Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

patrzę w stronę oceanu
ocean we mnie się patrzy

została nam ostatnia zapałka noc już szeleści
wysuwa mi się z kieszeni nic że krew wciąż
nie wsiąka w ziemię

bo ja chcę zamieszkać ci zaraz pod skórą
choć moja głowa nabrzmiała cała Odra w niej płynie
wszystkie wiedźmy odprawiają w niej gusła

ale jest gdzieś przecież dom na tym skrawku ziemi
nienależącym do żadnego kraju jest gdzieś przecież
miasto w którym nazwę ulicę twoim imieniem

(W-w; 11/12 VII 2009)

Opublikowano

heh, jeszcze zmieniłem troszkie końcówkę.

olek bolo: hmm, pierwotnie miało być pod twoją skórą, ale że zaraz niżej jest moja głowa, dałem 'ci'. nie wiem, jakoś nie mogę przekonać się do zmiany na 'tobie'. ale dzięki za uwagę.

kasiaballou: dwoje na jednego, ładnie to tak?:D no nic, zastanowię się jeszcze nad tą zmianą. 'się' jednak zostawię, zależało mi na uwypukleniu tego ożywienia oceanu. dzięki wielkie za zajrzenie=)

pozdrawiam
G.

Opublikowano

[quote] jest gdzieś przecież
miasto w którym nazwę ulicę twoim imieniem


fantazja jest od tego
żeby bawić się na całego :)
Dobry tekst.
Pzdr.
Opublikowano

Marcin, tylko "nie patrzyć się" - to jakieś gwarowe, naleciałościowe, gdzie Ty masz w słowniku języka polskiego taki zwrot ? "Mówi się" tak, wiem, ale to okropne - proszę zmień - bo całościowo wiersz mnie wciąga pod tę Twoją skórę (co Ona na to ?) Fajnie pomyślane i napisane :)

Opublikowano

Ona jest zadowolona ;p ;)
Nie zmieniaj na "tobie", wcale nie pasuje i zepsuje brzmienie.
Po zmianie koncowki, wiersz jest w calosci absolutnie dla mnie ;) Tak.
"`cuz your kiss went deeper than my skin." ;)

Opublikowano

to jest wiersz.
widzisz, żeby coś krytykować, to jednak wypada najpierw zrozumieć. może kiedyś dorośniesz do takich wniosków.
tak czy tak dziękuję za wizytę (acz nie rozumiem jej sensu jak i celu pisania takich komentarzy)
pozdrawiam
G.

polecam piłeczki antystresowe, są naprawdę dobre, wierz mi.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




witam,

przyjrzałam się dyskusjom.
to "we mnie się" ma jakiś sens
zaś "ci" absolutnie błędne, źle brzmi i rozbija wiersz. cały wers do zmiany

co do treści, to zgadzam się z Sojanem. nóż w kieszeni, ocean, ziemia i ulica
chyba czegoś nie zalapałam, ale być może wcale nie powinnam.

pozdrawiam
/b

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Migrena Jacusiu, to piękny wiersz.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Jacuś, przypomniałeś powyższymi słowami piosenkę Marka Grechuty:     
    • @Simon Tracy Czytając ten wiersz, pomyślałam, że to dialog z literaturą, a konkretnie — z "Mistrzem i Małgorzatą" Bułhakowa. Przez długą chwilę czytam o bezradności, o piciu jako ucieczce, o poczuciu grzechu, który się nie odkupuje — i świat nagle rozpada się na rzeczywistość i coś znacznie bardziej groźnego. Kot, który mówi, cylinder, neseser skórzany — to wszystko dobrze ukryte znaki, które nagle eksplodują. Czy czarny kot to tylko kogoś pomocnik, czy jest wcieleniem czegoś większego i nieubłaganego? Bo "Szatan nie jedno nosi imię". Czy to fragment większego tekstu?
    • @andrew Zapach, o którym piszesz — to nie perfumy jutra, to oddech rzeczy, które jeszcze się nie wydarzyły, Bez makijażu jest najlepiej. Bo wtedy widzę prawdę Śliczne!   
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      wojna to nie bajka, nawet gdy na drodze stoi "ku przestrodze"
    • @Migrena Zachwyciłeś mnie po raz enty, ale tym razem bardzo szczególnie. Z dużą wrażliwością dotykasz jednego z najbardziej subtelnych paradoksów współczesności – bliskości na odległość. Zafascynowała mnie ta fizyczność doświadczenia, które z definicji jest wirtualne. Z zimnych nośników informacji zrobiłeś przedłużenie zmysłów. Kiedy piszesz, że „litery płyną jak ciepła rzeka” albo że piksele są „zaklęciami wchodzącymi pod skórę” - dokonujesz alchemii. Sprawiasz, że czuje się ciepło urządzenia jako ciepło drugiego człowieka. „Dotknąć bez dotykania” – pokazujesz, że wyobraźnia i empatia potrafią być potężniejszymi narzędziami poznania niż sam wzrok czy dotyk. Napisałeś liryczny dowód na istnienie duszy w cyfrowym świecie. Każdy, kto kiedykolwiek czuł szybsze bicie serca na widok powiadomienia na ekranie - odnajdzie w nim siebie. Jest intymny, delikatny i pełen szacunku do drugiego człowieka – tej „drugiej samotności”, która nasłuchuje po drugiej stronie łącza. Autor książki "Samotność w sieci" powinien się od Ciebie uczyć. Powtórzę się - jestem zachwycona!
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...