Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano
człowiek przymierza i bądź lub przemierza

wszystkiego jak gąbka
to niebezpieczne u progu
wejścia na serca

kiedy nie możesz inaczej
wchodzisz na schody
w dwóch kierunkach

pytając co dalej
(...)
Opublikowano

Ostatnio też walczyłem u siebie z zastosowaniem tzw. "przemilczeń" - zmusza to odbiorce do własnej "dopowiedzi", ba, do współtworzenia wiersza.
Genialny wers pierwszy, w kursywie, zresztą cały utwór, co tu dużo pisać - jest dobry.

Pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Na pokuszenie(...)oj nie wódź,
może tak pogadam o tym pierwszym wersie co napisał się jakoś takoś,
żeby było odrobinę jaśniej, ale tyle, że pomyślałam, z kuszeniem
iż czasem można np. przymierzać serca lub inne albo
być człowiekiem przymierza lub bądź- dlatego tak
przemierzać to wszystko( wszystko może też znaczyć nic)
i w jaki sposób, tak jakoś sama nie umiem za bardzo powiedzieć,
tak się napisał wierszoł; J. serdecznie dziękuję, wzajemnie
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Michał, bardzo szlachetnie i radująco czytać taki głos,
zwłaszcza jak to nie do końca mam wrażenie ja piszę jako ja,
dlatego się zastanawiało po co mazgrolić(...) takie i owakie,
serdecznie dziękuję;J.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



trudno powiedzieć(...)-niedokończone i może nie zawsze świadome,
jak zwał tak zwał
nie do końca,
bo gdybyśmy byli tylko na schodach przez cały czas
-tak się wydaje to nie byłoby takie słowa jak 'wybór';
dziękuję za depnięcie i przeczytanie; J. serdecznie
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



po dłużej chwili nie bycia w zasięgu pudła komputerowego
odpowiadam Izie - serdecznie dziękuję za Twoje częste
przebywanie pod(...), no to jak coś dało radę zrozumieć,
to fajnie, chociaż podobno nie kwestią zrozumienia są zawsze
ludzkie słowa, dziękuję pięknie Ci,J.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Jaaa? ale o co chodzi Ewo? jak znowu?
dawnoo Cię tak jakby 'nie widziałam' pod wierszydłem,
ale b. miło i to ciekawe też(...), cieplutko również Cię
pozdrawiam zwłaszcza, że podobno wiosna
idzie krok krok(:J.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka Nie tylko śni się... tuli się do mnie. Oddam, obiecuję!
    • po co ci słowo ,,masturbacja" lub staropolskie ,,samogwałt" kiedy walisz konia  z dziada pradziada  dawniej  na podorędziu  koza lub jałówka  dziś  samotność w sieci    biegną szkolnym korytarzem prawi tatusiowie  każdy rutynowy kochanek  zwykłe cztery spazmy  w szczycie  i grzecznie do żony    na sprawdzianie  ejakulacja polucje   nie da rady tego pojąć    opozycję ratują księża  w ich delikatnym dotyku nieśpiesznym kobieta   rozkwita               
    • @Ajar41 Poniżej moja próba zmierzenia się z problemem:-)    Burmistrzowi (gród Koziegłowy)  lud przychylić był nieba gotowy.  Mając capi zapach na względzie  ustalono, że zacnie będzie  wkomponować go w herbu okowy.   Pozdrawiam
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        @Berenika97 :) pięknie potrafisz podsumować:) Dzięki        @wierszyki Agatko, ależ Niebo jest dla każdego, z tym że... nie od razu. Także spoko z tym Stalinem, mordercami i gwałcicielami. Najpierw muszą skruszeć, bo twarde kamienie po prostu do Nieba nie dolecą. Zauważ, że wszyscy ludzie niezdrowo nastawieni na cel są spięci, twardzi, nierozluźnieni. Morderca jest spięty na maxa. Żeby wzlecieć do Nieba trzeba być pozbawionym grawitacji, ciężaru grzechu.  Po zadośćuczynieniu grzesznik znów staje się lekki jak piórko i może wzlecieć.  No chyba, że strażnicy Nieba staną mu na drodze... (A zwłaszcza strażniczki ;))
    • @tetu  Medytacja, pełna ciszy i powolności, jakby sam wiersz chciał płynąć w rytmie chmur. Bardzo udana próba połączenia prostych obrazów natury z głębszą refleksją o relacji, byciu i przemijaniu. Wizja człowieka zawieszonego między trwaniem (kamień) a ulotnością (cień), ciszą a pragnieniem mowy, ziemią (góra, kamień) a niebem (chmury, światło). To archetypowy obraz kondycji ludzkiej – rozdartej, ale jednocześnie poszukującej sensu i światła. Pozdrawiam:)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...