Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

po gorących zgliszczach ostrożnie stąpamy
ratujemy co dnia
tu i ówdzie zasuszone w pyle barwne słowa
uśmiechy w ramkach wieloletnich upodobań
opuszczone zbieżne cele

a nocą
samotność przesiewa pytania bez dna
mroczne szczeliny wyobraźni porastają strachem
w zaciśniętych ustach nie wypowiedziane

dwanaście w skali kataklizmu

Opublikowano
a nocą
samotność przesiewa pytania bez dna
mroczne szczeliny wyobraźni porastają strachem
w zaciśniętych ustach nie wypowiedziane

dwanaście w skali kataklizmu


przeraźliwy "niemy" krzyk samotności obok drugiego człowieka...
bardzo wyraźny kontrast między częściami i pointa jak "wykrzyknik"...
tak odebralam po pierwszym czytaniu...dobry wiersz...
cieplutko pozdrawiam
-Krysia
Opublikowano

Zapomniałem napisać że przeanalizuję go na spokojnie i wrócę do tego wiersza, nie jest prosty w swojej wymowie, wiec cięzko oceniać nie zważywszy wszystkiego

jeszcze raz serdecznie pozdrawiam zresztą lubię Twoje wiersze

bestia

Opublikowano

mm...no tak wielka przepaść którą Baba opisała,

tu i ówdzie zasuszone w pyle ---> to jest fajne, chociaż takie nietypowe, jak pył.. można jeszcze zasuszyć? bo przecież pył to kojarzy się z kruchością, to już samo w pyle siedzi
(wszytsko możliwe w poezjowaniu zdaje się czy jak tam..)

uśmiechy w ramkach wieloletnich upodobań
opuszczone zbieżne cele ----> że oni we dwoje

dwanaście w skali kataklizmu i więcej daje takiej sytuacji w życiu,
:)ciepłoniaście

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Witaj Judytko! Chciałam uniknąć słowa "popiół" - "w popiele",
a zasuszony jest - nie - pył, ale w nim - barwne słowa. Zastanowię się jeszcze
nad tym. Ten "pył", użyłam w sensie; coś co opada z atmosfery na powierzchnię po pożarze. Bardzo mi miło, dziękuję serdecznie
- baba
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Witaj Judytko! Chciałam uniknąć słowa "popiół" - "w popiele",
a zasuszony jest - nie - pył, ale w nim - barwne słowa. Zastanowię się jeszcze
nad tym. Ten "pył", użyłam w sensie; coś co opada z atmosfery na powierzchnię po pożarze. Bardzo mi miło, dziękuję serdecznie
- baba
a ni ma za co, mm.. no zrób jak uważasz najlepiej Babo, nikam-pyk
tymaczasem
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

ta puenta też trochę przesadzona, babo, hę:P

a tak poza tym może się uchowa:)
macham
Witaj Skrzydełko! Peelka uważa, że nie przesadzona ani o ciupinkę.
Tak nocą ma! Dwunastka to najniższy stopień poziomu kataklizmu.
Co do opuszczonych zbieżnych celów: opuszczone- znaczy osamotnione, osierocone,
ale zbieżne, czyli nadal zgodne z dążeniem jego i jej.
Dziękuję za przeczytanie i komentarz.
Serdecznie pozdrawiam
- baba
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Z punktu widzenia baby; jak ratownik przystojny, to może być
i skuteczna terapia! Pod warunkiem, że ratownik uczciwie będzie ratował,
a babie nie odbije i będzie chciała wracać w domowe pielesze.
Podoba mi się taka rada!
Serdeczności
- baba

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Od urodzenia, aż do ostatniej godziny Dana odgórnie lub przez dziedzictwo rodziny, Jednemu sprzyja, drugi trochę mniej dostaje, Czy zawzięcie pracuje, czy w pracy ustaje.   Od wieków już wiadomo, że przez życie całe Towarzyszką wierną, zaś zasługi niemałe, Bez których tak trudno, a nawet niemożliwe Życie wieść dobre bez udręk i trosk, Choćby dobrobyt był i układy szczęśliwe Bez jej pomocy stopią się jak wosk.   Na całe życie przypisana do osoby, Więc powinna pomagać stale, każdej doby – Nie zawsze, są przypadki znane I w księgach przodków zapisane: Gdy staramy się za mało Życie będzie nam kulało.   Więc zmienna i kapryśna: raz jest, raz jej nie ma, Rozgniewana, bez żalu człowieka porzuci, Na lodzie zostawi, dobra do śmieci rzuci. Zawieszony człek między stronami obiema Jak w wahadle w stronę to w jedną, to znów w drugą Bez ustanku się buja i do końca nie wie Czy on Doli służy, czy Dola jego sługą.   Egzemplarz się trafi co pomaga leniwie. Niezdarne też zdarzyć się mogą – przyznać trzeba – Nie pomogą, gdy zajdzie pomocy potrzeba. Jak nie w parze nazywamy niedobranymi: Rolnika przypada kupcowi i odwrotnie, Rolnik nie zbierze choćby wysiłki stokrotnie Przewyższały starania sąsiada. Z innymi Dolami już bywa, że wysiłek największy Dóbr zainteresowanego nie powiększy: Kartofle zamiast do ziemi urosną w bok, A on nie zbierze nic, choć czekał cały rok.
    • Z rondelka z wodą dla ptaków — moment — połknęła wiewiórka. Tak wolno szybują ptaki, tylko by wyschły im piórka. Wilka, co nosił — ponieśli, ostrząc swe zęby powietrzem. Dzikom zbyt ciasno już w lesie, w łunie latarni: chrum — weź się. Śmieje się ten, kto ostatni rozgrywa przy wielkim stole, nam los zaś zesłał podatki, fundusze dał narodowe.      
    • @Berenika97 Okna są różne a my ... guru spojrzał przez zupę żurek jak małpa także to żenujące  ma pewnie swoje okno    Pozdrawiam serdecznie  Miłego dnia  @Berenika97

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Migrena toż przecie od razu zastrzegłem że człowiek strzela a a Panbucek kule nosi.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...