Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



czy ja wiem. Spoko ta Norwegia

ja pierwszy mówiłem wysłać Rubika na Eurowizję, wygrałby z palcem w dupie a Europa utonęłaby w klaskaniu ;/

:P

Nie wiem. Mam wrażenie, że Urowizja nei spełnai swojej roli, że to nei o takie piosenki chodzi :( Może i jest dobre, ale isętego słuchac nie da :( Z drugiej storny po tym jak rok temu wygrała rosja któa otwarcie przyznaął się że pomagął jej timbaladn to już nic mnei nei zdziwi ;P
Opublikowano

Mnie tam najbardziej dobija fakt, że Eurowizja została stworzona w zamyśle po to, żeby śpiewano w różnych językach, różne kultury i takietam. I weź mi pokaż kogoś, kto nie śpiewa po angielsku.

Opublikowano

Panowie przesadzają. Bo to wszystko musi być ambitne? Jest kolorowo, atrakcyjnie dla oka, czasami dla ucha i o to chodzi ;)

A Norwegia bardzo mi się podobała na tle innych piosenek; dla niektórych to był słodki utworek, powiedzmy: pocieszny, a dla innych mdłe do granic wytrzymałości nic.
Tyle że ci drudzy nie musieli wczoraj włączać telewizora, skoro wszyscy wiedzą, czego po Eurowizji można się spodziewać, czyż nie?

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Poważnie?

To argument w dyskusji?

Jasne, właśnie w ten sposób chciałem Cię przytłoczyć.

Nie, to jest pytanie, a brzmi (dookreśle je jednak): Poważnie tak sądzisz?
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



To argument w dyskusji?

Jasne, właśnie w ten sposób chciałem Cię przytłoczyć.

Nie, to jest pytanie, a brzmi (dookreśle je jednak): Poważnie tak sądzisz?

Oczywiście, że tak sądzę. Raz w roku mogę chcieć usiąść przy piwku i się zrelaksować np. przy takiej bajkowo-słodkiej piosence z Norwegii
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Wie Pan co Panie Mesalinanie, jak pan zapoda jakąś myśl, to rozkmina gwarantowana. Pozdro
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Wie Pan co Panie Mesalinanie, jak pan zapoda jakąś myśl, to rozkmina gwarantowana. Pozdro
hehehehehe
Co się Pan śmiejesz, ja poważnie mówię. Zawsze sobie siadam nad tymi Pańskimi komentarzami, jestem pełen szczerych chęci aby cokolwiek z nich wywnioskować - bo, dziwnym nie jest, zawsze mam wrażenie, że to musi być mądre, albo chociaż sprytne - i nie mogę tego zagmatwanego węzła słownego rozsupłać. I zawszę żałuję. Poważnie!

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • kolejna noc i znowu nic się nie wydarzyło, poza tym, że jestem jeszcze bardziej zmęczony niż wczoraj. miasto oddycha jak stary pijak, kaszle neonami, a ja siedzę przy kuchennym stole, licząc okruszki po życiu, którego nie chciałem, ale które się przypętało. wszyscy mówią: „trzeba mieć cel”. ja mam tylko rachunki, puste krzesło i lustro, w którym ktoś zostawił moje oczy bez instrukcji obsługi. czasem myśl przychodzi cicho, jak stróż nocny, pyta, czy nie czas już zamykać, zgasić światło, oddać klucz. ale potem włącza się lodówka, pies sąsiadów zaczyna szczekać, a ja przypominam sobie, że nawet jeśli to wszystko nie ma sensu, to rano znów trzeba wstać, nawet bez powodu. i tak trwam — jak popielniczka pełna niedopalonych dni, które ktoś zapala z przyzwyczajenia.
    • Cel podróży nieznany Bóg jedyny wie On to wszystko I nic jednocześnie Czemu mi to robi Kiedyś myślałam, że wszyscy jesteśmy rodziną. Kiedyś myślałam że szczęśliwy jest kto chce Że spotkamy się wszyscy na kawie i ciastku Chcę zachować tę myśl Chce być Twą siostrą Zmielę ziarna kawy Rozpalę palenisko (choć zawsze robili to starsi) Zaparzę kawę Innym razem Zaproszę na szarlotkę
    • @violetta Jesteś bardzo zdolna, powinnam się zainspirować... 
    • @KOBIETA w upalny dzień to fajnie czuć go:)
    • Idzie dzień, za dniem – po nic. Spadł deszcz i zdechł – po nic. Wierny pies imieniem Bezsens mijam go przed wejściem lub wyjściem...   W drzwiach stojąc, o tym myślę: „On mnie nie porzuci”. A mnie nikt tam nie wpuści. Stoję, bo co mam z sobą zrobić? Nikt mi nie powiedział, jak się do siebie wchodzi.   Mijam dzień, Bezsens mija mnie. Chwytam za naderwaną smycz wmawiając sobie, że jeszcze wiem, gdzie idę - Czy tym właśnie jest niwecz?   Bezsens umie przynieść, nie trzeba nawet go prosić: kamień lub patyk, rzecz jest bez znaczenia. Przyniesie ci wszystko i z czasem ucieka.   Wczoraj mnie Bezsens zapytał: „Kim jestem?” Jestem senny i zmęczony, znów mnie ranek zastał. Jak Syzyf w ciemnościach, choć szukam dalej, nie wiem, jak przestać gonić za cieniem. Nieważne. W tym całym poplątaniu miażdżę stopy kamieniem.   „Bezsens, Bezsens, gdzie jesteś, wróć?” Cisza. Chwila... Tak - tu leży   Klękam nad nim i tracę część duszy, jakby bardziej, bez celu, gdy Bezsens nie żyje.   Kiedy łańcuch znika, wszystko jest jednakie: szare, a może wyblakłe. Nie wiesz, nie wiem. Nic nie jest jasne.   I tak wszystko idzie na marne, pośród zimnych kamieni. Martwe psy już nie zmienią nic.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...