Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Istota z duszy i świata


Rekomendowane odpowiedzi

Przyjmijmy, że po śmierci wchodzisz w świat,
że całe królestwa dusz w świecie posnęły,
a deszcz, zwykły deszcz – wie o nich,
ponieważ jest krewnym istnienia, którym się stały.

To proste. Wszystko dookoła
ma w sobie miejsce świadome,
jakby drugi wymiar w obłokach albo w zieleni.
Ciepło, które tam jest – dla ciebie zostało stworzone.

W zwierzętach nie szukaj, one są zbyt blisko
twojej jawnej duszy, aby przybliżyć ci istotę
tych drugich, odległych o przejrzyste spojrzenie
dniem, wiatrem, tą zamkniętą nocą.

Jeżeli wiesz o czym mówię popatrz na brzeg:
stare małżeństwo wtapia się w morze jak w sen,
zauważ, jak wyraźnie fale dotykają ich stóp;
zauważ klucz dzikich mew krążący nad nimi.

Tak. Już niedługo drzwi tego świata otworzą się im.
Otworzy się Bóg. Dusza jak wiatr – oto jest wolność
prawdziwa. Choć ponad nami kolejne wcielenie –
świetlista noc wysadzana gwiazdami.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Wiersz - połączenie katechezy z filozofią dla początkujących - choć drażnił protekcjonalizmem ( przyjmijmy, to proste, jeśli wiesz o czym mówię, zauważ, zauważ ) był znośny, aż do puenty. Przy " świetlistej nocy wysadzanej gwiazdami " poleciał z hukiem na twarz.
Niestety - na nie.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Taki jest mój sposób widzenia świata. Świat jako jeden wielki organizm. Wiem, że niektóre środki wyrazu mogą drażnić i odpychać. Popracuję nad tym. Teraz ważna jest treść i przekaz. Widzę, że nikomu się nie podoba - trudno. Dziękuję za rady dotyczące formy. To mój słaby punkt.

Dziękuję i pozdrawiam

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...