Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

to będzie wiersz o tobie
wiersz prosty
same epitety

gdzie włosy będą włosami
oczy zielone

chwilami kiedy spokojnie w nocy
ten równomierny oddech
opuszkami po omacku
kreślę kształty twojej twarzy

czasami zdyszani
wbiegamy na najwyższe piętra
aby chwilę później w milczeniu
dymem papierosa

w tym wierszu plujemy sobie na twarze
szukając piwa tuż przed otwarciem sklepu
zdarza się że rozczesuje twoje włosy widelcem
a kiedy brakuje nam koca ciepła szukamy w bliskości

w tym wierszu zdarzają się cuda
w szafach są łazienki
szwankują paryskie metra
a ludzie przytulają posadzkę lotnisk

błądzić można nawet
na dwa skrzyżowania od domu

w tym wierszu nawet osiem ścian
czuje się samotnie

Opublikowano

to będzie wiersz o tobie
wiersz prosty
same epitety

Zabrakło konsekwencji. Dziwnie jest ten wiersz poskładany/ nie poskładany. To co pojawia się po wszystkich : chwilami, czasami, zdarza się, zdarzają, jest jakby powyciągane z różnych szuflad, i o ile peel ma prawo :

błądzić można nawet
na dwa skrzyżowania od domu

o tyle autor nie powinien pozwalać sobie na zapis w stylu " róbta co chceta ".
Gdzieś tam w tekście przypomina o sobie, solidne pisanie ale dominuje jednak chaos.
Pozdrawiam.

Opublikowano

to będzie wiersz o tobie
wiersz prosty
same epitety

???????
powinieneś zacząć:

to miał być wiersz o tobie
wiersz prosty
same epitety

wyszedł chaosik i nie ma epitetów, na które tak czekałem. plucie na twarz, dla znawców i koneserów może być ekstazą, ale to nadal nie są epitety, niestety. :)

pozdrawiam

Opublikowano

ja wiem że życie jest nieskończonością
zawiłą
ale ten wiersz
ma byc o tobie ale jest też o Paryskiej komunikacji miejskiej
i ludziach z lotniska
mają być same epitety a naliczyłam dwa
jest i o bliskości i o samotności
taki czytelnik jak ja, czuje się troche zdezorientowany...
również
jakoś osobiście nie lubię czytać, jak autor pisze o czym będzie pisać
niech to napisze to będzie napisane i wtedy przeczytam

ale parę porywających myśli tu było, owszem
pozdraaa

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



tu się zgodzę co do różnorodności szuflad, aczkolwiek tak się staje w przypadku autor=peel
w tym momencie wszystkie te szuflady sklejają się w jedną całość jedną historie, poprostu zapis kilku chwil które się zdarzyły, wiersz powstał ze zlepków smsów które przez pewnien okres zapisały się na skrzynce(-:
czyli wprowadzam nowy rodzaj poezji -esemesowej(((;

dzięki za sugestię, dam czas tekstowi i wróce po czasie i postaram się coś z tym chaosem zrobić

pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




i racja, ale taka była konwencja, że peel bardzo chce napisać bo to dopiero się w nim rodzi, i stąd to będzie wiersz

ale rozumiem co masz na myśli, ale im więcej uwag tym więcej możliwości by doskonalić warsztat
dziękuje za poświęcony czas przy tekście(-:
pozdrawiam
Opublikowano

Byłam ciekawa w jaką stronę podąża Twoja poezja, dlatego przeczytałam i jestem zaskoczona. Coś zupełnie innego, innego od tego z czym mi się kojarzyłeś.
Zachowałeś właściwą proporcję niedopowiedzeń i tego co opisowe, jasne. Przez to wiersz nie jest abstrakcyjny, ale ma swoistą nutkę tajemniczości.
Niektóre wersy można by poprawić i rzeczywiście popracować nad wrażeniem ‘samych epitetów’.

Pozdr. a

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zbrodnia to niepojęta, cios w zdrowe ciało. Jak sięgnąć okiem trup gęsto się ściele, Gdyż milion ryb życie słodkie oddało - Donosi prasa i dzwony w kościele.   Przez wsie malowane, wsie jak Zalipie, Wzdłuż pól chwilę, co świeżo zżętych, Onegdaj z rzek modra, dziś ledwie chlipie, Niosąc tłum stworzeń głęboko śniętych.   Brzany srebrzyste, zwinne szczupaki, Płodne karasie, świnki, lipienie, Liny przecudne, soczyste sandacze, Leszcze powszednie, kiełby, bolenie.   Słodkie ukleje, dorodne sumy, Okoń rozbójnik i rozpiór mały. I wszystkie pomniejsze płotki i ryby, Co brały na chleb i co nie brały.   Kto się zamachnął, lub kto zawinił ? Czy zbój teutoński gdzieś wpuścił trutkę ? Czy alg złotych gromad kłąb się nasilił ? Dmie propagandy gnom w twardą tubkę.   Na głównej, ważnej warszawskiej ulicy, W ciemnych zaułkach, gdzie życie wrzało, Gdzie młyny mielą dni i godziny, Się Państwa Naczelnik i grono zebrało.   Stu gniewnych wyznawców było na sali. Gotowych na rozkaz sięgać po szablę. Naczelnik oznajmił - Autorytet się wali, Autorytet nasz tonie, donoszą kablem.   Gdy mieszał herbatę z orientu, Purwy, Pomyślał potem - To prosta sprawa. Na wpół Robespierre, jeszcze nie Scurvy. Palec swój kładę na czole Zbysława.   Jest sprawa, kto żyw biega na jednej nodze. Trzaskają drzwi, akta wzorowo. Sam Zbysław czerwony, w czerwonej todze, Rozkazał przesłuchać ofiary masowo.   Zeznania kazał wziąć ofiar i świadków. Wystawiał nakazy z miną wręcz wilczą. Złapać mi, mówi, nędznych gagatków. Zbysławie - mówią - lecz ryby milczą.   Zbysław, więc prasie historię przedstawił, O pladze nieznanej w historii zbawienia. Trzasnął aktami, paski poprawił I rzekł w łaskawości - do umorzenia.   Prezes zaś w duchu zaklął dosadnie, Podumał, patrząc na rzekę zza szyby, Cóż, poczekajmy, aż poziom opadnie, Gdyż wtedy wypłyną nam grube ryby.     YouTube - wersja dla leniuchów (wersja udźwiękowiona)

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • Ładnie.   Pozdrawiam.
    • @viola arvensis Po prostu prostota :D
    • na brzegu pola rosną słowa których nikt nie zebrał cisza przysiadła na ramieniu jak ptak, co nie zna imienia. w zeschniętej trawie słychać drżenie wiatru i coś jeszcze – jakby echo dawnych rozmów nie patrzę w stronę drogi bo wszystkie drogi są teraz ścieżkami światła a pod stopami ziemia oddycha jakby chciała powiedzieć: „jesteś u siebie”
    • Nie ma, nie ma czystej wody już skażona cała Ziemia i zatrute wszystkie głowy, więc ratunku również nie ma.   Zakażone nerki, biodra, nie ma szans się opamiętać, gdy trucizna już przegryzła świat roślinny i zwierzęta.   Już rozkłada się wątroba i szaleństwo umysł mąci, nie ma schronów by się schować, gdy skażone wszystkie kości.   To nie bomba atomowa, ale cicha katastrofa! Nie odrodzi się od nowa świat, co zbytnio zysk ukochał.    Pozostaną symulacje naszych myśli, tęsknot marzeń, a co będzie jeszcze dalej, to już nam się nie ukaże.            
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...