Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Wszystkiego dobrego, żak stanisławo :)


Rekomendowane odpowiedzi

wszystkiego najlepszego :))) zdrowia, szcześcia, i pogody ducha :)

na razie prezentu brak hahahah :) zdołałem na szybko to sklecić :)))


Kto w górę idzie, niechaj zbiera
kwiat, który rośnie w oku, blaskiem
i wstęgą tęczy dzień podpiera,
klosz, co jest Słońca katafalkiem

Niechaj z radością, która orze
twarze uśmiechem, gładzi skórę
diament księżyca, gwiazd poroże
wysrebrzy duszę, co serc futrem

Niechaj iskierka która w oku
Rozpala ogień, wzywa trwanie
I dzień wybudza z śpiączki mroku
W życiu rozpocznie zmartwychwstanie

Bo może radość, brzmi prostacko
Szczęście się jawi mniej znacząco
Życie wystarczy ci aż nadto
kiedy pozłocą je miłością

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Wszystkiego najlepszego: radości, szczęścia moc,
Słoneczka wesołego, snów pięknych co noc.
Śpiewając idź przez życie, rozkwitaj jak ten kwiat
Przy dobrym apetycie i zdrowiu sto lat.

Pieniądze szczęścia nie dają, być może.
Lecz kufereczek „ stóweczek ” daj Boże!
Wakacji w Złotym Brzegu, podróży morskiej też,
Wszystkiego najlepszego, wszystkiego czego chcesz!

Wszystkiego najlepszego: radości, szczęścia moc,
Słoneczka wesołego, snów pięknych co noc.
Roboty nie za wiele, ot, by przeleciał czas,
W tygodniu trzy niedziele, to norma w sam raz.

Pieniądze szczęścia nie dają, być może.
Lecz kufereczek „ stóweczek ” daj Boże!
Segmentu rodzinnego i czterech kółek też,
Wszystkiego najlepszego, wszystkiego, czego chcesz!


Wszystkiego, czego chcesz!!!!!!
:)))))) cmoooooook!

ps. niestety nie udało mi się znaleźć ani lynii melodyjnej, ani chorejgrafii :(
;)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

myslalam ze mnie w zyciu juz nic nie zaskoczy
a jednak
jestescie kochani jak nie wiem co,
lza misie zakrecila w oku jak przy ogladaniu ZNACHORA

bardzo dziekuje wszystkim razem i kazdemu z osobna

tosterku-
Jacku
adolfie
Bernadetto
tereso
Magdo z Tary
f.ISIU
ulenko

Wiechu
lysielcu z tytaniii
cmok i balszoje tenkju z miasta Babelowego :P
weny i zdrowia dla was zamawiam u tutejszych wszechwiedzacych
:)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

bABO, jACKU, BALSZOJE TENKJU
POZDRAWIAM WAS SERDECZNIE I TROCHE HUMORKU

- MASZTALSKI dwa razy nieszczesliwie sie ozenil - mowi Ecik do kamrata. - za pierwszym razem zona od niego uciekla...
- A za drugim?
- Zostala!


Spotyka sie po latach dwoch przyjaciol: Masztalski i Zygus Materzok.
- Zonatys? - pyta Zygus.
Ja, od pieciu lat.
- A zazdrosnys?
- Jak pieron! Zazdroszcza tym, co zon nie maja.


W szkole pyta sie rechtor dzieci:
Po czym dzieci poznamy czy kura jest stara czy mloda?
- Po zebach panie rechtor - mowi Alojzik.
- Przeciez kura nie ma zebow!
- No, to jest szczera prawda, ale my mamy zeby, panie rechtor!


Powiedzcie mi dzieci, co sie robi z welny? - pyta nauczyciel.
- ?
- No przeca z welny robi sie... no...
No, Antek, z czego mosz twoje galoty?
- Z tacinowych przeszyte, panie rechtor


Na lekcji wychowania nauczyciel chcial
dac dzieciom lekcje pogladowa i zachecic
ich do pracy. Mowi wiec:
- Patrzcie dzieci, mrowki pracuja po
16 godzin dziennie. Jaka stad plynie
dla was nauka?
- Ze nie maja zwiazkow zawodowych!

.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 2 tygodnie później...

marianno ja dzięki i wierszyk w nagrodę

Na rozbawienie--powtórka z literatury-- i nie tylko!!

Słuchaj dzieweczko! - ona nie słucha.
Przesunął więc rękę od piersi do brzucha.
Buch - jak gorąco! Uff - jak gorąco!
Ty żeś to w nocy? To ty Jasieńku?
Jam ci najdroższa!
Więc wchodź pomaleńku!
I wszedł w nią powoli jak słoń ociężale.
Ruszył - dwa razy - wolniutko ospale.
Szarpnęła się trochę. Przyciągnął z mozołem.
Nogami się zaparł o krzesło za stołem... i teraz przyśpieszył i pchnął nieco prędzej i dudni i stuka, łomoce i pędzi. A dokąd? A dokąd? A dokąd? Na wprost! (Klęczała wygięta w pozycji "na most". A On ją w tę szparę, w ten tunel, w ten las I spieszy się spieszy by zdążyć na czas. Aż łóżko turkoce i krzesło też puka. A Jasiu ją stuka i stuka i stuka. Tak gładko, tak lekko, tak calem za cal wyjmował i wkładał ten narząd jak stal. A ona spocona, zziajana, zdyszana Legła na plecach, uniosła kolana zdziwiona tym wszystkim co się z nią dzieje pyta się Jaśka, pyta i śmieje: A skądże, to jakże, to czemu tak gnasz!? A co to, a co to, to co ty mi pchasz!? Że wali, że pędzi, że bucha buch buch!? Ach jakże, ach jakże, ja lubię ten ruch! I gna ją i pcha ją i akcję swą toczy i tłoczy ją Jasiu uroczy, tłoczy Nagle... świst Nagle... gwizd Buchnęło - buch! i stanął już ruch.
Oj gdzie mi zniknąłeś! Chcę jeszcze Jasieńku!
Próbuję go znaleźć ręką po ciemku. A on już bez ducha, mały skulony, śpi nieboraczek choć akt nie skończony. Więc strzela biedna wokoło oczyma. Dziwi się temu co w ręce swej trzyma, i płacze, narzeka na los swój niewieści, i w końcu się sama ze sobą pieści.
A Jasiu? Znał prawdy nieznane dla ludu.
Przeczytał Wisłocką. Chciał teraz cudu.
Sądził, że starczy ta szybkość, ten ruch, technika, pozycja i owo "buch buch" by żonę rozpalić do ognia, białości. A ona pragnęła też innej miłości.
Miłości zawartej w spojrzenia iskierce, Więc Jasiu prócz Członka - miej także i serce!


pozdrawiam

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • najbliżej mi do ciebie  kiedy jesteśmy w łączności  jak ptaki na linii wysoko    lecz nie pod wysokim napięciem         
    • @violetta   Dzień dobry, a ja piję piwa i oglądam film pod tytułem - "Pasja" - Mela Gibsona, jak mówiła pani Agnieszka - jestem wrażliwym człowiekiem i ten film wywołuje łzy, tutaj może pani znaleźć Jezusa Chrystusa (filozofa uniwersalnej miłości), proste i logiczne?   Łukasz Jasiński 
    • tyle tu korytarzy, arteryjek, bocznych odnóg, że naprawdę można zabłądzić na śmierć, skonać z głodu i pragnienia w zapajęczynionej i spowitej kurzem alejczynie, po której nie szedł nikt od czasów Mieszka I Plątonogiego. mimo wszystko – podjęłaś ryzyko. im dłużej przemierzasz labirynty korytarzy, tym gmach zdaje się (pozornie?) maleć, okazuje się bardziej przytulny i niehorrorystyczny. dotąd siwe ściany nabierają pastelowych barw, plafoniery świecą jaśniej. robi się cieplej i milej. aż tu nagle – dysonans, kontrapunkt: jedna z bocznych odnóg okazuje się być... nadziemną (sic!) sztolnią. w dodatku coś ci mówi, że to tam, właśnie tam! idziesz. im dalej, tym śpiewniej, słychać zapijaczone głosy, zgięte i wyżęte nuty piosenek o sokołach, omijaniu gór, dołów, o tym, co zrobi doskonale morskim opowieściom. biesiada w teatrze kopalnianym! na widowni, pośród hałdek zwiercin – suto zastawione stoły! za nimi - czerwoni zatłuszczeńcy o brodziskach uwalanych majonezem, ich szkaradne i niskobudżetowe panie. skrępowany jak diabli, niemal skulony stoję na środku sceny i tak szalenie nie pasuję do reszty obrazka, wizualnie odcinam się od rozpasanej czeredy. skromniś, myszoludek-sztafarzyk, postać niczym radio jednozakresowe odbierające tylko tę stację, która nadaje wyłącznie sprawdzone wiadomości. mówię swój monodram, częściowo z pamięci, czasem jednak zerkając na zadziubdziane maczkiem mankiety białej koszuli. lecą puszki, puste kieliszki, w głowę trafia mnie szczeroniezłoty puchar. zniżam głos aż do szeptu. ma być tajniej i ciszej, mniej scenicznie. wzmaga się buczenie. schodzę, nim mnie całkiem zatłuką. zaraz na scenę tanecznym krokiem wbiegają klauni: ten z małpą na sznurku, ten z niedźwiedziem na patyku. teraz to ja się gubię w meandrach kulis. pewien nieprzebrzmiały gwiazdor rozdaje autografy na wylinkach, naganiacze – zaproszenia na roast eks-prezydenta, długo wyczekiwaną koronację Korwin-Mikkego, zaproszenia na stypę w klimacie rave. odnajdujemy się po paru godzinach błądzenia. zderzają się nasze, tyleż mroczne, co bajkowe światy, wnikają w siebie. połączone kolory nie tworzą, na szczęście, szarości.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Twoja proza jest intensywnie surrealistyczna i pełna mrocznych, niepokojących obrazów, które tworzą silne wrażenie, ale momentami staje się trudna do uchwycenia w całości.
    • ty zawsze walcz o siebie gdy stoisz nad przepaścią gdy dobrze ci jak w niebie a życie jest zbyt łatwe   a drogi się prostują to miej się na baczności nie pozwól uśpić serca i Boga kochaj mocniej :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...