Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

wyświęceni

anna_rebajn
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

anna_rebajn

anna_rebajn

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

uśmiecham się do siebie gdy mówią o miłości
że tyle lat tak łatwo i lekko nam poszło
że trzeba mieć szczęście
w tym gównianym świecie
tak razem
nienaniby
z obrączkami na palcach serdecznych

więc milczymy udając że wiemy o co chodzi
bohaterowie kamienicy śmierdzącej kotami
przewijamy się pomiędzy kwiatami
z butelką szampana
w trzęsącej się dłoni

zamykamy drzwi za ostatnim gościem
krzątając się cicho pomiędzy gestami
potykamy się o niechciane wspomnienia
bezradni jak dzieci
tak bardzo uważni

Waldemar Talar

Waldemar Talar

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Anno, czytam cie , lubię- oczywiscie, ale gówniany świat mnie drazni
to raczej my jesteśmy gówniani, bo my tworzymy ten świat a świat sam w sobie jest pikny
ot, co
nisko
WJ>

Jagoda ma rację - mnie też drażni - gówniany - ale decyzja jest twoja
więc ją szanuje.
A wiersz bardzo się podoba - ponieważ jest szczery mimo
że jego niektórzy bohaterowie w to nie wieżą.
pozd. zachwycony - Waldemar
anna_rebajn

anna_rebajn

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Anno, czytam cie , lubię- oczywiscie, ale gówniany świat mnie drazni
to raczej my jesteśmy gówniani, bo my tworzymy ten świat a świat sam w sobie jest pikny
ot, co
nisko
WJ>

Jagoda ma rację - mnie też drażni - gówniany - ale decyzja jest twoja
więc ją szanuje.
A wiersz bardzo się podoba - ponieważ jest szczery mimo
że jego niektórzy bohaterowie w to nie wieżą.
pozd. zachwycony - Waldemar
Zastanawiałam się czy ktoś mi to wytknie. Ten zwrot miał służyć jako zwrot używany przez ludzi rozczarowanych do życia i rzeczywistości (czasami się go słyszy) - specjalnie go użyłam dla uzyskania większego kontrastu. Taki był zamysł. Ale dobrze, że to wyłowiliście, bo sama się nad nim zastanawiałam. Pozdrawiam ciepło. anna

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Berenika97
      Sklepienie

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @FaLcorN   Bardzo dziękuję!  W takim razie zmieniam front atmosferyczny na radosny i liryczny! Więc ogrzewam każde słowo, by zrobiło się… domowo.  Pozdrawiam. :))) @andrew Bardzo dziękuję! A może odwiedzę gwiazdozbiór Warkocz Bereniki? Jest mi też bliski - zaplotę włosy w warkocz i poczuję się jak w domu. :)))) Pomarzyć można. :)) @Christine Bardzo dziękuję! Ależ pięknie napisałaś i jakże trafnie!  Pozdrawiam serdecznie! 
    • tie-break
      Dance macabre

      Przez tie-break · Opublikowano

      @skarpetawsosie Ponieważ motyw 'danse macabre' przewija się przez historię literatury od średniowiecza, ciężko jest go unieść tak, aby nie popaść w zbyt głębokie koleiny, które już setki innych twórców wyryli w dziejach poezji. Ale jest u Ciebie ciekawe odwrócenie ról, gdzie to peelka sama zaprasza do tańca śmierć, zafascynowana nimbem, jaki jej towarzyszy. Może to w ogóle oznaczać zderzenie wyobrażeń z rzeczywistością, gdy śmierć wydaje się z początku kuszącą perspektywą lecz w ostatecznym rozrachunku peelka odkrywa jej dramatyzm i rozumie, że ostateczne rozwiązania oznaczają przekreślenie jej szans, marzeń, nadziei, możliwości. Poznanie natury śmierci przeraża, w związku z czym utwór brzmi jak ostrzeżenie przed iluzją, że jest w niej jakiś ukryty urok.   Jednocześnie z punktu widzenia poetyckiego, dużo tu jeszcze jest do przepracowania. Skupiłabym się bardziej na rzeczach konkretnych - na tym, co można zobaczyć, dotknąć, poczuć, usłyszeć. Wszelkie westchnienia, uczucia oddania są tu niepotrzebne.  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Kaganiec raczej można zrzucić, a spuścić się ze smyczy, z łańcucha, z uwięzi, itd. Ta fraza źle brzmi stylistycznie.     To nie pasuje do pozostałych wersów, gdzie przecież chcesz pokazać pierwotną fascynację, więc trzymaj się tego. Pomijając konsekwencję logiczną (a raczej jej brak) - brzmi to ciężko, tak jakby wiersz na siłę chciał czytelnikowi wcisnąć własną treść.     Tu coś nie gra składniowo. Dla mnie fraza nieprzemyślana i źle zbudowana.     Te dwa wersy psują końcówkę, swoją dosłownością. To kolejne fragmenty, gdzie wiersz odbiera odbiorcy możliwość odczucia swoich własnych emocji w odniesieniu do tego, co czyta, a przecież chodzi o to, aby pojawiła się jakaś empatia.   Bardzo dobrym, mocnym  punktem jest za to:     Warto na tym wersie oprzeć puentę; jest w nim potencjał zarówno dla piszącego, żeby coś powiedzieć nie wprost, jak i dla czytelnika, żeby zastanowić się nad głębszym znaczeniem tych słów.
    • Mitylene
      Miłość

      Przez Mitylene · Opublikowano

      Okruszki szeptów porozsypywane przez wiatr tulę w dłoni wirują jak jesienne liście skroplone smakiem milczącej  tęsknoty   za horyzontem zapętlony taniec mew kołysze wspomnienia  wzburzonymi falami i twoje imię wołane przez dogasające w słońcu echo

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • KOBIETA
      Spojrzenie wstecz

      Przez KOBIETA · Opublikowano

      @rockthewriter   Zastanawiający wiersz …pełen kontrastów…   podoba mi się i …nie podoba ;)  tak naprawdę bardzo mi się podoba :) 
    • A.Between
      Zostaniesz w poezji Abi

      Przez A.Between · Opublikowano

      @bazyl_prost sam też nie znoszę pasów szczekających na wiatr. Ale przecież taka ich natura. Chcą nas chronić.@KOBIETA mnie też.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...