Garncarze

[zieloneciele]

I.

Podobno, człowiek z tego samego, co naczynie. Z gliny.
Tylko bardziej miękki.

II.

Tak się zarzekała. Znajdziuch, w jęczmieniu
płakał. Szkoda było chłopaka, przytuliła,
to grzech? Zaraz zwąchali,
jaki z niego znajdziuch - zaswędziało i ma
za swoje. Spuchła jeszcze na przednówku,
kiedy każdy zaciska, wiadomo. Niech nie szuka durnego.

Durny
sam się przyplątał, chciał wziąć
ze wszystkim, nie pytał. Odmówiła. Miłości potrzebowała,
śmiech, hrabianka. Tyle było do wybaczenia,
może by poszło w niepamięć, siódma jesień
i do szkoły, jak dzieciaka. Jak mogła? Mówią

Pan Bóg nierychliwy ale sprawiedliwy.

III.

- Znajdziuch!
- Iwanko!
- Dziki!
- Bękart!

Dorwali go nareszcie, żeby uczyć rozumu. Dobre chłopaki,
swoje. Załatwiają. Prędko

wydłubują złe oko, zaszczepiają człowieczeństwo -
napychają gliną miejsce, z jakiego gadali, że wyszedł,

wysraniec.

[zak stanisława]

oj, przypomina to wszystkie Antki, Anielki Tadeuszki i inne,
czy teraz też są tacy ludzie? ciemnie zabobonni?
świetnie oddajesz atmosfetę tegoż
cmoook

[Goliard]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

poszalałeś - chyba zbyt. i tak jak z pozytywizmu - niewiele z tego wynika:)
pozdr.

[H.Lecter]

Jestem tolerancyjny, jeżeli chodzi o flirty poezji z prozą ale tym razem, wiersz poszedł o krok za daleko...
Za dosłownie, za " pozytywistycznie ", bez firmowego, cielakowego klimatu...
: )

[mały_dzielny_toster]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Ruffle_puffle]

Mnie się nawet spodobało.

[zieloneciele]

dziękuję Wszystkim za komentarze.
fakt, może za daleko, ale traktowałam tekst raczej jak eksperyment.
pozdrawiam:)

[Messalin_Nagietka]

lubię te klimaty
ale nie za dużo tu prozy?
popracuj nad magią
nie nad eksperymentem
MN

[Fagot]

Tekst bogaty w treść a i paru odwołań można się dopatrzeć. Ogólne wrażenie po lekturze bardzo pozytywne.
Pozdrawiam