Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

"może kiedyś"

Kamila Wójcik
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Kamila Wójcik

Kamila Wójcik

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

siedze samotna
wpatrując się w kryształowy ekran
w głowie sztorm
potok zalewa to co zwyczajne i trwałe
pisze do twych myśli
zacięła się klawiatura
zablokowane enter
mam ochote powiedzieć
ci o wszystkim co mnie boli
lecz nie słuchasz
nie chcesz
nie znamy się tak naprawdę
pozostaje jedynie nadzieja
może kiedyś.........
w ten czy inny sposób
moje tchnienie do ciebie doleci

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Corleone 11
      Kot

      Przez Corleone 11 · Opublikowano

      @Leszczym    Dzięki Ci wielce

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      .
    • Andrzej P. Zajączkowski
      Emily Jane Brontë - Gdy Będę Spała (When I Shall Sleep)

      Przez Andrzej P. Zajączkowski · Opublikowano

      Och, nadejdzie czas gdy będę spała Bez tożsamości, O deszcz ulewny nie będę już dbała Czy, że śnieg mnie ukryje w białości! Niebo obiecane na tych pragnień spełnienie Ni w pełni, ni wpół, nie pozwoli; Piekieł groźba i niegasnące płomienie Nie ujarzmią mej niegasnącej woli!   Tak rzekłam i wciąż mówię to śmiało I mówić będę, aż po koniec mój - Trzech bogów mieści to drobne ciało  Przez noc i dzień swój prowadzą bój: Za małe dla nich było niebo przestronne Więc we mnie mają więzienie; I muszą być moi, aż zapomnę Me obecne istnienie!   Och, nadejdzie dzień gdy swe zmagania Skończą w głębi mego ciała! Och, nadejdzie czas odpoczywania I nie będę już cierpiała!   I Emily: Oh, for the time when I shall sleep Without identity, And never care how rain may steep, Or snow may cover me! No promised heaven these wild desires Could all, or half, fulful; No threatened hell, with quenchless fires, Subdue this quenchless will!   So said I, and still say the same; Still, to my death, will say - Three gods within this little frame Are warring night and day: Heaven could not hold them all, and yet They all are held in me; And must be mine till I forget My present entity!   Oh, for the time when in my breast Their struggles will be o'er! Oh, for the day when I shall rest, And never suffer more!
    • Łukasz Jasiński
      Święta Kanaan

      Przez Łukasz Jasiński · Opublikowano

      @Domysły Monika   Wie pani, iż otyłość jest chorobą, podobnie jak chód kaczkowaty? To wszystko z braku aktywnego trybu życia, najczęściej wyżej wymienioną chorobę można zauważyć u urzędników, panów w czarnych sukienkach i dewotek...   Łukasz Jasiński 
    • Deonix_
      Nie chcą mnie

      Przez Deonix_ · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Tak szczerze, to czasem wystarczyłoby użyć kory nowej, także w odniesieniu do międzyludzkich relacji,  wtedy instynkty schodzą na dalszy plan. A że się niektórym pustakom nie chce, to co zrobić :) 
    • M_arianne
      Kpiny

      Przez M_arianne · Opublikowano

      @piąteprzezdziesiąte   Często utwór umieszcza się np w Warsztacie, a po dopracowaniu można podać do działu Wiersze gotowe.   Czasem miniaturka, aforyzm, haiku... itd warte są  umieszczenia również w innych działach.      

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...