Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

błękit


Rekomendowane odpowiedzi

jasne błękitne okna
toną w swej niebieskości

ona nie jest wcale istotna
kobieta bez kobiecości

czarne gwieździste niebo
tonie od lat w swojej czerni

a wtedy gdy nic nie widać
przestają być sobie wierni

i błękit zalewa rzęsę
jak źdźbło trawy poranna rosa

ona mu mówi "cała się trzęsę"
błądź ręką po moich włosach

lecz on jest głuchy na jej wołania
bo w myślach jego inna

która z pamięci wciąż się wyłania
to ona wszystkiemu jest winna

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Dobrze, więc może tak na dzień dobry... dzień dobry. :)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Sylaby, rytm.. Takie tam zastrzeżenia.

Tak więc przedstawiać się będzie moja propozycja:

jasne błękitne okna
toną w swej niebieskości

nie jest wcale istotna
kobieta bez kobiecości

czarne gwieździste niebo
tonie od lat w swej czerni

i nikt nie widzi tego
że nie są już sobie wierni

mówi mu "cała się trzęsę" ***tu zamieniłem strofy, aby zachować logikę treści
błądź ręką w moich włosach

a błękit zalewa rzęsę
jak źdźbło poranna rosa

lecz on jest głuchy na jej wołania
bo w myślach jego inna

która z pamięci wciąż się wyłania
ona wszystkiemu winna


Wiersz fajny, lecz bez rewelacji.

Pozdrawiam!
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...