Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Nie wiadomo skąd przyszła
przez kogo została wysłana
z jasnego nieba zrobiła mrok
w stratosferze słońce znikło

jaskółka szuka schronienia
wśród prastarych konarów
pod zadaszeniami domów
pióra nastroszyły czyżyki

wietrzysko smaga chmurami
które rozsiewają gradobicie
stoję na środku pustej ulicy
i słucham etiudy Chopina

Opublikowano

mmm:) nie przypuszczam, żebyś Sfinksie nie wiedział, że Chopin
nie napisał żadnej symfonii, bo wtedy należałoby wymienić z tytułem symfonia natury, na koncert Chopina.
W takim razie ty myślisz, że napisałby symfonię - nie
słuchasz Chopina i to wszystko z otaczającym tłem tworzy symfonię,
to tylko moje zamyślenie nad trzecią zwrotką... widzę to - podoba mi się

jaskółka to śliczny ptaszek ... lecz mnie osobiście :) kojarzy się symbolicznie,
młoda jaskółka to może być uroda młodości , wciąż między czarnym a białym
potem już nie najlepiej jeśli to pozostaje, szkoda może, ale mam duży dystans
dla jaskółki , czy to się udaje .. tak
wrócę tu

pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.





przyłączę się do tej myśli
serdecznie:)
Opublikowano

peel stoi na środku ulicy i ja go widzę z batutą w ręku
myślę że nie tyle słucha ile dyryguje tworzy
a jaskółka biało-czarna tak jak zgranie dyrygenta z pałeczką gdy ona jasna to on ubrany na ciemno i odwrotnie
wietrzysko i gradobicie to mocne uderzenia
wrócę jeszcze Sfinksie posłuchać tych tonów gdy już nieco się rozjaśni

szacun

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




FLY masz rację z tym Chopinem, ale symfonia gra np poleneza, co do jaskółki to symbol wolności, dobrze myslisz o ostatniej strofie, która zamyka całość

dzięki za odwiedziny i przeczytanie

serdecznie i ciepło

13
Opublikowano

uuuufff to dobrze , że wolności :)))))
bo przecież chodzi, żeby wybór był wolny :)
i wtedy duch może być wolny nawet w w wielkiej miłości bez dna :)jak to powiedziałeś

cieplej , po takim deszczu więc parno:))
ufff

Opublikowano

Aniu dziękuję za wizytę i proste zakończenie zastanowię się jak zawsze, gdyż każda uwaga jest mi cenna
Ostatnio pisałaś pod wierszem jakimś ,,nomen omen Para"
Tak sobie myślę:

ANNA to jest palindrom znów anagramując daje NANA

PARA- stan skupienia wody, karciana, małżeńska, rzeka dopływ Oki i tak sobie dumam jaka to z Ciebie wróżka i jaka wróżba , ale o odpowiedz proszę Ciebie jednak jak nie to Rzymian , gdyż z ornitomancji nic mi nie wychodzi, a patrzę na kruki

Dziękuję za odwiedziny i cenny komentarz

serdecznie i ciepło

13

Opublikowano

Ooo, coś się zmieniło, gdzie ten polonez :) szkoda ? to zapytam jakiej etiudy słuuuchaasz?
-niestety zarechotała ona , jak żaba :)o)o)

nie wiem czy żaba może pozdrawiać :))
zastanowię się

rech.rech.rech...

Opublikowano

czytałam ten wiersz jak tylko się pojawił, ale nie komentowałam,
dziś wracam i powiem tylko, że zastanawia mnie ostatnia strofa

wietrzysko smaga chmurami
które rozsiewają gradobicie
stoję na środku pustej ulicy
i słucham etiudy Chopina


widzę samotnego peela, który pośród nawałnicy z gradobiciem (pomówienia, ciosy), stoi niewzruszony wenętrznie, jakby nie imały się go gromy, słucha etiudy Chopina w swoim sercu...może to oznaczać coś pięknego (poezja? rodząca się miłość?), co go trzyma, co daje mu siłę wytrwania w przeciwnościach... jaskółka jest zwiastunką wiosny, a więc odnowy, odrodzenia...może w jego życiu? może to przeczucie?
oczywiście mam zdolność do nadinterpretacji, ale co ja poradzę, że Twój wiersz jest taki obrazowy?:)

serdecznie pozdrawiam :)
Krysia

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Tylko co ma do tego AI? AI będzie tak funkcjonować, jak ją zaprogramują ludzie, a ci oczywiście zrobią to zgodnie z jakimiś wzorcami. Pytanie - jacy to będą ludzie i w jaki sposób wychowani. A to, że koncepcje wychowawcze się zmieniają, nie ulega wątpliwości, odkąd potrzeby jednostki zostały postawione ponad potrzeby wspólnotowe. Sztuczna inteligencja nie stoi jednak w kontrze do czegokolwiek, odzwierciedla tylko bieżący stan rzeczy. Oparta (głównie) o modele językowe, operuje jedynie na systemie kodów i znaczeń. To my ją 'wychowujemy', jeśli można to tak nazwać,  ucząc pewnej struktury, odzwierciedlającej mniej więcej naszą logiczną percepcję, nasz aparat pojęciowy. AI nie rozumie rzeczywistości jako czegoś ciągłego, zmieniającego się pozostającego w ruchu, ewoluującego zrelatywizowanego, tylko jako zbiór stałych elementów, które zostały wprowadzone do bazy danych i w ich obrębie się porusza. A elementy te już wprowadza człowiek, który może być dobry lub zły, głupi lub mądry, mieć rozwiniętą wyobraźnię lub nie, rozległą lub wąską wiedzę.... No i trzeba jeszcze dodać, że AI jest - na razie - tworzona do realizowania określonych zadań, co pokazuje, że człowiek jednak chce pozostać wolny i zrzucić na nią to, czego wykonywanie go ogranicza. Odszedłem trochę od tematu, a zmierzałem do tego, że AI będzie w stanie 'widzieć' różnice', o których piszesz, jeśli tego zostanie nauczona.  Chyba, że chcesz powiedzieć, że sam czujesz się trochę taką sztuczną inteligencją, bezdusznie programowaną do pełnienia określonych funkcji  narzuconych przez zewnętrzny, techniczny plan, a nie dzieckiem wychowywanym do samodzielnej realizacji siebie, w zgodzie z tym, czego AI jeszcze nie posiada (wolna wola, samoświadomość).
    • Na pierwszy rzut oka ma to być coś sonetopodobnego. Ale popłynęłaś po tym jeziorze... w szuwary, Środki artystyczne zostały dobrze dobrane. obrazy są plastyczne, żyjące, z łatwością poddają się wizualizacji. Tymczasem forma sprawia wrażenie bardzo nieudolnie skleconego pancerza, w którym wiersz się dusi i dogorywa, a to przez nienaturalne inwersje, a to przez brak rytmu, a to przez pokracznie poprzekręcaną gramatykę. W ten sposób od razu pokazujesz czytelnikowi wszystkie słabe miejsca, gdzie nie umiałaś sobie do końca poradzić z językowym budulcem. Niech będzie to zwykły, wolny wiersz, który uwolnisz z tego stylistycznego żelastwa, a jeśli koniecznie upierasz się przy sonetach, to trzeba więcej treningu, bo tu już 'intuicyjnie' się nie da.
    • Kluczowe pytanie - co to znaczy 'lirycznieć'?  Życie staje się poezją, to oczywiście wynika samo z siebie, ale interpretacja utworu musi wyjść poza zwykłe ubarwianie, upiększanie. Wpisanie wspólnie przeżywanego czasu w wiersz zdefiniowany jako określona struktura, ma charakter o wiele bardziej brzemienny w skutki. Liryka jest przede wszystkim poszukiwaniem formy dla emocji, a jakie to ma konsekwencje dla bohaterów lirycznych? Jeśli ich doświadczenia zostaną przeniesione w rzeczywistość metafor, wówczas okaże się, że współdzielenie codzienności jest zarazem tworzeniem jej tak, jak poeta tworzy swoje dzieło - budowaniem sensu (życia) poprzez indywidualizację tego, co ogólne i nieokreślone. Np. we fragmencie ze sklepem - wszyscy tam robią zakupy, ale dla bohaterów nie jest to zwykłe wyjście do sklepu, bo liryka tak manipuluje percepcją, aby mieli poczucie, że chodzi o coś zupełnie innego. Realność staje się umowna,  jej poszczególne elementy mają być tylko nośnikami czegoś, co istnieje jedynie w świadomości i  osób mówiących w wierszu. Upraszczając - lirycznieć to budować rzeczywistość i kod, który ją na nowo zdefiniuje (niekoniecznie werbalny), zgodnie z tym, jak w niej chcą funkcjonować bohaterowie wiersza, czy jak to sobie - wspólnie - wyobrażają.
    • Zastanawiająca przypowieść, w której prosta obserwacja przechodzi w trafną ekstrapolację. Gwarowa 'śleboda' dodaje wierszowi ciekawego smaku.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Porażająco głęboka refleksja na tle nieistotnej reszty.   Ale dam lajka, bo moc tej cząstki rekompensuje wszystko inne.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...