Przepis

[egzegeta]

zamiast "garnek" wstaw "całość"
i wtedy wg mnie lepiej zagra,
oczywiście Racheli trochę przyznaję rację co do wyliczanki.
Ale wporzo;)
Pozdrawiam

[Bolesław_Pączyński]

Podoba się- lubię rymy, przyjemny w czytaniu.

Czy ta przedziwna mikstura
to eliksir życia?
Czy ta dziwna receptura
jest gdzieś do zdobycia?

Serdecznie pozdrawiam

[Oxyvia]

Rachel - tak, oczywiście, że to nic oryginalnego - taka zabawa w śpiewne wierszowanie. Ale cieszę się, że jednak się podoba. "Harry Potter" to też nic oryginalnego - same stare motywy baśniowe, wszystkim dobrze znane - i może dlatego właśnie zrobił taką furorę?

Egzegeta - wolę jednak garnek. Całość zupełnie zmieniłaby sens wiersza. Chodzi właśnie o ten garnek, a nie o całość czy zawartość.
Dziękuję za "wporzo". :-)

Bolesław - cieszę się, że rymy przyjemne. :-)

Ta mikstura to uczucia,
które wypieczone wielce
mogą złożyć się na miłość
albo spalić czyjeś serce. :-)

[Fanaberka]

Mam jedno zastrzeżenie:
"dusić w żarze żadzy"
Na żarze się przypieka. Potrawy dusi się pod przykryciem w parze.
Pozdro
:-)

[Oxyvia]

Fanno, nie pichcenie jest tematem piosenki. Ale skoro już o tym dyskusja, to zwróć uwagę, że "potrawa" jest tu duszona w garnku pod przykryciem, czyli właśnie w parze; a to, czy gar podgrzewany jest żarem paleniska, czy ogniem, czy kuchenką elektryczną - to naprawdę nie ma specjalnego znaczenia. :-)
Dzięki za odwiedziny i komentarz.
Pozdro. :-)

[Bo]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Pewnie! Dopóki się tylko da, nie wyrzucajmy serc na śmietnik! Dopóki tylko są jeszcze zdatne do użytku. :-)
A co do tłuczenia talerzy, czytałam artykuł o tym, że najzdrowsze są te związki międzyludzkie, w których jest dużo kłótni i krzyku. Bo tam ludzie są otwarci, potrafią wyładowywać napięcia, kiedy jeszcze nie jest za późno i nie przywrą one do serc na amen. :-) Natomiast w takich związkach, gdzie ludzie tłumią złe uczucia, nie mówią o nich, gdzie robią sobie wzajemnie tzw. "ciche dni" na obrażanie się - tam wreszcie dochodzi do wybuchu tak silnego, że niszczy wszystko z fundamentami.
Nie bójmy się więc kłótni, bo to zdrowe i wskazane zjawisko! To właśnie jest "szorowanie przypalonych saganów"! :-)
Dziękuję, Bo, i pozdrawiam.


ależ Oxywio z ust mi to wyjęłaś! to jest dokładnie to z czym do Ciebie szłam :)
wierszyk świetny i urokliwy.
więcej , więcej!!
Bo

[bestia be]

Jedna na 100 poetka, co broni wartości rymów, wyliczanie jest jednym z zabiegów Poezji, jak i metafory, więc mogę tylko powiedzieć szkoda mi Was i waszego toku myślenia skreślacie wiersze za rymy, a tym nie dorośliście do pisania wierszy, jak i czepiacie się rytmów, tylko zważywszy na okoliczności białego wiersza, gdzie w nim poszukiwać rytmu, raczej wiatru w polu szukać możecie.
Czasem czytając komentarze raczej przydało , by sie cofnąć do rodzai wierszy, gdyż nie w każdym jest rym i rytm. Dla mnie ten, co dyskryminuje rymy, czy szuka rytmów nie powinien zabierać głosu , gdyż tym stwierdza oczywistą przynależność do głupoty. To jednak nie służy Poezji.

Wiersz OXY jest przemyślany z sensem , a przede wszystkim z przekazem, co wiąże się z klasą jego i mistrzowskiego użycia pióra

podoba się bardzo

pozdrawiam

bestia

[Boskie Kalosze]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

a garnek... wyrzucić :)

Pozwolisz Wiedźmo, że pokażę teraz, jak to wygląda od drugiej strony.
Od strony takiego zaczarowanego ;)



Czarownica

Ja, to z rudego lubię czarne koty,
poza tym muszą mieć niebieskie oczy.
Tymczasem życie rudo mi się toczy
i choć to głupie, wciąż robię głupoty.

Bo cóż pięknego jest niby ten rudy?
- takie w nim wszystko jakieś... zardzewiałe.
Eee... ja to chmury, chmury kocham białe,
nie taką czerwień w melanżu obłudy!

Ja to bym życie chciał przeżyć w blondynie
(taka na pewno przenigdy nie kłamie?)
albo się bujać w szatynowej damie.

Tymczasem życie na przekór mnie płynie -
kiedy ta moja rzuca rude czary:
sprzątam, gotuję... nawet myję gary.

[Oxyvia]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Bardzo serdecznie Ci dziękuję. :-)))

[Oxyvia]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jeden na 100 Poeta, który mnie w tym popiera. Dziękuję.
Oczywiście, że rym, wyliczanie, powtórzenia, rytm, refreny, metafory - wszystko to są środki wyrazu w tekście literackim i każdy z nich służy odpowiedniej treści (czy może raczej: każdy z nich jest odpowiedni dla wyrażania określonych treści).

Ogromnie mi miło. Aż mistrzostwo? To bardzo mocne słowo. Po prostu napisałam piosenkę z przekazem. Lekki, rozrywkowy utwór z pewnym sensem, nad którym chyba można się też trochę pozastanawiać. Nic takiego. Ale serdecznie dziękuję i cieszę się, że Ci się podoba.

Pozdrawiam.
Oxy. :-)

[Bo]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

a garnek... wyrzucić :)

Pozwolisz Wiedźmo, że pokażę teraz, jak to wygląda od drugiej strony.
Od strony takiego zaczarowanego ;)



Czarownica

Ja, to z rudego lubię czarne koty,
poza tym muszą mieć niebieskie oczy.
Tymczasem życie rudo mi się toczy
i choć to głupie, wciąż robię głupoty.

Bo cóż pięknego jest niby ten rudy?
- takie w nim wszystko jakieś... zardzewiałe.
Eee... ja to chmury, chmury kocham białe,
nie taką czerwień w melanżu obłudy!

Ja to bym życie chciał przeżyć w blondynie
(taka na pewno przenigdy nie kłamie?)
albo się bujać w szatynowej damie.

Tymczasem życie na przekór mnie płynie -
kiedy ta moja rzuca rude czary:
sprzątam, gotuję... nawet myję gary.




o, rany! świetne!!
Boskie Kalosze - to bardzo pendant. gratuluję! robi się cieplutko :)

[Oxyvia]

Boski Kaloszu! Dziękuję Ci za prześliczny - jak zwykle - wiersz. :-)
Peel niby to wpadł w sidła "rudej obłudy" i marzy sobie, żeby mieć wszystko, co inne od niej: blondyny, czarne, niebieskookie, szatyny, nawet siwe jak obłoki... Niby chciałaby dusza do raju... Ale uparcie trwa przy swojej Pani, a nawet posłusznie sprząta, gotuje, szoruje gary, od czego niejeden mąż się miga. :-)
Jak to mówią: wszędzie dobrze, gdzie nas nie ma. Ale tak naprawdę nigdy nie jest tak, jak mówi Peel: "Tymczasem życie na przekór mnie płynie" -

Życie płynie tam,
gdzie nie stawiasz tam.

Bo:

Nie jesteś liściem na rwącej wodzie,
sam jesteś wielką tonią, człowieku;
spienionym buntem w ciągłej niezgodzie
żłobisz kaniony, wyrywasz brzegi,
jak swój bieg wiecznie zmieniają rzeki.

Pozdrawiam i życzę miłego, rodzinnego sprzątania, gotowania, szorowania garów (niejedna dusza marzy właśnie o tym). :-)

[Boskie Kalosze]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję za wiersz i życzenia :) I masz rację - można też na taką monogamię
spojrzeć tak kolorowo, jak potrafią tylko... daltoniści
(podobno rozróżniają więcej odcieni od zwykłych ludzi)


rudy świat

W sumie, to cudowne być rudym daltonistą.
Kochać się nieprzytomnie w pięknej, rudej żonie;
pośród źrenic brązowych i na ryżym łonie
zapomnieć o blondynkach, rdzawo widząc wszystko.

Pachnące rudą uczuć łóżeczko rozścielić,
spod wąsów rudawych śpiąc ciepło się uśmiechać,
zardzewiałym rowerem skoro widno jechać
rude listy nosić lub mąkę rudą mielić.

Wieczorem pójść do kina na film biało-rudy,
później żonę zaprosić na smażone rydze
i do parku w kasztanach całować siarczyście.

Córeczce rudowłosej - niech nie płacze z nudy -
braciszków dwóch zmajstrować w miłosnej fatydze
z miedzianymi oczami. Ryżych oczywiście.

[Oxyvia]

O, i właśnie o to chodzi! Czyż to nie piękne? Widzieć całe nieprzebrane bogactwo odcieni jednej rodzinnej miłości - całe to morze wspólnych uczuć, doznań, przeżyć, myśli, gestów, wspomnień, planów, starań - które się na nią składają! Niektórym ciągle potrzeba krótkotrwałych, ulotnych, ale jaskrawych barw złudnej tęczy, żeby nie znudzili się samymi sobą. To są nieszczęśliwcy o zbyt słabym wzroku, żeby móc zobaczyć pełną krasę tych wszystkich subtelności, których niczym nie da się namalować.
Dziękuję za kolejny przepiękny wiersz - humorystyczny, a jakże głęboki. Zazdroszczę Peelowi całą siłą dziecka z chorobą sierocą. :-(