Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

opera w górach


Rekomendowane odpowiedzi

wspinałeś się po piargach
z przeciążonym plecakiem
schodziłam do schroniska
spojrzeniem dotknąłeś głębi
w trawie pasikonik

z pasją ciął zbójnickiego
smreki szemrały nad potokiem
podniebnej filharmonii
operę Moniuszki niosło echo
aż drżały szczyty

dziś nie pamiętam
ty czy Kiepura
wtedy śpiewał arię
z góralem

grałam w halce

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Wiersz rzeczywiście ładny, ale kilkoma uwagami się muszę podzielić:

"spojrzeniem dotknąłeś głębi" - nie przepadam za takimi metaforami. Mimo, że podłoże mieści się w psychice, to jednak "dotykanie wzrokiem" nie jest do końca prawidłowe (chociaż funkcjonują takie związki frazeologiczne jak "rzucić okiem" czy "rzucić urok")

o, i tyle - coś tam jeszcze miałem dodać o "drżeniu szczytów", ale nich już będzie :)

Ładny wiersz.

Pozdrawiam.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Panie Michale. Bardzo miło, że Pan znalazł czas, by tu zajrzeć i to z takim ciepłym komentarzem. Dziękuję.
Co do powyższej uwagi, to jeszcze dopowiem, że można "przeszyć wzrokiem" i niekoniecznie w sensie negatywnym :), po prostu tak "dogłębnie", że "od pierwszego wejrzenia"...np. zakochać się itp.
A "drżenie szczytów"? Dzięki za przymrużenie oka...

Serdecznie pozdrawiam :)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



no wiesz w samej halce
a czy stringi i stanik miałaś?
a śpiewał to pewno Ochman :))
a na poważnie pierwsze dwie strofy - ok
pozdrawiam Jacek
Jacku, aleś Ty dociekliwy :) i co za pytania?
to wie tylko jontek...
a Ochman...też...śpiewał :)
Dzięki za podobnie dwóch pierwszych,
to już dużo :)

pozdrawiam serdecznie
Krysia
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


;) no cóż Adamie? Nie lubisz opery, ale może "halkę" choć troszeczkę?
Nieraz są ...hehe...bardzo gustowne:)
A tak na poważnie, to bardzo dziękuję, szczególnie za "dobra robota"
i za bądź, co bądź, jednak zachwyt :)
Serdecznie pozdrawiam.
Krysia
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Lata temu popełniłem coś takiego:     Dłużyzna straszna, ale to błądzenie tak mi jakoś go przywołało. Pozdrawiam.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Na drugi pocałunek rodzący nowe zaufanie, on jest zawsze. Pozdrawiam Adam
    • @Domysły Monika W założeniu: będąc na zewnątrz w pozornie "brzydką" pogodę niekiedy jest nam lepiej, niż będąc w domu - w którym jak wiemy, nie zawsze jest tak dobrze. "Zalewa się pod sufit" - czyli łzy smutku, które są gorsze niż byle deszcz. Sam pomysł pojawił się w głowie, po (chyba już setnym) odsłuchaniu piosenki "Come out and play" autorstwa Billie Eilish. Jest tam fragment: "Leave home, feel the wind blow 'cause it's colder here inside in silence", co w tłumaczeniu znaczy: "Wyjdź z domu, poczuj powiew wiatru bo tu w środku (w domu) jest zimniej w ciszy". Pozdrawiam serdecznie. @Sylwester_Lasota Czasem by się przydała taka sucha woda by chłodzić krytyczne systemy ludzi :D Pozdrawiam.
    • O cholera, ja i A i nasz złoty środek. Tymczasem złoty środek przestał być złotym, bo raczył się przesunąć. Już nawet nie wiem co za metal i który kolor. Co chwila gubię wątek, w którą to poszło stronę. Z czasem przeprowadziliśmy ku sobie dowód, notabene niezbity, że ja nie ideał, a ona nie ideałka wśród okoliczności najmocniej nieidealnych. Tak jakoś nam z relacji nie wyszło. I tylko żyć dalej trzeba z powyższą świadomością, naprawdę coraz większą, narosłą zresztą od niejednego z nieporozumień. I – cóż poradzić – wypadałoby jednak czynić tak razem i w porozumieniu ponad coraz jaskrawszymi podziałami, również wewnętrznymi, również, a może przede wszystkim między nami dwojgiem (o ile nie wchodzi w grę jakiś trójkąt co nie jest wykluczone). Życie nam przygasło i przerodziło się jednak w "z uporem trwam". Cóż, życie to nie telewizja, już film prędzej, albo teatr. Co po nas pozostanie? W najlepszym z najlepszych przypadków tylko ta relacja, która zresztą traktuje zupełnie nie o wszystkim i jest raczej metaforą aniżeli dziennikarszczyzną.   Warszawa – Stegny, 08.12.2024r.   Inspiracja - Poeta?? BITTERSUITE (poezja.org). 
    • @violetta Jest, jest :))
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...