Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano
Wszystko czym jestem będzie mną,
tym, co widziałem, zostanie cząstką.



para zawiaduje stacją łóżka; ze snu, jak po sznurku
wycieka rzeka: budzi się życie

od którego uciec nie można, przez mdły smak
odczuwam je i strach.
im głębszy, tym mniej znaczą przejściowe fale,
strumienie wspomnień, i żal.

czekają na mnie dwie kobiety?
jedna zamyka druga otwiera
narrację portu.

czy będę mógł tak po prostu ujrzeć zarys burzy
i śmiech? gdy pod stopami ciężki grunt, zimne
kamyki i myśli rozrzucone przez noc. stacjonujesz

jak “krab wśród skał”*?





* cytat z "Antypamiętników" Andre Malraux
Opublikowano

Dawno Cię nie było, i nawet rymować zacząłeś;) Dziś właśnie tak sobie pomyślałem, że premier się nic nie udziela, a tu jest... Powaga. Chyba dawno nie pisałeś, bo dość średnio to wyszło jak na Ciebie, moim zdaniem. Puenta jest dobra, ale całość nie dotyka mnie za bardzo. Pozdrawiam


A w sumie po dwóch kolejnych czytaniach trochę bardziej dotyka.

Opublikowano

Terra ignota

Wszystko czym jestem będzie mną,
tym, co widziałem, zostanie cząstką.



para zawiaduje stacją łóżka
ze snu wycieka rzeka

życie------->można dać: słowo/a--> rozmowa->życie

czekają na mnie trzy kobiety
jedna zamyka druga otwiera
narrację portu

trzecia przenosi mnie

dalej

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~
a ja tak bym widział, dodałem trzecią kobietę( córkę )nawiązującą wprost do ostatniego słowa z cytatu.

reszta do wyrzucenia.

pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kiedy zginę ostatnim rozbłyskiem pewności, w spirali echa dudniącego cieniem dźwięku, ziemia kresu wzejdzie, płaska i policzalna , rozmyta otchłanią — jak wielka tajemnica.   Ambiwalencja: gdy postrzeganie staje się wolą stworzenia — kwant z kwantu, dla kwantu, w fazie wzmożenia — któremu tylko myśl potrafi nadać szlif kształtu, ciężar słowa i liczbę istnienia.   Nie dookreślony przez spięte wymiary liczb, mam tylko iskrę zwątpienia na końcu palca, uniesionego w dal bezkresu — tak bliskiego, jak widok śmierci w każdym poruszeniu życia.    
    • @Alicja_Wysocka Cześć. Tak, chyba masz rację. Cóż, uczymy się na błędach.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Na swoją obronę muszę dodać, że kilka lat później miałem okazję być nad Atlantykiem i wówczas cały zanurzyłem się w tych wodach, a przecież Morze Bałtyckie  ma połączenie z Oceanem Atlantyckim, a więc to prawie tak jakbym kąpał się w morzu Bałtyckim.   P.S. Ludzi można podzielić na dwie grupy: podróżnicy i domownicy. Jak się zapewne domyślacie to należę do tej drugiej, ale, ale to nie znaczy, że od czasu do czasu, gdy nadarzy się okazja i zachęcenie to ruszę cztery litery z ciepłych pieleszy domowych, czyli jestem taki okazyjny podróżnik.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @violetta Fajna morska miniaturka! W 2017 byłem pierwszy raz nad polskim Bałtykiem, ale zamoczyłem tylko dłonie. Mój brat namawiał mnie do ściągnięcia butów i skarpetek, aby pochodzić po wodzie.  Teraz trochę żałuję, że tego nie zrobiłem. Taka okazja może się już nie powtórzyć. Bądź człowieku mądry i zrozum sam siebie.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

                                                  Pozdrawiam.
    • Et, ta lawa kotleta: na tel. to kawa latte.            
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...