Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Na szczęście nie zawsze deszcz w mieście bywa smutny:


majowa burza

ja i ty
pod wiatą przystanku
przy Wery Kostrzewy

- re vera
powiadał hetman Potocki
w takich sytuacjach



Dziękuję, za wiersz i komentarz.

PS
"re vera" (w rzeczy samej) - ulubione porzekadło Stanisława Potockiego ;)
  • Odpowiedzi 49
  • Dodano
  • Ostatniej odpowiedzi

Top użytkownicy w tym temacie

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Cóż, samo życie. Kto jak kto, ale pani, Haniu - powinna to widzieć najlepiej:
sprzątanie, gotowanie, pranie, wychowywanie dzieci i męża.. tylko nocą,
tuż przed snem trochę marzeń o księciu z bajki -
powiedzmy takim jak ja :)
Zanim umrzemy z nudów, marząc o sobie, może zdążę jeszcze zacytować:
"wszystko nagłe i takie już"
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Czemu nieprawda? Jest nawet regułą, że człowiek marzy o czymś dalekim, choć
to samo ma pod nosem. Do tego stopnia prawdziwą i wieczną, że aż mądrość ludowa ujmuje ją tak:
"Cudze (tu: żony) chwalicie a swego nie znacie" ;)

Dziękuję i pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



To zupełnie jak w muzyce. Ileż było utworów o radosnej formie, pisanych w smutnych tonacjach... Osobiście uważam, że takie przekorne dzieła są najlepsze.
Może nie dzieło, ale za to ujmuje coś tak oczywistego, że trudno na to wpaść ;)
Dziękuję i pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



hehhe ;))) dokładnie, taka już ludzkość

postulat, że wszystkie pierwiastki składają się z wodoru (ziarnistość atomu) 1810, odkrycie elektronu i uznanie, że atom skaład sięz cząstek subatomowychl 1890-1900

opisanie praw elektrolizy 1833, teoria Arheniusa 1877



najtrudneij jest wyciągnąc prosty wniosek i napisac coś prostego ;)))
pozdr.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


E tam, hit :) Gwiazdy, zegary, czas, Bogowie - to nic w porównaniu
do takich oczywistych, wydawałoby się spostrzeżeń. Wystarczy rozejrzeć się
dookoła: mamy zegarki cyfrowe, komputery, telefony łączące się przez satelity, wysyłamy sondy
na inne planety... widocznie to łatwizna, bo tak samo jak tysiące lat temu tęsknimy za kimś,
a gdy już nawet z kimś jesteśmy, czujemy się równie, a może nawet bardziej samotni.
Widać trudniej znaleźć jest receptę na szczęście, niż było wymyślić teorię Einsteinowi?
Pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



hehhe ;))) dokładnie, taka już ludzkość

postulat, że wszystkie pierwiastki składają się z wodoru (ziarnistość atomu) 1810, odkrycie elektronu i uznanie, że atom skaład sięz cząstek subatomowychl 1890-1900

opisanie praw elektrolizy 1833, teoria Arheniusa 1877



najtrudneij jest wyciągnąc prosty wniosek i napisac coś prostego ;)))
pozdr.
A ja właśnie o tym samym Ci odpisywałem :)) Geniusz jesteś i na dodatek umiesz
już czytać w myślach :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Żeby to były tylko małe miasteczka...


zastygnięci w nocnych światłach
z cichym "Radio Wawa" w tle
na postojach
sennych marzeń
nadwiślańscy taksówkarze
śnią Rzym Londyn Paryż Wiedeń
itepe

na lusterkach siadła mżawka
Wisła mgieł roztacza fale
uśmiechają
się do marzeń
nadwiślańscy taksówkarze
na Hawajach Karaibach
albo dalej

czasem ręka z parasolem
drzwi uchyli na zakrętach
wrócą chwilę
z ciepłych marzeń
nadwiślańscy taksówkarze
na Powiśle Wolę Pragę
złym: "Zajęta!"


To przykład, że nawet w samym sercu kraju ludzie marzą i... lepiej im wtedy nie przeszkadzać ;)
Dziękuję i pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Piosenka, więc raczej trudno wymagać od niej jakiejś ekwilibrystyki logicznej ;)
Za to są "takie już dzieci dorosłe, lecz nigdy nasze" czy
"nie spotkasz mnie nigdy ani ja ciebie, bo - za blisko nam do siebie" -
a na coś tak, wydawałoby się oczywistego, wcale nie jest łatwo wpaść :)
Dziękuję i pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Czemu nieprawda? Jest nawet regułą, że człowiek marzy o czymś dalekim, choć
to samo ma pod nosem. Do tego stopnia prawdziwą i wieczną, że aż mądrość ludowa ujmuje ją tak:
"Cudze (tu: żony) chwalicie a swego nie znacie" ;)

Dziękuję i pozdrawiam.
"Są takie miasteczka gdzie nic się nie dzieje"... to nieprawda ;))
...i to miałem na myśli. Wiersz świetny. Pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Masz rację, doskonale to wychwyciłeś! Pozornie nic się nie dzieje, tak nam się wydaje.
Zazdrościmy innym miejscom, gwiazdom z pierwszych stron gazet, własne życie
uważamy za niespełnione, nieciekawe i źle, nie tak przeżyte.
Dziękuję pięknie i pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Nie mieli, czy raczej... nie śmieli :)
Co do mnie - bardzo, baaardzo bym chciał mieć tylko dla siebie Alicję z Krainy Czarów
ale ledwie o tym pomyślałem... zabiła mnie ta śmiertelna choroba życia we dwoje z kimś innym ;)


Piosenka o życiu we dwoje

Wyruszam na wojnę. Ech, myślałem kiedyś:
będziemy się wtedy całować i płakać?
A tu taka wojna, co trwa wciąż, od zawsze
i wypadło grać mi w niej rolę żołdaka.

Niby jestem w pracy lub do domu wracam,
wypady za miasto, telewizor, kino…
- tymczasem trwa we mnie beznadziejna walka
i już nie raz, nie dwa mógłbym paść i zginąć

zwyczajnie, przy stole, z widelcem - bagnetem
wymierzonym w frytki, albo w mielonego:
wznoszę go... i padam, jakbym rykoszetem
w brzuch nagle oberwał lub czerwoną serią.

Nie mówiłem o tym... przejdzie (myślę) bokiem
zanim Ją przytulę, nim skończymy wino.
Aż tu rano patrzę... już jestem na froncie!
Już mnie sanitariusz w prześcieradło zwinął.

Śmierć będę mieć w kwiatach - tak marzyłem sobie -
orkiestra, honory, potem głośna salwa…
- a tu śmierć, co w środku nosiłem ją zawsze.
Nawet nie zdążyłem nad sobą zapłakać.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • pochichoczmy. opowiem historię biednego weneryka, który za opłatą udostępnia krasnoludkom pokryte szankrami ciało, robi za żywą ścianę wspinaczkową. postarajmy się nie pamiętać o grozach typu instynkt samozachowawczy, co sprawia, że nieraz czuję się jak zamknięte w klatce zwierzątko albo jak człowiek, w którego podczas sumy wlazł demon, kazał wyciągnąć z kieszeni noszoną od czasów harcerstwa finkę, wbiec na ołtarz i przyłożyć ją do szyi odprawiającego nabożeństwo księdza, po czym opuścił ciało opętanego (i co teraz? ocykasz się, biedaku, w samym środku szamba-tornada, nie chciałeś, nie ty zrobiłeś, nie wiesz, co jest grane, a tu nagle rzucają się na ciebie jakieś chłopy, obezwładniają). że bywa się rozkraczonym jak przejechana żaba, próbując złapać, spoić rozjeżdżające się wymiary. oj tam, jest dobrze. wiesz, przyśniło mi się słowo "wypoliczkowany". i nozdrza pełne krakersów. nie wiem, czyje. pośmiejmy się z tego.
    • @Alicja_Wysocka Dziękuję serdecznie. @Roma Również dziękuję, najserdeczniej!
    • @Marek.zak1 No wiesz... :)
    • ani kolorowa cerata ani biały obrus ba nawet bukiet polnych kwiatów   nie upiększy tak kuchennego  stołu jak najzwyklejsza kromka chleba   pachnąca polem wiatrem słońcem która nie mówiąc  do nas przemawia  
    • @Robert Witold Gorzkowski, @Jacek_Suchowicz,@Naram-sin,@Roma   Moja odpowiedź – z szacunkiem i sercem dla poezji (i poetów):   Dziękuję Wam wszystkim za ten głos w dyskusji - czytam z uwagą i sercem, bo każdy z nas przychodzi do poezji z innej strony, ale z tą samą wrażliwością. Nie piszę tego, by kogokolwiek pouczać czy oceniać. Wręcz przeciwnie - to, co mnie cieszy najbardziej, to że w ogóle rozmawiamy o warsztacie, o formie, o treści - bo poezja nie jest przecież tylko "czuciem", ale i "sztuką słowa". A jedno nie wyklucza drugiego. To, że dzielę się wiedzą o rymach, rytmie, akcentach - nie znaczy, że mówię komuś: "piszesz źle". Mówię raczej: "Zobacz - możesz pisać jeszcze lepiej, pełniej, świadomiej. Masz już serce - teraz daj mu język, który uniesie je wyżej." Rozumiem dobrze głos Roberta - czasem czytam tekst, który formalnie jest "nieskładny", a mimo to porusza - i nie chcę mu tego uroku odbierać. Ale to, że coś mnie porusza, nie zawsze oznacza, że jest poezją w sensie literackim - czasem to po prostu emocjonalna wypowiedź, poetycka impresja. I to też jest cenne, tylko... warto mieć świadomość, gdzie kończy się "słowo intuicyjne", a zaczyna "słowo świadome".   Bo świadomość to nie kaganiec. To światło.   Nie każdy musi pisać według reguł - ale warto je znać, choćby po to, by łamać je z premedytacją, a nie przez przypadek. Tak samo jak w muzyce: można zagrać ze słuchu, ale jeśli znasz nuty - grasz odważniej. Dlatego - dziękuję, że mnie słuchacie (tu kładę rękę na sercu i kłaniam się z wdzięcznością).   Ja Was słucham też. I choć jestem trochę taką „ciocią od rymów”, nie chcę być ani strażnikiem poprawności, ani recenzentem dusz. Chcę być tylko osobą, która pomoże słowom chodzić prosto - wtedy, gdy się potykają. Reszta należy do serca - i do poezji. Z serdecznością, Ala
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...