Zamulanie

[Anzelma Bohaterowiczówna]

Oddam czas, wydobędę z siebie zapały,
Wszystko ofiaruję, diabłu duszę,
Piękna nie szkoda, urok niestały,
I zdrowie do porządku zmuszę,
I jeszcze dodam umięśnienie,
Oraz talenty każdziutkie
Poezję, drogie natchnienie,
Miłostki głupiutkie.

Ale jeśliście jeszcze na życie skąpi,
To nie warte ni jedno wyrzeczenie.

Zamulam po nocach sklepienie draństwami,
Przydatne one, gdy z cenzurami.
Tak życie przepędzam w chaosie nerwicy,
Tryumfy z szóstkami, trwogi jedynicy.
Ambicję podbijam wiedzą-niewiedzą,
Myśli krwawią „czy”, przy wenie nie siedzą.
A przecież tego wszystkiego mogę bez stresu dokonać,
Gdyż to żaden czyn naukę w mózgoczaszkę wdrałować.

Aby wielkość przetrwała, wyruszę piechotą,
Bez plecaka, paść owce naturoprostotą.
Przełamie kanon osiągnięcia mniemanego,
Zamiast mienia, tytułu wielce uczonego,
Zadbam o natchnienie w szeleście trawy,
Podmuchu wiatru i wolności.

[Alicja_Wysocka]

Pierwsza zwrotka jako tako, dalej jakoś nie trafiam za "umięśnieniem, naturoprostotą,
osiągnięciem mniemanym, za nauką w mózgoczaszkę wdrałowaną.

Powodzenia :)

[Alicja_Wysocka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Anzelma Bohaterowiczówna]

To są neologizmy
Może troche mi brakuje do Leśmiana ale praktyka czyni mistrza