Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

lepiej motyle zamień w słowa
bo one żyją ponad czasem,
a motyl bywa bratem iskry
słomiany zapał, błazen raczej
to jakby letnia fidrygałka,
z kwiatka na kwiatek, która tylko
zatrzymać da się kiedy zaśnie
ostrożnie przytwierdzona szpilką
to żart skrzydlaty, rozkraśniony,
co przez niestałość swą ułomną
potrafi krótki wzbudzić zachwyt,
- a słowa?
- słowa się nigdy nie zapomną

Opublikowano

przepraszam że wierszem


nie chcę zamieniać słów w motyle
one nie żyją ponad czasem
i nie zostaną braćmi iskier
po nich pożaru nikt nie gasi

ja właśnie słowa w iskry zmienię
i goreć będą ciała dusze
a z kwiatów zgliszcza ziemne czernie
nad motylami się nie wzruszę

róży nie żałuj gdy płonie las
namiętność drzew zabiera dym
słowa zamazał pamięcią czas
a serca żyją wspomnieniem chwil

pozdrawiam Jacek

Opublikowano

Ładny wiersz, podoba się. Aczkolwiek mam zgoła inne zdanie o motylach ;-)
[url]www.poezja.org/debiuty/viewtopic.php?id=55165[/url]
Ale bardzo lubię Twoje wiersze, ich melodyjność, lekkość, śpiewność, lirykę zawsze z odrobiną melancholii.

  • 2 tygodnie później...
Opublikowano

bo nie ten motyl najpiękniejszy
szpilkami przybity w gablocie
lecz ten co szczęście goni
i siada grzecznie mi na dłoni...

Alu, piękny jak zwykle ten motyli lot i tylko pyłek ze skrzydeł osiada cicho mi na rzęsach...
Pozdrawiam arcymistrzynię nastroju i królową słowa. :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Iza-bella W takim razie Tobie też życzę zdrowia. Choroba, która często wyłącza człowieka z życiowej aktywności, czyni nas bardziej uważnymi. Bo żeby tworzyć nawet, jak to określiłaś, pisadełka, trzeba się jednak zatrzymać, a nie mijać świat z prędkością odrzutowca. Zajrzałam sobie do innych Twoich wierszy w profilu i tak sobie pomyślałam, że Twoje pisanie trafiłoby z pewnością do dzieci. I zastanawiałam się, dlaczego, aż doszłam do wniosku, że podobnie jak u nich, jest w Twoich utworach entuzjazm obcowania z tym, co nas otacza. Dzieci to dopiero odkrywają (po raz pierwszy, i jest w tym urok nowości), a później wraca się do ponownego odkrywania zazwyczaj wtedy, gdy okoliczności każą przyhamować, 'zwolnić' w biegu. Chciałabyś jakoś rozwijać się w dziedzinie pisania?
    • @tie-break dziękuję za komentarz .
    • Fajnie napisane i życiowo. Duża część facetów jest dla was transparentna. W druga stronę też to niestety działa. Wygoogluj piosenkę Mr Cellophane z musicalu Chicago. To o tym.  Pozdrawiam
    • @Simon Tracy Najbardziej z całego wiersza spodobał mi się grabarz. Właściwie to Grabarz, wielką literą, zwłaszcza że w końcowych częściach urasta niemalże do rangi mistrza ceremonii, ważnej postaci (w literaturze), przez której ręce musi przejść rozwiązanie akcji. Taki bohater istnieje po to, żeby spiąć wątki w sensowne zakończenie. Grabarza wymyśliłeś, jak przypuszczam, żeby połączyć miłość i śmierć - które lubią iść w parze w Sztuce, a przy okazji... tworzysz wyśmienity, groteskowo-wisielczy klimacik. Kompozycyjnie też jest to fajnie pomyślane.
    • @Berenika97 smutna opowieść i bardzo prawdziwa. po drugiej stronie szyby, matrycy jest człowiek, z uczuciami myślami. Jest. Niepełnosprawność nie oznacza że Człowiek ten jest gorszy, inny- ale często tak się robi, uważa. Inny- taki sam.   Poruszające Berenika
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...