
wiedziałem wszystko

Oczywiście, że ma sens Trochę na siłę, ale ma. :)
To jakby następny etap kłamania - wyrzuty sumienia powodują zadawanie sobie "razów", ale i coraz silniejsze zagłębianie się w kłamstwie. A wszystko z przekonania o bezsensie podjęcia, choćby prób naprawy.
No cóż, tym razem powiem prawdę - niezamierzone. A szkoda ;)
Tak się teraz zastanawiam - przypadek, czy podświadomość?
Dzięki za tak dogłębną analizę. Przy następnym wierszu pomyślę - może wyjść całkiem ciekawie.
Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Polityk wdziera się do przychodni NFZ jak tornado w złotej marynarce, jak kapsułka witamin z huraganem w środku. Drzwi skrzypią jak stare respiratory na kredycie. Kolejka pacjentów cofa się w popłochu – czują, że zaraz zniknie im nie tylko limit refundacji, ale i resztki nadziei. Rejestracja mdleje, bo wszystkie miejsca są już „tylko prywatnie”. Krzesła jęczą i próbują schować się pod podłogą. Termometr robi fikołek i udaje martwego. Plakaty o zdrowiu rwą się same – wiedzą, że zdrowie to luksus. Lewatywa rzuca się pod nogi pielęgniarki, błagając o ratunek przed uzyciem politycznym. Polityk siada. Fotel pęka jak budżet po wyborach, jak złamana obietnicą wyborcza. Kroplówki skaczą jak kibice na stadionie – każda kropla to podatek, każdy worek – dotacja dla kolegi z partii. Pacjenci   chowają się pod stołami. Stoliki robią salta. Gabinet drży jak cały system ochrony zdrowia. Lekarz blady jak recepta bez refundacji. Stetoskop na jego szyi dygocze jak bankomat przy pensji minimalnej. Biurko ginie pod brzuchem polityka – Zeppelin absurdu unoszony na naszych składkach. Oczy – dwa rentgeny pychy. Oddech – inhalator z piekła, co dmucha na półki z lekami. Syropy bulgoczą jak marszałek sejmu w amoku. – Co panu dolega? – pyta lekarz drżącym głosem. Polityk śmieje się jak rezonans magnetyczny na dopalaczach, śmiech rozdziera gabinet na części pierwsze. – Wszystko mnie boli, doktorze! Plecy od noszenia władzy, ręce od brania kopert, żołądek od darmowych bankietów, nogi od omijania kolejek do specjalistów… A sumienie? – tu wybucha rechotem – Nie pamiętam, gdzie je zgubiłem! Lekarz nie cofał się, nie drżał. Patrzył na polityka w absolutnej, nienaturalnej ciszy. Na jego policzku, tuż pod okiem, pojawiła się linia – pojedyncza, lśniąca kropla, która sunęła wolno w dół. Nie była słona. Była lepka jak zaschnięty tusz, gorzka jak brak refundacji. Ciśnieniomierz na biurku zaczął dziwnie syczeć, jakby łapał ostatni oddech tuż przed krzykiem. Wtedy eksplodował. Skala kończyła się na słowie „EGO”. Rentgen pokazuje wnętrze: katastrofalnie rozdęte ego za publiczne miliardy. Widać przerzuty władzy na wszystkie organy, metastazy stanowisk w każdej tkance, a w sercu – pustą salę sejmową. W środku wakacje na Krecie, darmowe kotlety, kilometrówki, premie, premie, premie. Dookoła – zadłużone szpitale, pacjenci czekający latami na operacje. Długopis lekarza wybucha w dłoni. Tusz wsiąka w sufit i układa napis: „Naród zapłaci”. Szafka na leki płonie ze wstydu. Pielęgniarka mdleje, rejestratorka śpiewa hymn w omdleniu. Kroplówki robią falę. Pacjenci salutują jak w Sejmie. Polityk wspina się na wagę i czyni z niej tron. Ze stetoskopu – berło. Z kart pacjenta – nową ewangelię o sobie. Każdy kilogram jego ciała to nasze podatki. Każdy oddech – kredyt wzięty w naszym imieniu. Każde mrugnięcie – nowa ustawa na jego korzyść. Wstaje i woła: – Tu nie ma przychodni! To moje żarowisko! A wy wszyscy jesteście moimi sponsorami! Pacjenci uciekają przez okna. Stoliki robią fikołki. Strzykawki latają jak ptaki apokalipsy. Lekarz chowa się w szafce, która rozpada się z hańby. Na podłodze rozsypane tabletki i recepty układają się w napis: „Tu był Polityk. I już nikt… nigdy nie wyzdrowieje.” Ostatnia tabletka toczy się po podłodze, zatrzymuje w kałuży krwi i wykwita na niej napis: „REFUNDACJA = 0 zł”.      
    • @aniat. namiętność spadła wraz z żółtym liściem z pierwszym kasztanem uleciał sen wspomnienia z jeżem czmychnęły szybko wiem :))
    • nie chroń myśli od świtu jasnego choć sen złudą czas zatrzymuje przeszłość ciąży i tłamsi twe ego kroplą rosy deszcz namalujesz?
    • @iwonaroma piękna metafora    dojrzewamy jak te kasztany bez kolców gładkości do piękna choć wdepczą to ulatamy by dalej swe życie wypełniać  
    • @Waldemar_Talar_Talar ... a dzisiaj narzekamy bo wciąż za mało mamy uczucia i miłości   życie to nie gra w kości  ... Pozdrawiam serdecznie  Miłego dnia 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...