Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Wiosna - jesień

Krzysztof_Kurc
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Krzysztof_Kurc

Krzysztof_Kurc

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Nikt nie zakreślił koła nad nami i wiosny nie będzie
Pod jakim kątem słońce ma patrzeć na słabość naszą?

Pełni wołanie w bezsenności świat
okno otwiera i nakazuje patrzeć
źrenic pełną średnicą w tajemnice nocy

i jeszcze spać nie dajesz obowiązkiem istnienia
a ja słów nie znajduję i związków bukietów

Gdzieś samoistnie podświadomości zguby
linę przeciągają na twoją połowę uczucia
Nadchodzi niechciany stan przesilenia

Judyt

Judyt

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Trochę inaczej.
Nie tak malarsko.
Mniej kolorów.
Pozdrawiam KKK

no to nic jak stan przesilenia
to pewnie mieszanie się barw
z tego też fajnie wychodzi,
serdecznie J.

dziś co prawda tylko stolik pomalowany
zawsze coś

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • huzarc
      Ślad węglowy i inne truizmy

      Przez huzarc · Opublikowano

      Ci ze zgniłego zachodu  zabronili wydobywać węgla   To przez ślad sadzy Na wardze   Ci z dzikiego wschodu  zakręcili gaz   gdy świt mruczał ogniem   Wiadomo jak to na wojnie   Tak mówią  A czy kiedykolwiek Nas oszukano I uszy zalepiono kłamstwem   Siedzimy po ciemku  o chłodzie   Pijąc beztłuszczowe mleko  moralizowani przez celebryckie sumienia i salonowe mądrości   Sytych oświeconych i ogrzanych   Trzeba być wdzięcznym  Za ocalenie    To tylko cena postępu   I nam jest gorzej  tym ziemi lepiej   A i dzieci w Afryce  są podobno  bardziej uśmiechnięte  
    • Berenika97
      Nawigacja

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      Włączam ciszę na pełny ekran i siadam z nią. Myślę o nas i o tym, co zostanie, kiedy świat wyloguje się z własnej iluzji. I wtedy: Twoje słowa - espresso w żyłach, które na języku zostawia spokój. Twoje dłonie - róża wiatrów, nawigacja, której nie trzeba aktualizować, prowadzi mnie prosto do brzegu. I wystarczy mi już jedna chwila, gdy twój śmiech rozjaśnia powietrze i rozsypuje zmrok. Chcę tu być, w szczelinie między dotykiem a oddechem, gdzie miłość jest jedynym kodem, który przetrwa restart świata.
    • Wochen
      Własny ideał

      Przez Wochen · Opublikowano

      @Berenika97 dziękuję 
    • Toyer
      Bezmyślenie

      Przez Toyer · Opublikowano

      W szponach mroku krok po kroku do wyroku życie pisze mi żałobną pieśń od narodzin poprzez życie aż do roku w którym skończę swoje ciało nieść bez nadziei po kolei do niedzieli tydzień szczeka jak bezpański pies ci co byli a ich nie ma zapomnieli żeby być chociaż byle gdzieś komu w domu dane temu nikomu jak zjawa między ścianami trzymam się życia bez poziomu w konflikcie z własnymi cieniami kiedy niebyt byt własnej biedy uchronić chce przed troskami co stanie się ze mną teraz i wtedy gdy myśląc ucieknę przed myślami
    • Berenika97
      Figaro

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @piąteprzezdziesiąte Fajny limeryk! Niektóre kobiety ładnie wyglądają w afro lokach. W salonie, który robi takie fryzury, chłopaczek z limeryku pewnie też zostałby dobrze obsłużony. Pozdrawiam.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...