Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Ambulans nie musi się spieszyć
Lekarze w wymiętych po nocnym dyżurze fartuchach
Zapominają uśmiechnąć się na „Dzień dobry”
Hospitalizowanym wszystko już jedno
Ergonomiczne kształty ścian
I tłumy odwiedzających- same nierozpoznawane twarze
Miłość nie kocha dolegliwości
Egipskie ciemności bez względu na porę roku- ta nieistotna przecież
Ratunku!- oddajcie im pamięć

Opublikowano

rozpoznanie "choroby" postawione prawidłowo !
natomiast pracowników służby zdrowia którzy nie dbają o pacjentów
lub swoje samopoczucie potraktuje się według funkcji
i zasług !

podpisano :
specjalista chorób patologicznych
dr. Peże !


Pozdrawiam

Opublikowano

temat jakby z moich działań (czytaj:pracy). Ładne, prawdziwe. Tylko...
"bez względu na porę roku- ta nieistotna przecież" nie wygląda dobrze ( bo brzmieć brzmi). Musisz poprawić, bo sugeruje, że zapomniałaś jednego albo i więcej wyrazów. Ten szereg słów nie odwołuje się do pory roku. Aby tak było, musisz dać myślnik, bądż przecinek. rolleyes.gif Można po roku postawić kropkę, albo też przerzuć "ta, nieistotna, przecież" na następną linijkę. Ale to tylko sugestie.Tak mnie uczono. Ty rób, jak chcesz. Pozdrawiam serdecznie. Wiem, że czujesz temat.

Opublikowano

temat jakby z moich działań (czytaj:pracy). Ładne, prawdziwe. Tylko...
"bez względu na porę roku- ta nieistotna przecież" nie wygląda dobrze ( bo brzmieć brzmi). Musisz poprawić, bo sugeruje, że zapomniałaś jednego albo i więcej wyrazów. Ten szereg słów nie odwołuje się do pory roku. Aby tak było, musisz dać myślnik, bądż przecinek. rolleyes.gif Można po roku postawić kropkę, albo też przerzuć "ta, nieistotna, przecież" na następną linijkę. Ale to tylko sugestie.Tak mnie uczono. Ty rób, jak chcesz. Pozdrawiam serdecznie. Wiem, że czujesz temat.

Opublikowano
CYTAT (Krzysia Skrzypczynska @ Jul 23 2003, 06:58 AM)
temat jakby z moich działań (czytaj:pracy). Ładne, prawdziwe. Tylko...
"bez względu na porę roku- ta nieistotna przecież" nie wygląda dobrze ( bo brzmieć brzmi). Musisz poprawić, bo sugeruje, że zapomniałaś jednego albo i więcej wyrazów. Ten szereg słów nie odwołuje się do pory roku. Aby tak było, musisz dać myślnik, bądż przecinek. rolleyes.gif Można po roku postawić kropkę, albo też przerzuć "ta, nieistotna, przecież" na następną linijkę. Ale to tylko sugestie.Tak mnie uczono. Ty rób, jak chcesz. Pozdrawiam serdecznie. Wiem, że czujesz temat.

"-ta nieistotna przecież"
- chodzi o pore roku myślałam że to widoczne, ale przemyslę Twoją sugestię


ale czy ktoś odgadnie jaka jest diagnoza?
Opublikowano
CYTAT (Jolanta Sztejka @ Jul 23 2003, 01:20 AM)
A mbulans nie musi się spieszyć
L ekarze w  wymiętych po nocnym dyżurze fartuchach
Z apominają uśmiechnąć się na „Dzień dobry”
H ospitalizowanym wszystko już jedno
E rgonomiczne kształty ścian
I  tłumy odwiedzających- same nierozpoznawane twarze
M iłość nie kocha dolegliwości
E gipskie ciemności bez względu na porę roku- ta nieistotna przecież
R atunku!- oddajcie im pamięć

skoro to takie widoczne to dlaczego nie wszyscy na to wpadają mimo podpowiedzi w ostatnim wersie?
Opublikowano
CYTAT (Jolanta Sztejka @ Jul 23 2003, 07:27 PM)
skoro to takie widoczne to dlaczego nie wszyscy na to wpadają mimo podpowiedzi w ostatnim wersie?

Ponieważ czytają i nie rozumieją. Nie wgłębiają się w tekst. Najwygodniej napisać w komentarzu cokolwiek i już. A najlepiej, że nie podoba się, jest do kitu i nie przemawia. smile.gif
Poproszę coś trudniejszego do rozszyfrowania wink.gif
Pozdr.
Opublikowano
CYTAT (Mirosław Serocki @ Jul 24 2003, 02:39 AM)
CYTAT (Jolanta Sztejka @ Jul 23 2003, 07:27 PM)
skoro to takie widoczne to dlaczego nie wszyscy na to wpadają mimo podpowiedzi w ostatnim wersie?

Ponieważ czytają i nie rozumieją. Nie wgłębiają się w tekst. Najwygodniej napisać w komentarzu cokolwiek i już. A najlepiej, że nie podoba się, jest do kitu i nie przemawia. smile.gif
Poproszę coś trudniejszego do rozszyfrowania wink.gif
Pozdr.

obiecuje że sie postaram wink.gif

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kocham. Tak, to prawda. Tak mi jakoś. I tak jakoś za oknami tęsknie wieje wiatr. Nie ma cię.   Jesteś?   Spójrz, właśnie podążam ścieżkami myśli, idąc wolno, jakby aleją w parku pewnej przeszłej jesieni.   Wiatr jest wokół, ten szum, co wnika w czaszkę. Ten chorobliwy przesyt nicości, której zimne dłonie obejmują moją twarz.   Przytulam się do niczego.   Lecz, kiedy śnię…   Wiesz, tutaj jest wieczna wiosna. I maj. Ten maj jedyny. Ten maj, który wciąż pachnie zielenią liści i traw po niedawnym deszczu. Ten maj mój jedyny… I te pyłki przelatujące wokół. Przede mną. Wszędzie…   Byłaś tu. Pamiętam.   Stałaś w cieniu tego rozłożystego drzewa. (Chyba dębu. Nie pamiętam) Obejmował cię ramionami. Zamarłem, kiedy wstrząsnęła mną zazdrość. I takie ukłucie w sercu przeszło na wskroś. Przeszedł przez całe ciało prąd niepewności i trwogi.   Zacisnąłem mocno powieki…   Otworzyłem powoli.   Byłaś tam. I byłaś w wirującej aureoli białych dmuchawców. Dostępowałem wniebowstąpienia unoszony w przestwór przesyconego wonią kwiatów powietrza.   Byłaś tam, stojąc do mnie twarzą i w zamyśleniu. Tęsknie przekrzywiając głowę, jakby w oczekiwaniu na pocałunek.   Twoje włosy czarne poplątał wiatr.   Zasłonił oczy.   Odgarnęłaś je nieśpiesznie dłonią.   Te kosmyki niesforne…   I wtedy spojrzałaś na mnie. W twoich oczach szły polami poranne mgły a drobne kropelki osiadały źdźbła, płatki kwiatów, pajęczynę drżącą, subtelną… Srebrny naszyjnik z kryształowych korali…   I dostrzegłem twój uśmiech lekki, prawie niezauważalny.   A jednak tam był! Twój uśmiech…   Żwirową alejką biegły dzieci.   Ich wesoły krzyk, ich świergot. Ich trzepot maleńkich rączek, jakby skrzydełek maleńkich motyli.   Pełno ich tu było. Wszędzie…   Otaczały nas coraz bardziej. I bardziej.   Nie. To nie były dzieci. To były owady, tylko podobne na pierwszy rzut oka do ludzkich istot. Otaczały nas w coraz bardziej szalonym locie z cichym furczeniem przezroczystych skrzydeł.   Faeries… Skrzydlate istoty. Wróżki tajemne.   Drgnęłaś, szybując lekko w powietrzu. Zbliżaliśmy się do siebie. I mimo że było pomiędzy nami jeszcze mnóstwo przestrzeni, to byliśmy już na wyciągnięcie ręki.   Na grubość kartki papieru, źdźbła trawy. Na dotyk...   I byliśmy już. W sobie.   Z ust twoich spijałem chciwie nektar słodyczy, który błyszczał i olśniewał do nieskończoności żaru. Aż do zagubienia…   Tak. Jesteśmy zagubieni.   Próbujemy uciekać, lecz te ucieczki kończą się zazwyczaj w tym samym miejscu oczekiwania.   Ono wraca jak bumerang. W każdym momencie. w każdej chwili zamyślenia…   (Włodzimierz Zastawniak, 2025-11-28)    
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Czyli szaleństwo zakupów zdaje się?
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      To miło. Ja Ciebie też.   Ale najbardziej to chyba wnusię lubisz?
    • Taka noc to sprzyja przytuleniom:) skojarzyło mi się z drewnianą chatą:)
    • @KOBIETA     W Twojej ciszy       w Twojej ciszy odnajduję siebie  jakby noc odgarniała włosy ze światła a między nami drżał ten sam ukryty oddech   Twoje słowa spływają po mnie jak ciepła mgła nad miasto i nagle ciemnosć przestaje być ciemna bo niesiesz w niej blask ktorym mnie dotykasz       słodkiej Dominice :)  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...