Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

  • Odpowiedzi 104
  • Dodano
  • Ostatniej odpowiedzi

Top użytkownicy w tym temacie

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


co to były stare dobre i jak one wyglądały? ;)

(ton pytania nie jest proporcjonalny do powagi sensu. prosiłabym odpowiedzieć, dopiro rok mi tutej zleciał ;))
hmm,
w listopadzie/grudniu minęły trzy lata odkąd jestem na orgu, zatem też niewiele. z tego co wiem, "najlepszych" czasów nie dane mi jest pamiętać.
mam wrażenie, że było sympatyczniej - właśnie jakieś konkursy, konkursiki, w których udziału nigdy nie brałam, ale było zabawnie. i piaskownica była... nie było (?) maryjann i innych takich, ale możliwe też, że po prostu nie zwracałam na to uwagi, bo bardziej zajęta byłam "pisaniem".
co nie zmienia faktu, że był chyba inny klimat (tworzyli go głównie ci, których już nie ma (?)).

a, no i Hani nie było;)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


co to były stare dobre i jak one wyglądały? ;)

(ton pytania nie jest proporcjonalny do powagi sensu. prosiłabym odpowiedzieć, dopiro rok mi tutej zleciał ;))
hmm,
w listopadzie/grudniu minęły trzy lata odkąd jestem na orgu, zatem też niewiele. z tego co wiem, "najlepszych" czasów nie dane mi jest pamiętać.
mam wrażenie, że było sympatyczniej - właśnie jakieś konkursy, konkursiki, w których udziału nigdy nie brałam, ale było zabawnie. i piaskownica była... nie było (?) maryjann i innych takich, ale możliwe też, że po prostu nie zwracałam na to uwagi, bo bardziej zajęta byłam "pisaniem".
co nie zmienia faktu, że był chyba inny klimat (tworzyli go głównie ci, których już nie ma (?)).

a, no i Hani nie było;)
oj, Olesiu, nie narzekaj, starzejesz sie czy cuś, jest zawsze tak jak chcemy żeby było, jestem yhmmm, parę lat i nie narzekam, umre na tym forumie:)
i będzieice wierszykki o mnie pisać
tfuj niech się w smalec obróci co wygaduje
cmoook Olesiu!!!!!
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


hmm,
w listopadzie/grudniu minęły trzy lata odkąd jestem na orgu, zatem też niewiele. z tego co wiem, "najlepszych" czasów nie dane mi jest pamiętać.
mam wrażenie, że było sympatyczniej - właśnie jakieś konkursy, konkursiki, w których udziału nigdy nie brałam, ale było zabawnie. i piaskownica była... nie było (?) maryjann i innych takich, ale możliwe też, że po prostu nie zwracałam na to uwagi, bo bardziej zajęta byłam "pisaniem".
co nie zmienia faktu, że był chyba inny klimat (tworzyli go głównie ci, których już nie ma (?)).

a, no i Hani nie było;)
oj, Olesiu, nie narzekaj, starzejesz sie czy cuś, jest zawsze tak jak chcemy żeby było, jestem yhmmm, parę lat i nie narzekam, umre na tym forumie:)
i będzieice wierszykki o mnie pisać
tfuj niech się w smalec obróci co wygaduje
cmoook Olesiu!!!!!
nie, w zasadzie to nie było narzekanie, a przynajmniej nie miało być
tak mnie po prostu ogarnął wspominkowy nastrój... i nic nie poradzę na to, że mi się zatęskniło do "starych dobrych":) każdy ma takie swoje, nie?:)
buźka

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Kamil Olszówka Tak, należy im się cześć i chwała po wieki. Pozdrawiam!
    • Ponura polska jesień, Przywołuje na myśl historii karty smutne, Nierzadko także wspomnienia bolesne, Czasem w gorzki szloch przyobleczone,   Jesiennych ulewnych deszczy strugi, Obmywają wielkich bohaterów kamienne nagrobki, Spływając swymi maleńkimi kropelkami, Wzdłuż liter na inskrypcjach wyżłobionych,   Drzewa tak zadumane i smutne, Z soczystych liści ogołocone, Na jesiennego szarego nieba tle, Ponurym są często obrazem…   Jesienny wiatr nuci dawne pieśni, O wielkich powstaniach utopionych we krwi, O szlachetnych zrywach niepodległościowych, Które zaborcy bez litości tłumili,   Tam gdzie echo dawnych bitew wciąż brzmi, Mgła spowija pola i mogiły, A opadające liście niczym matek łzy, Za poległych swe modlitwy szepcą w ciszy,   Gdy przed pomnikiem partyzantów płonie znicz, A wokół tyle opadłych żółtych liści, Do refleksji nad losem Ojczyzny, W jesiennej szarudze ma dusza się budzi,   Gdy zimny wiatr gwałtownie powieje, A zamigocą trwożnie zniczy płomienie, O tragicznych kartach kampanii wrześniowej, Często myślę ze smutkiem,   Szczególnie o tamtych pierwszych jej dniach, Gdy w cieniu ostrzałów i bombardowań Tylu ludziom zawalił się świat, Pielęgnowane latami marzenia grzebiąc w gruzach…   Gdy z wolna zarysowywał się świt I zawyły nagle alarmowe syreny, A tysiące niewinnych bezbronnych dzieci, Wyrywały ze snu odgłosy eksplozji,   Porzucając niedokończone swe sny, Nim zamglone rozwarły się powieki, Zmuszone do panicznej ucieczki, Wpadały w koszmar dni codziennych…   Uciekając przed okrutną wojną, Z panicznego strachu przerażone drżąc, Dziecięcą twarzyczką załzawioną, Błagały cicho o bezpieczny kąt…   Pomiędzy gruzami zburzonych kamienic Strużki zaschniętej krwi, Majaczące w oddali na polach rozległych Dogasające płonące czołgi,   Były odtąd ich codziennymi obrazami, Strasznymi i tak bardzo różnymi, Od tych przechowanych pod powiekami Z radosnego dzieciństwa chwil beztroskich…   Samemu tak stojąc zatopiony w smutku, Na spowitym jesienną mgłą cmentarzu, Od pożółkłego zdjęcia w starym modlitewniku, Nie odrywając swych oczu,   Za wszystkich ofiarnie broniących Polski, Na polach tamtych bitew pamiętnych, Ofiarowujących Ojczyźnie niezliczone swe trudy, Na tylu szlakach partyzanckich,   Za każdego młodego żołnierza, Który choć śmierci się lękał, A mężnie wytrwał w okopach, Nim niemiecka kula przecięła nić życia,   Za wszystkie bohaterskie sanitariuszki, Omdlewających ze zmęczenia lekarzy, Zasypane pod gruzami maleńkie dzieci, Matki wypłakujące swe oczy,   Wyszeptuję ciche swe modlitwy, O spokój ich wszystkich duszy, By zimny wiatr jesienny, Zaniósł je bezzwłocznie przed Tron Boży,   By każdego z ofiarnie poległych, W obronie swej ukochanej Ojczyzny, Bóg miłosierny w Niebiosach nagrodził, Obdarowując każdego z nich życiem wiecznym…   A ja wciąż zadumany, Powracając z wolna do codzienności, Oddalę się cicho przez nikogo niezauważony, Szepcząc ciągle słowa mych modlitw…  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @andrew Czy rzeczywiście świat współczesny tak nas odczłowieczył? Czy liczy się tylko pogoń za wciąż rosnącą presja społeczną w każdej dziedzinie? A gdzie przestrzeń, by być sobą?
    • @Tectosmith całkiem. jakbym czytał któreś z opowiadań Konrada Fiałkowskiego z tomu "Kosmodrom".
    • @Manek Szerzenie mowy nienawiści??? Przecież nie skłamałem w ani jednym wersie!
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...