Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Czarny Anioł bez skrzydeł
boskim dotykiem spadł strącony
Ziemia zadrżała wstrząsem
hukiem okrutnej mocy
Niebiosa odetchnęły ulgą odrzucenia
anioła zwyrodniałego
Ziemskie padoły zawrzały przelewem krwi
nie tylko ludzkiej
A Czarny Anioł drwił kłamstwem
w oczy niebios
Przybity gwoździami odkupienia
zgrzytał zębami zagłady szyderczo
Czekał na przeznaczenie tysiącletni wyrok
brzęczących łańcuchów
Wieczne unicestwienie pożeracza marzeń
nadzieją spełnioną
Czterech konnych dopełnia
dziejowych zadań planu odwiecznego
Plagami smagając resztki
co zostało złego
Nowa ziemia oczyszczona ogniem
dezynfekcja skończona
Odzyskany raj zapełnia się ponownie
owocem bezgrzesznym
Uśmiechami radości wybrukowane ulice
złotego miasta
Nowe niebiosa wiecznym blaskiem
zwycięstwem życia
Amen

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



No, tak, patetycznie, ale jak się wczytałam, to doszłam do wniosku, że taki był zamiar diabelsko-ognisto-złoty-amen. W ramach takiej figury, o.k.


Diabelsko-ognisto-złoty...hmm ;)

1.wyrzutka zwyrodniałego ---> anioła zwyrodniałego, czyt. Lucyfer (zmiana możliwa)
2.Oburzone ziemskie padoły ---> Ziemskie padoły
3.zawrzały przelewem ---> zawrzały przelewem krwi
4.krwi szkarłatnej ---> nie tylko ludzkiej
5.niemiłosiernie ---> szyderczo (zmiana możliwa)
6.bez grzesznym ---> na pewno zmienię :) myślałem o tym od dawna...ech

dzięki za wczytanie :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • prawie jakoś Słowackopodobnie, -   Hymn przypomnę   Smutno mi, Boże! – Dla mnie na zachodzie Rozlałeś tęczę blasków promienistą; Przede mną gasisz w lazurowej wodzie       Gwiazdę ognistą... Choć mi tak niebo ty złocisz i morze,       Smutno mi Boże!   Jak puste kłosy, z podniesioną głową, Stoję rozkoszy próżen i dosytu... Dla obcych ludzi mam twarz jednakową,       Ciszę błękitu: Ale przed tobą głąb serca otworzę,       Smutno mi Boże!   Jako na matki odejście się żali Mała dziecina, tak ja płaczu bliski, Patrząc na słońce, co mi rzuca z fali       Ostatnie błyski... Choć wiem, że jutro błyśnie nowe zorze,       Smutno mi Boże!   ... a jeszcze byliśmy katowani w chyba w 2 klasie lic. tym hymnem postanowiliśmy napisać: Smutno mi Boże, gdy się spać położę widzę nad łóżka brzegiem pluskwy idące szeregiem i gdy pomyślę, że któraś ugryźć mnie może smutno mi Boże   ale poważnie zrobiłaś villanellę i wyszło zgrabnie (wydaję mi się że gubisz rytm 5/5 - np. środkowe wersy) podziwiam, bo dla mnie jest to rebus układanki rymów - brak mi cierpliwości pozdrawiam
    • pochichoczmy. opowiem historię biednego weneryka, który za opłatą udostępnia krasnoludkom pokryte szankrami ciało, robi za żywą ścianę wspinaczkową. postarajmy się nie pamiętać o grozach typu instynkt samozachowawczy, co sprawia, że nieraz czuję się jak zamknięte w klatce zwierzątko albo jak człowiek, w którego podczas sumy wlazł demon, kazał wyciągnąć z kieszeni noszoną od czasów harcerstwa finkę, wbiec na ołtarz i przyłożyć ją do szyi odprawiającego nabożeństwo księdza, po czym opuścił ciało opętanego (i co teraz? ocykasz się, biedaku, w samym środku szamba-tornada, nie chciałeś, nie ty zrobiłeś, nie wiesz, co jest grane, a tu nagle rzucają się na ciebie jakieś chłopy, obezwładniają). że bywa się rozkraczonym jak przejechana żaba, próbując złapać, spoić rozjeżdżające się wymiary. oj tam, jest dobrze. wiesz, przyśniło mi się słowo "wypoliczkowany". i nozdrza pełne krakersów. nie wiem, czyje. pośmiejmy się z tego.
    • @Alicja_Wysocka Dziękuję serdecznie. @Roma Również dziękuję, najserdeczniej!
    • @Marek.zak1 No wiesz... :)
    • ani kolorowa cerata ani biały obrus ba nawet bukiet polnych kwiatów   nie upiększy tak kuchennego  stołu jak najzwyklejsza kromka chleba   pachnąca polem wiatrem słońcem która nie mówiąc  do nas przemawia  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...