Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Stara Pinakoteka.


Rekomendowane odpowiedzi

Pamiętam jak z obawą
wszedłszy do galerii
jeśli się odważyłem
to tylko na szept.
Podejrzliwi strażnicy
nie patrzyli w oczy
ludzi było niewielu
czułem chłód i wosk.

Nie szedłem gdzie kolaże
pstrokato klejone
wolałem starych mistrzów
elegancji czar,
w linearnej klasyce
zamglonej impresji
owoców martwych natur
czując cierpki smak.

Pamiętam widne sale
schody, korytarze,
tych, którzy byli ze mną
i tego mi żal.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Żal za gardło chwyta gdy człek się spostrzeże,
Iże starych mistrzów scieżka już niemodna.
Pstrokatne kolaże, piękna cnót rubieże
Dziś są w sztuki łasce, ich publika głodna.

Smutek w sercu rośnie gdy mózg to obejmie,
Że dawno minione "nazad" już nie wróci.
W przód gnające konie, rumaki pancerne
Dziś na świecie górą w idej smętnej huci.

Smutek trzewia skręca, żal z ócz rzewnie płynie
Lecz co jest po żalu, smutku w tej godzinie?
Czas nam się weselić z ewulucyj świata!
Czas nam łykać wina z uczty Baltazara!


Podoba się wiersz Pana jak i jego treść, tak iż na poetycki komentarz sobie aż pozwoliłem :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 2 tygodnie później...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...