Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zgubiłam dzień
w twoich ramionach
gdy stałam oparta
o skrzydła wiatru
Zielone liście akacji
spadały płatkami
na drogę nieznaną
Pragnienia jak ptaki
siadały na rzęsach
zamykając jasność spojrzenia
Rysy twarzy ginęły
w potoku słów
schowanych za ustami
Latarnie zrenic
błyszczały w objęciach nocy
Schwytane w dłonie
krople deszczu
gasiły rozpalone myśli

Wiatr zatrzasnął
furtkę do ciebie.

Opublikowano

Pani Regino,

to pierwszy Pani wiersz, który naprawdę mi się podoba - nareszcie.
"zamykając jasność spojrzenia " - bardzo dobre.
"latarnie źrenic" trochę banalne, ale przełknę.

"Schwytane w dłonie
krople deszczu
gasiły rozpalone myśli" - też duży plus.

Ogólnie - bardzo "klimatyczny". Dobry.

Cmok,
Catalina

Opublikowano

Jano i Cat,cieszę się że mój wiersz spodobał się.Nie zawsze udaje się
uchwycić myśl i zapisać pięknymi słowami.Ja ciągle jestem na początku drogi, mając za sobą duży bagaż przeżyć piszę trochę inaczej i może czuję inaczej niż większość piszących na tym portalu.Staram się dokładnie czytać uwagi wszystkich którzy wypowiadają się na temat moich wierszy,poza tym nie wszystko wszystkim się podoba,a ja piszę
tak jak czuję choć czasem nieudolnie(piszę).Pozdrawiam

  • 16 lat później...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @huzarc   tak jest.   oddałeś komentarzem całą prawdę wiersza.   dziękuję :)    
    • Przypuszczam, że celowo powtórzenie po raz trzeci 'twarz' w drugim wersie jednak w tak krótkich tekstach powtórzenia szczególnie 'wystają'. Ale może tylko mnie :) Mogłoby być zwyczajnie: "Wiatr smaga moją - i troski",  ilość sylab by się zgadzała, jeśli chodzi o rytm etc. Choć z drugiej strony w ostatnim wersie masz 'moje'... Już sama nie wiem, pewnie marudzę z rana ;)   Ogólnie koleżanka jest uzdolniona poetycko :) 
    • @Migrena To bardzo czuły i bezpośredni wiersz o miłości, który nie boi się patosu i mówi wprost to, co wielu ludzi tylko czuje. Przemawia ona przez słowo, które rozświetla przestrzeń i umieszcza ukochaną osobę w centrum wszechświata. A pragnienia wyrażone przez nie - spina całość istnienia w jedną i szczerą deklarację oddania.
    • Dokładnie         
    • Kocham ją tak, że kiedy wypowiadam jej imię, powietrze jaśnieje - jakby ktoś podkręcił słońce dla nas dwojga. Miłość rośnie we mnie jak rzeka po roztopach: pełna, przenikliwa, przelewa się śmiechem i wdzięcznością, że w tym pomylonym świecie udało mi się ją spotkać. Gdy wypowiada moje imię, wszechświat staje na bacznosć, milknie wirowanie, zostaje tylko puls światła. A kiedy się uśmiecha - smutki odchodzą bez pożegnania, jakby niebo było za małe na ich istnienie. Patrzcie - chciałbym krzyczeć - oto piękno życia, gdy ktoś jest twoim porankiem, twoim zachodem, i tą jedną ciszą, która mówi: „Nie bój się, jestem”. A kiedy na dywanie zasypia obok mnie, wiem już wszystko: że całe szczęście świata mieści się w jej oddechu i w dłoni spoczywającej na moim sercu jak błogosławieństwo. I chcę żyć - tylko po to, by kochać ją dalej. Mocniej. Aż gwiazdy zgasną, bo jej światło będzie pełniejsze.        
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...