Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

chałka i mleko

ula
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

ula

ula

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

jestem w domu
chociaż daje mi tylko serce
całe cztery pokoje

wtapiam się w jej
ulubiony fotel
myśląc o skonsumowaniu
w słodkim splocie
chałki

lubię jej warkocz
przypomina nasze splecione
istnienia

może zamiast ciepłej bieli
wypadałoby inaczej
ale po co zaprzeczać
że się nie chce wsadzić
stopy w wygodny kapeć

ula

ula

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



aż dziwne, bo nigdy przedtem tak nie myślałam
ale wyobraźnię trzeba ćwiczyć



a dziękować, czasem się cosik uda:)

pozdrawiam serdecznie:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Simon Tracy
      Moc życzeń

      Przez Simon Tracy · Opublikowano

      @tetu To co dla Was jest cynizmem ja nazywam bolesną prawdą modernizmu. Bardzo dziękuję za ocenę i komentarz. Pozdrawiam. 
    • KOBIETA
      W śnieżną noc…

      Przez KOBIETA · Opublikowano

      @bazyl_prost   kogo ?    ;) mnie i Violetki ? Nie da się ;) 
    • Leszczym
      Iluzja aluzja żaluzja

      Przez Leszczym · Opublikowano

      @hollow man Słuchaj no coś takiego. Świat symboliczny się zrobił. Mnóstwo tych symboli wszędzie. I mnóstwo aluzyjności. Tu aluzja tam aluzja. Nic na to nie jestem w stanie poradzić. 
    • bazyl_prost
      W śnieżną noc…

      Przez bazyl_prost · Opublikowano

      @KOBIETA jak noszę taszkę to mam oczopląs czy nie zgubię
    • infelia
      Goście

      Przez infelia · Opublikowano

      „Zwołuję rodzinne spotkanie, psia mać!” Dziadek huknął dębową laską w podłogę. „Pod pozorem odczytania testamentu Zlecą się jak muchy do plastra miodu”   Palcem pogroził i podkręcił siwego wąsa, Z samotności i nudy naszły go takie fortele. By zdążyć na wigilijną kolację, jedni z Florydy Mkną stalowym ptakiem, inni, z piskiem opon,   Zawracają z drogi do Wenecji, a nawet ci Z Radomia łapią stopa na krzywy ryj, Ale za jeden uśmiech i dwa dowcipy. Mkną pewni spadku, na złamanie karku,   Bo czas goni nieubłaganie, dobytek przepadnie. Przy stole wigilijnym uściskali seniora, Aż tchu mu zabrakło i życzyli dalszych stu lat. Opłatkiem łamali się po wielokroć, aż barszcz   Z uszkami wystygł, a karp przewrócił się Na drugi bok, strojąc focha, że nikt go nie chce. Gdy już chwytali za sztućce i serwetki, By napełnić brzuchy, słowa zabrzmiały prorocze:   „Stop, moi kochani, nie obdaruję was skarbami, Lecz miłością dozgonną, czułością od serca. Ciepłem otulę, czyli tym wszystkim, co mi zostało, Nie licząc ostatniej koszuli i dziurawego palta.   Smacznego życzę, posilcie się staropolskim Jadłem, a z patefonu niech niosą się kolędy O trzech królach z darami, co do stajenki przybyli” Łzy się polały, a w gardłach stanęły rybie ości...

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...