Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

wieje dziś na zewnątrz i we mnie
zaciera się ego
fiolet cumulonimbusów
rozpuszcza się w ustach

czekamy we dwoje
a przystanek spływa oceanem
przemoczone busy mkną przez syk ulicy
wśród billboardów coli i boskości
światłowodów nieba

naprzeciwko poruszony chodnik
z fotograficzną pamięcią w kieszeniach
pęka keratyna i języki całe od wanilii

w ulotności
wiatr najadł się kolejnym papierosem
tylko my pieprzymy tutaj czas

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


tyle z niego wyjęłam.


w reszcie przeprowadziłabym gruntowną, budującą zupełnie nowy system, rewolucję. bo wiersz nieładnie się składa, spływa oceanem np., co kompletnie nie jest plastyczne. stawia na efekciarstwo, gdzieś w tle zostawiając przekaz, szczególnie po podsumowaniu. wygląda na taki ciapnięty i koniec, nieruszany. nawet metaforę dopełniaczową znalazłam, o niebiosa.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Myślę że moja przedmówczyni ma rację - dwa pejzaże w jednym obrazie .
Wiersz prowokujący do głębszego zastanowienia się nad ich głębią.
Patryku wiersz bardzo ciekawy - tylko zastanawiam się czy słowa
- pieprzymy - nie można czym innym zastąpić - wydaje mi się
zbyt wulgarne - ale może się mylę .
Może ta złość ma sens której nie kumam.
pozd.
Opublikowano

udaje Ci się, jak niewielu osobom na tym forum, coś bardzo fajnego.
otóż, teksty różniące się od siebie, niosą ten sam klimat, który tak lubię.
to coś nie do końca uchwytnego i pewnie już o tym mówiłam,
ale po prostu lubię te wiersze. i wiesz co, cieszę się, że "przetrwałeś" bo
z dawnej ekipy już prawie nikogo nie ma.

pozdr.a

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @huzarc wcale nie musi, jest dużo ludzi przezroczystych:)
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Faktycznie. Udzieliło mi się. Typowe dla mnie od dziecka.
    • @Rafael Marius na ten moment nie wiem, chyba wolę w Polskę, do dużego miasta. Takie miejsca piękne to są jeszcze nieodkryte. Nie jeżdżę tam gdzie masówka. Możesz wyjechać w egzotykę i zachować na malarię, wszystko jest przerysowane. Teraz w hotelach ograniczają ci wodę, energię, jedzenie może być kiepskiej jakości. Bardzo mi się podobało morze i plaża w Danii Bellevue, tam bym wróciła do białego piasku i pięknych, białych domków. Jedzenie w hotelu było przepyszne, nabiał, ryby, wędliny. 
    • Sam podcina sobie skrzydła, tępy anioł masochista Drugi dopala kiepa, popadając w nowy letarg Trzeci chyba znieść nie może, krzyczy, boże!, drze się w niebo głosy  "Omnis est pillula", Po czym gasi sobie światło Świat staje na głowie i traci równowagę  Ale zaraz przyjdą nowi - nie, jeszcze chwila  Pierw temu krew kołnierz ozdobi. A cała ta reszta, masa w szarych bluzach  Volks populi, vox Dei - a nikt nic nie mówi  Toteż Bóg nie żyje, albo tonie w błocie W taki oto sposób, owce pasterza zjadły  A teraz zagubione, tworzą nowe prawdy  I ci wszyscy ludzie, niezrównanie równi Co niespokojnie drzemią  Pójdą równym tempem na spotkanie z ziemią  Pewne jedno - wszystko spadnie,  Tak świat nas dokurwił nieładnie, Widziałeś tupoleva jak zamieniał w popiół drzewa Bez odbioru, bez odbiorców, Jak te śmieszne sporne sprawy Stal, drzewa i rosnące podziały  Zaprawdę upadek wspaniały   Zresztą nic nie ma znaczenia,  w świecie ludzi bez cienia Patrz, za wami wszystkimi  Już go dawno nie ma Jak ma być jak wszelkie światło gaśnie? Zwłaszcza w oczach ludzi których trzeba tu najbardziej Latarnie oświetlą tylko rozpalone stosy Spłoną na nich wszytkie nie zadarte nosy - Pokłosie postępu opłacone w duszach Tak się nam maluje złota przyszłość  Tego świata, w rudawym kolorze płynącym po krzakach  Topielcem dryfującym w jeziorze  Coś być może jeszcze wprawne oko dostrzegłoby w niespokojnej toni, lecz Czas ucieka, więc uciekam i ja  Bez perspektyw, a przeszłość goni... Koniec historii
    • @Rafael Marius O, ktoś tutaj kiedyś pisał tak pod każdym wierszem. Dzięki :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...