Samotna

[Anna Maria K]

Moim domem jest samotność
Zbudowana z chmur ogromu
Puste ściany, okna, miejsca
W niewidzialnym żyje domu

Co dzień szukam przeznaczenia
Co dzień w smutku głębiej tonę
Każdy człowiek wciąż mnie zmienia
Chcą mnie zniszczyć oni, one?

Nie potrafię żyć już z nimi
Nie potrafię mieszkać obok
Marzeniami żyć wiecznymi
Oni także tak nie mogą?

Czemu więc wciąż samotności
Smak codziennie czuje cierpki
Ich tu nie ma ich nie widzę
Może dawno stąd uciekli

Moim domem jest samotność
Sama sobie ja stworzyłam
Moim domem jest samotność
I tu dalej będę żyła

[Emilia Zone]

oj.. taki wiersz w zaawansowanych??

oklepany
czyta się jak wyliczankę
prościutkie rymy
dziecinne metafory

nie podoba mi się
jedyne uczucie jakie we mnie wzbudza to nuda..
przykro mi
może następnym razem

pozdrawiam
Emilka

[Anastazja.P]

"zamknięta ja
w tłumie głośnych
jak ptak za kratą
rdzą zżarta
modlę się do martwego obrazka
z brudnej ściany
zlizuje swe cienie"
(moje)
też miewałam takie nastroje
acz
"kiedy sie tłumem, gwarem
ludzkie skupiska ustokrotnią
największym towarem na świecie
będzie samotność" (jakoś tak)
J. Tuwim

Uśmiech na rozweselenie :)))
Ana.





[sub]Tekst był edytowany przez Anastazja.P dnia 13-07-2004 14:36.[/sub]

[Anna Maria K]

Dziekuje Emilio Twoja krytyka troszke mnie zasmucila ale dziekuje mimo wszystko pozdrawiam pa

[Anna Maria K]

Anastazjo odrazu mi weselej pozdrawiam pa