Mędrzec

[Tobiasz_Bukowicz]

Wodospad białej brody
Płynnosrebrne oczy
Czoło usiane wąwozami zamyślenia

Cała mądrość ludzkości
Zaklęta w kruchą stuletnią dostojność

W księżyca blasku
Podąża za horyzont
Szukając lepszego świata

[basia gowska]

zaczytałam się a tu nagle koniec
no po co tak pieknie opisałeś tego starca? niechże on coś robi
mówi, przeklina, zaklina, niedoodwrócenia czar rzuca
czy cóś
pozdrawiam

[otto m]

czy cóś zwłaszcza mógłby robić :)
skoro mu się nasz świat mędrcowi jednemu nie podoba

[otto m]

ale mędrzec to z niego dziwnawy, skoro aż sto lat
potrzebował na takową konkluzję oraz decyzję opuszczenia tego tu oto grajdołu

[zielona dama]

Tak właśnie miałam napisać, że po przeczytaniu wyrwała mi się bezczelnie myśl o jeszcze dwóch wesach:

I tylko on nie pyta:
"Czy znajdzie"

Ten teoretyczny brak końca, zmusza do myślenia i daje możliwość: wielu możliwości;)... Super:)

[Michał Gomułka]

Czy taka musi być wizja mędrca? Może być, ale dla mnie zbyt groteskowa.

Niezyt trafne jest użycie słów "poświacie" i "świata" na tak krótkiej przestrzeni.

Poza tym jest nienajgorzej.