Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

schylasz się, wpatrujesz i podchodzisz blisko,
tak ściśle, w skupieniu, jak do dziecka, żeby
wdychać, wchłaniać w siebie istotę, aż wpadnie
głęboko w tył czaszki. kiedy się uleży

- stworzysz czucie. połącz patyk z każdym nerwem,
potem nerwy z progiem, szybko wrośniesz w ziemię,
wyrośniesz z niej wkrótce. wodą była wola
wiedzy. żaden impuls nie wymknie się więcej.

Pomyśl - to zabawne że ten cały zamęt
powstał wokół kijka, co stracił znaczenie,
kiedy tylko utkwił w miejscu w którym nigdy
byś go nie położył. kij przy progu. przecież

drzwi wystarczy popchnąć.
on rygluje ciebie.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnie komentarze

    • @Robert Witold Gorzkowski Jeżeli o mnie chodzi, to udało Ci się wyśmienicie, bo wiersz mnie wzruszył. Nigdy nie liczę sylab, głosek - więc od strony "technicznej" nie oceniam, bo się na tym nie znam. Inaczej patrzę na teksty - czy wywołują emocje. Pozdrawiam. 
    • @KOBIETA Ładny, sugestywny, kobiecy, ale nie nachalny obrazek. Dobrze balansujesz na krawędzi erotyki. Mam jedynie drobną uwagę techniczną - wielokropki w tytule i w tekście trochę osłabiają rytm, moim zdaniem wiersz zyskałby na większej oszczędności w tym miejscu.  Pozdrawiam serdecznie. 
    • @piąteprzezdziesiąte Ten wiersz to fascynująca gra władzy i zależności w relacji twórczej- można go czytać jako monolog natchnienia (weny) zwracający się do poety, ale też jako głos w bardziej osobistej, intymnej relacji. Najbardziej poruszający jest fragment o „przetrwaniu bez żebrania" - wena jakby przyznaje, że adresat próbuje zachować godność, ale jednocześnie neguje tę autonomię.
    • @Berenika97 Dziekuję, Twój wiersz już się u mnie rozgościł. Wbiegł prosto z ogrodu. Jeszcze krople deszczu błyszczą na butach. Wypił za mnie herbatkę, pogawędził, połaskotał i połechtał. Czy zostanie na noc - nie wiadomo. PS. Wypuść wiersze z szuflady! Niech żyja i cieszą czytelnika! @Tectosmith Dziękuje za opinię na temat wiersza. I za Info na temat Andrew :)
    • @Berenika97 Bardzo dziękuję za interpretację!!!   Starość zawsze ostrożna, młodość zawsze zuchwała. Co po mądrości, która nic nie daje?   Pozdrawiam
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...