Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Cała Ona
Do świata niepodobna...
Przytuliła się ufnie:
Mój świecie...
Ja marzę w sekrecie
O przestrzeni
Co los mój własny, za ciasny
Odmieni....
Świat nie przystanął
Spojrzał tylko na nią
I jakby z rozpędu dał tyle swobody
Tyle przestrzennej ulotnej urody
Że Cała Ona pobladła,
Gdy świat dalej poszedł,
A ona i przestrzeń została.
Świecie
Gdzie skrzydła? - spytała
Z przestrzenią w dłoniach
Ja jestem
Taka mała...

Opublikowano

Usunęłabym trzy pierwsze wielokropki, bo ich nadmiar, to chyba najgorsza rzecz, jaką można zrobić.
Takie moje widzimisię, że ten wiersz, to w formie bezrymowej byłby dużo lepszy.
Pozdrawiam
Zuzka ;)

Opublikowano

do Fly Eliko
To taki prosty wierszyk. Dziękuję, nie sądziłam że tak się spodoba, dlatego cieszę się bardzo... Pozdrawiam serdecznie.

do Waldemara
Tak, masz rację. Uwolnić wolę zwaną miłością i świat jest nasz. A jaki wtedy piękny ten świat... Dziękuję za ciepły komentarz. Pozdrawiam.

do Zuźki
Być może bez wielokropków byłoby lepiej. Ja stale się uczę. Dzięki za wskazówki, jednak skoro wyszło z rymem, to może niech tak już zostanie. Pozdrawiam

Opublikowano

no tak, wielokropki katastroficzne i niczego nie wnoszą, żaden z nich.
Poza tym zaprzestrzenił mnie na śmierć, nie bardzo rozumiem zamysł -
o ile w drugiej części wiersza ma toto jeszcze jakiś sens, tak przestrzeń odmieniający czyjś los, hmm...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Pan Prezydent z małżonką pięknie zaprezentowali się na czytaniu poezji Jana Kochanowskiego. W liceum od Reja i Kochanowskiego zaczynam naukę z poezją:) miałam polonistykę bardzo wrażliwą na tym punkcie:)
    • @Alicja_Wysocka Też tak przypuszczam :) @iwonaroma Czyli maks siódemki zęby :) @Berenika97 Tak, to taka właśnie historia, świetnie ją uchwyciłaś :) @Sylwester_Lasota Dziękuję i również pozdrawiam. @wierszyki To nie absurd, to real :)
    • W tej ciemności, wśród drzew i ścieżek podleśnych kroczyłem patrząc na pnie rzeczy smutnych, na ciemniejące gałęzie myśli ich kora nierówna, ich korzenie poplątane. Potykając się o nie, łamałem kości, naciągałem mięśnie, naznaczone znamieniem czasu pnie ponacinane uznawałem za znak sędziwości W mądrości swojej jednak nie pojąłem że nie należy zatrzymywać się nad nimi, pochylać głowy nad tymi stertami gruzu rozsypanego przez tych, co nie mają na uwadze przechodniów , którzy w cieniu księżca odszukiwali drogi do nieba lecz ja nie pójdę już za ułudą, ze łzami już nie przyjdę przytulać brzoz wysokich światło księżyca pomimo blasku odbija zaledwie promienie słoneczne, a sklepienie wciąż ciemne i tak potykając sie raz za razem, updadłem niczym martwy resztkami tchu pacierz zmawiając, posłyszałem tylko słowa: po prostu idź gdzie światło i ciepło - tego do końca nie wiem lecz wstałem i poszedłem nie patrzac za siebie
    • @ViennaP Zgadzam się z Twoim komentarzem. Choć dobro to jedno, a siły zła to drugie, podobnie jak ludzka przewrotność i przekora :) @Berenika97 No pewnie coś w ten deseń, ale czy o to chodziło to nie wiem, ale bardzo dziękuję za piękny i staranny komentarz :)
    • @Milady w moim jest to spółka z kosmatym, oczywiście z ograniczoną odpowiedzialnością. Pozdrawiam.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...