bez tytułu

[Bachencja_S.]

Miłość
Powracająca osnowa iluzji
przepleciona z wątkiem życia
transfer dobroczynnej energii
napływającej do głodnego mózgu

Sny ogromnieją w rytmie
księżycowych pełni
ostrzą zmysły
Rusza tęczowa karuzela
wydziera spod stóp
rozsądek

Pragnienia
bez udziału wiedzy i woli
sadowią się w ciele
gęstnieją jak tornada
by zawirować w ogniu błyskawic
gdy się staje

Miłość
nigdy nie wiesz
gdzie będzie dla niej miejsce
kiedy przestanie wypełniać
przestrzeń

Lecz nie teraz
Jeszcze nie
Teraz kręci się karuzela

W mroku światła
pragnienie Prawdy

W świetle ciemności
prawda Pragnienia

[Pablo_Pikaso]

trochę mnie zakręciło chyba od tej karuzeli

szacuneczek

[bruno seping]

ładny wiersz, szkoda, że znowu o miłosci. pzdr:)

[Mirosław_Dębogórski]

Ja bym poważnie streścił. Wątek w nierównym tempie (jak dla mnie). Miłego...