Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Winda czyli wzmianka z notatnika statystyka


A ja po prostu
proszę Pani
boję się podróżować
windą sam

lecz kiedy razem
obok Pani
lęk statystycznie
dzieli się na dwa

co wisi w powietrzu
choćby i na stali
prawem fizyki musi
kiedyś spaść

myśmy tak długo
na siebie czekali
najwyższa pora
na kredyt szans

krótkie romanse
ponad piętrami
pozwolą jedynie
niespokojnie spać

a w młynie czasu
pomiędzy wierszami
na nowo można
urządzać świat

bo ja po prostu
proszę Pani
boję się windą
podróżować sam

lecz kiedy razem
obok Pani
lęk statystycznie
dzieli się na dwa

Opublikowano

Bardzo lekki wierszyk i dobrze, bo lekkość służy poważnym tematom.
Wydaje mi się, że w jednym miejscu może być lekko pobrudzona stopa, ale mniejsza o to.

Trafiona puenta, może mało odkrywcza, ale na pewno trafiona.
Ta klamerka ze zwrotek - słodko.:)

Pozdrawiam
PS "Razem obok pani" to nie tautologia.Razem, jeszcze w windzie, to chyba pewne, że obok?

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Jeśli to owo „przybrudzenie” to jeden prosty rym to odpowiem, że inaczej się nie dało a i na silę nie chciałem kombinować, dwa, że nie należę do osób ogarniętych paranoją wystrzegania się takich rymów jak diabeł święconej wody, nie każdy prosty rym jest rymem częstochowskim ale jak słusznie zostało zauważone mniejsza o to.
Problem z tematyką jest taki, że co by nie napisać zawsze jest mało odkrywcze więc trzeba kombinować, czasem jak koń pod górę :-), więc mogę jedynie napisać, że się starałem.
Z tą pewnością uważał bym, niby zdroworozsądkowo tak ale tam jest np. wzmianka o romansach i tu już nie zawsze musi być obok :-) tak więc tautologia logicznie nie taka łatwa do udowodnienia :-)
Dzięki za odwiedziny i cieszę się, że coś tam przypadło do gustu.
Pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Jeśli to owo „przybrudzenie” to jeden prosty rym to odpowiem, że inaczej się nie dało a i na silę nie chciałem kombinować, dwa, że nie należę do osób ogarniętych paranoją wystrzegania się takich rymów jak diabeł święconej wody, nie każdy prosty rym jest rymem częstochowskim ale jak słusznie zostało zauważone mniejsza o to.
Problem z tematyką jest taki, że co by nie napisać zawsze jest mało odkrywcze więc trzeba kombinować, czasem jak koń pod górę :-), więc mogę jedynie napisać, że się starałem.
Z tą pewnością uważał bym, niby zdroworozsądkowo tak ale tam jest np. wzmianka o romansach i tu już nie zawsze musi być obok :-) tak więc tautologia logicznie nie taka łatwa do udowodnienia :-)
Dzięki za odwiedziny i cieszę się, że coś tam przypadło do gustu.
Pozdrawiam
Wcale nie piętnowałem puenty. Stwierdziłem jej małą oryginalność, to zresztą fakt dotyczący 99% utworów. Poza tym to, co napisałem na początku komentarza, wskazuje, że spodobała mi się większość, a nie "coś tam" oraz wymieniłem wyjątki, tu pasuje "coś tam", od mojego, jako czytelnika, oczarowania.
Ta "tautologia" mnie nie drażni. Uważam jednak, że taki zarzut może padać często i dlatego wspomniałem.

Pozdrawiam, nadal oczarowany przeważającą WIĘKSZOŚCIĄ wiersza.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Myślę, że pierwotnie dobrze odczytałem twoje słowa a jedynie moja słabość do ironizowania i dystans to własnego pisania mogły stwarzać inne wrażenie, niemniej bardzo dziękuje za rozwianie jakichkolwiek wątpliwości a jeszcze bardziej za tak miłe słowa. Co do tautologii rozumiem ale też zapewniam, że nie jedyny będzie to zarzut a szkoda bo akurat z tego zdaje się wyszedł bym obronną ręką.
Pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Myślę, że pierwotnie dobrze odczytałem twoje słowa a jedynie moja słabość do ironizowania i dystans to własnego pisania mogły stwarzać inne wrażenie, niemniej bardzo dziękuje za rozwianie jakichkolwiek wątpliwości a jeszcze bardziej za tak miłe słowa. Co do tautologii rozumiem ale też zapewniam, że nie jedyny będzie to zarzut a szkoda bo akurat z tego zdaje się wyszedł bym obronną ręką.
Pozdrawiam
Ja doskonale rozumiem Twoje rozumowanie. [to dopiero tautologia].
Po prostu wiersz zgoła logiczny, odwołujący się do matematyki powinien, w moim wyobrażeniu być zwarty, niemal cierpki. W tej różniącej nas w ocenie chwili jego treści traci, moim zdaniem, swą binarność. Wynika to z moich poglądów, made in my web, i tłumaczę je w rozwinięciu, "dlatego, bo ponieważ". Zapewne okaże się, że to tylko moje wymysły, że doświadczeni Koledzy poprą Twe, uargumentowane stanowisko.
A ja zdania nie zmienię zarówno do "tautologii", jak i do całości.:)

Pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Moje zamiłowanie do nauk ścisłych nie przelało się aż tak bardzo na ten tekst i nie mam zamiaru przekonywać Cię do zmiany zdania bo generalnie bardzo mnie ono cieszy.
Pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Nie mam pojęcia jak się to stało ale rzeczywiście wkradła się w tytuł literówka.
Miała okazję towarzyszyć temu tekstowi i muzyka więc można powiedzieć, że piosenka.
Dzięki za wizytę
Pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Jest jeszcze parę zwrotek ale tu postanowiłem nieco tekst odchudzić aby nadto nie męczyć odbiorców. Co do rytmu przyznaję mam pewne problemy z jego utrzymaniem choć w tym przypadku w wersji z muzyką druga zwrotka zawsze powtarzana jest pomiędzy następnymi.
Dzięki za wizytę
Pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Kamil Olszówka Tak, należy im się cześć i chwała po wieki. Pozdrawiam!
    • Ponura polska jesień, Przywołuje na myśl historii karty smutne, Nierzadko także wspomnienia bolesne, Czasem w gorzki szloch przyobleczone,   Jesiennych ulewnych deszczy strugi, Obmywają wielkich bohaterów kamienne nagrobki, Spływając swymi maleńkimi kropelkami, Wzdłuż liter na inskrypcjach wyżłobionych,   Drzewa tak zadumane i smutne, Z soczystych liści ogołocone, Na jesiennego szarego nieba tle, Ponurym są często obrazem…   Jesienny wiatr nuci dawne pieśni, O wielkich powstaniach utopionych we krwi, O szlachetnych zrywach niepodległościowych, Które zaborcy bez litości tłumili,   Tam gdzie echo dawnych bitew wciąż brzmi, Mgła spowija pola i mogiły, A opadające liście niczym matek łzy, Za poległych swe modlitwy szepcą w ciszy,   Gdy przed pomnikiem partyzantów płonie znicz, A wokół tyle opadłych żółtych liści, Do refleksji nad losem Ojczyzny, W jesiennej szarudze ma dusza się budzi,   Gdy zimny wiatr gwałtownie powieje, A zamigocą trwożnie zniczy płomienie, O tragicznych kartach kampanii wrześniowej, Często myślę ze smutkiem,   Szczególnie o tamtych pierwszych jej dniach, Gdy w cieniu ostrzałów i bombardowań Tylu ludziom zawalił się świat, Pielęgnowane latami marzenia grzebiąc w gruzach…   Gdy z wolna zarysowywał się świt I zawyły nagle alarmowe syreny, A tysiące niewinnych bezbronnych dzieci, Wyrywały ze snu odgłosy eksplozji,   Porzucając niedokończone swe sny, Nim zamglone rozwarły się powieki, Zmuszone do panicznej ucieczki, Wpadały w koszmar dni codziennych…   Uciekając przed okrutną wojną, Z panicznego strachu przerażone drżąc, Dziecięcą twarzyczką załzawioną, Błagały cicho o bezpieczny kąt…   Pomiędzy gruzami zburzonych kamienic Strużki zaschniętej krwi, Majaczące w oddali na polach rozległych Dogasające płonące czołgi,   Były odtąd ich codziennymi obrazami, Strasznymi i tak bardzo różnymi, Od tych przechowanych pod powiekami Z radosnego dzieciństwa chwil beztroskich…   Samemu tak stojąc zatopiony w smutku, Na spowitym jesienną mgłą cmentarzu, Od pożółkłego zdjęcia w starym modlitewniku, Nie odrywając swych oczu,   Za wszystkich ofiarnie broniących Polski, Na polach tamtych bitew pamiętnych, Ofiarowujących Ojczyźnie niezliczone swe trudy, Na tylu szlakach partyzanckich,   Za każdego młodego żołnierza, Który choć śmierci się lękał, A mężnie wytrwał w okopach, Nim niemiecka kula przecięła nić życia,   Za wszystkie bohaterskie sanitariuszki, Omdlewających ze zmęczenia lekarzy, Zasypane pod gruzami maleńkie dzieci, Matki wypłakujące swe oczy,   Wyszeptuję ciche swe modlitwy, O spokój ich wszystkich duszy, By zimny wiatr jesienny, Zaniósł je bezzwłocznie przed Tron Boży,   By każdego z ofiarnie poległych, W obronie swej ukochanej Ojczyzny, Bóg miłosierny w Niebiosach nagrodził, Obdarowując każdego z nich życiem wiecznym…   A ja wciąż zadumany, Powracając z wolna do codzienności, Oddalę się cicho przez nikogo niezauważony, Szepcząc ciągle słowa mych modlitw…  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @andrew Czy rzeczywiście świat współczesny tak nas odczłowieczył? Czy liczy się tylko pogoń za wciąż rosnącą presja społeczną w każdej dziedzinie? A gdzie przestrzeń, by być sobą?
    • @Tectosmith całkiem. jakbym czytał któreś z opowiadań Konrada Fiałkowskiego z tomu "Kosmodrom".
    • @Manek Szerzenie mowy nienawiści??? Przecież nie skłamałem w ani jednym wersie!
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...