-
Ostatnio w Warsztacie
-
.thumb.jpg.b8c891e26ebd8f995a00a7b66e625489.jpg)
bodo 0
Świat znika w oczach
Wraz z nim rozumy
Na łysych zboczach
Zasiadły tłumy.
Dyskusja się wznosi o całym tym miejscu
Jakoby skały łyse brudziły w obejściu
Lecz tłum się zrywa i srogo im przeczy
Że zieleń wznosząc naturę zniweczy.
Krzyk, ryk, płacz słychać stały:
„Niech zieleń obrodzi te łyse skały;
Upiększy je, doda kolorytu
Dumą nam będą od świtu do świtu”
Tłum znów kurz wznosi, chce wstrzymać zielonych
Niestety, unika rzeczy nieuniknionych
Gdyż skał majestat i wielkość ich cała
Tysiące lat historii i pamięć ich ciała
Ulatuje jak marny żywot człowieczy
Pomimo śmierci, w pamięci ostały.
Zieleń szybko przeszła do rzeczy
Gdzie okiem sięgnąć zielone już skały.
Kłos prawdy ścięty, acz zasiany - wróci,
Lecz czy człowiek coś o nim zanuci?
0
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 45 odpowiedzi
- 1 855 wyświetleń
-
- 36 odpowiedzi
- 438 wyświetleń
-
- 35 odpowiedzi
- 707 wyświetleń
-
- 27 odpowiedzi
- 611 wyświetleń
-
- 26 odpowiedzi
- 411 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano
facet stawia przecinek - :)) ciekawa metafora ona uwielbia wciąż słuchać i słuchać a on wzrokowiec szepcze do ucha wciąż ją czaruje że taka piękna a ona słucha i serce pęka ... -
Przez Laura Alszer · Opublikowano
@lena2_ Dziękuję serdecznie i również pozdrawiamZaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
-
Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano
No, napisany jak trzeba, średnióweczka , rytm, ładne rymy, treść z domieszką smętku. Takim tęsknym piórem, które sięga głęboko, dotyka dna kałamarza, wyczarować można wiersze, które zapadają w serce. -
Przez bodo · Opublikowano
Świat znika w oczach Wraz z nim rozumy Na łysych zboczach Zasiadły tłumy. Dyskusja się wznosi o całym tym miejscu Jakoby skały łyse brudziły w obejściu Lecz tłum się zrywa i srogo im przeczy Że zieleń wznosząc naturę zniweczy. Krzyk, ryk, płacz słychać stały: „Niech zieleń obrodzi te łyse skały; Upiększy je, doda kolorytu Dumą nam będą od świtu do świtu” Tłum znów kurz wznosi, chce wstrzymać zielonych Niestety, unika rzeczy nieuniknionych Gdyż skał majestat i wielkość ich cała Tysiące lat historii i pamięć ich ciała Ulatuje jak marny żywot człowieczy Pomimo śmierci, w pamięci ostały. Zieleń szybko przeszła do rzeczy Gdzie okiem sięgnąć zielone już skały. Kłos prawdy ścięty, acz zasiany - wróci, Lecz czy człowiek coś o nim zanuci? -
Przez Łukasz Jasiński · Opublikowano
@violetta I tak robię swoje, słowem: w głębokim poważaniu mam rozporządzenia Świętej Unii Europejskiej - mówię bez ironii, dajmy taki przykład: jeśli kupuję soki owocowe - od razu odkręcam i wyrywam nakrętkę, pijąc z butelki - nakrętka może zniszczyć usta, a nalewając do szklanki, to: przez nakrętkę można rozlać sok na stole, jak pani widzi: sama destrukcja - jest ona również charakterystyczna dla czarnej mafii - kościoła, dalej: gra skojarzeń - Święta Unia Europejska i Święte Cesarstwo Rzymskie - proste i logiczne i jasne? Łukasz Jasiński
-
-
Najczęściej komentowane
-
.thumb.jpg.c6402d327434378a63c34511438aff13.jpg)
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się