Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

- rzeczywiście powinno być: tkwi na nas jak kapsel- co wcale nie jest złe, jest dobre:)
frazeologia trochę tyka, ale co tam.

- mam problem z tą frazą, gdby autor zechciał przybliżyć.

"rekreacyjnie się wierci w obrębie eksperymentu"

-koloseum kojarzę z wyszukaną zabawą starożytnych, w zabijanie. i my również mamy taką potrzebę, i ją realizujemy. skala naszych igrzysk jest znacznie większa i na dodatek, nieustanna, codzienna; dlatego "eksperyment" jakoś nie pasuje, jak dla mnie.
(nasze koloseum to nowoczesne media )

- pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Ciekawy wiersz Tomku - lecz budzi wątpliwość fakt że
nawet tracąc świadomość - wiadomo jak to po wielu
bywa piwkach - knują swój spisek - ale może ja źle
pojmuje ten przekaz.
Mocny i dyskusyjny tekst - przyciąga swa treścią.
pozd.
Opublikowano

dla mnie:
kapslem jest coś, co nas w jakiś sposób ogranicza.
eksperymentem coś, czym próbujemy się tego ograniczenia pozbyć lub je pominąć
a rozejmem jest dla mnie kopromis (jezus-szatan), czyli pozbyciem się ograniczenia bez naruszania (że to tak nazwę) sumienia.
a koloseum to oczywiście my, bo ta walka (kombinowanie) w nas się rozgrywa

może i prosta interpretacja, ale moja

wiersz podoba misie bardzo.

Pozdrawiam, frrr ;)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • MRÓWKI część trzecia Zacząłem się zastanawiać nad marnością ludzkiego ciała, ale szybko tego zaniechałem, myśli przekierowałem na inny tor tak adekwatny w mojej obecnej sytuacji. Podświadomie żałowałem, że rozbiłem namiot w tak niebezpiecznym miejscu, lecz teraz było już za późno na skorygowanie tej pozycji.  Mrówki coraz natarczywiej atakowały. W pewnej chwili zobaczyłem, że przez dolną część namiotu w lewym rogu wchodzą masy mrówek jak czująca krew krwiożercza banda małych wampirów.  Zdarzyły przegryźć mocne namiotowe płótno w 10 minut, to co dopiero ze mną będzie, wystarczy im 5 minut aby dokończyć krwiożerczego dzieła. Wtuliłem się w ten jeszcze cały róg namiotu i zdrętwiały ze strachu czekałem na tą straszną powolną śmierć.  Pierwsze mrówki już zaczęły mnie gryźć, opędzałem się jak mogłem najlepiej i wyłem z bólu. Było ich coraz więcej, wnętrze  namiotu zrobiło się czerwone jak zachodzące słońce od ich małych szkarłatnych ciałek. Nagle usłyszałem tuż nad namiotem, ale może się tylko przesłyszałem, warkot silnika, chyba śmigłowca. Wybiegłem z namiotu resztkami sił, cały pogryziony i zobaczyłem drabinkę, która piloci helikoptera zrzucili mi na ratunek. Był to patrol powietrzny strzegący lasów przed pożarami, etc. Chwyciłem się kurczowo drabinki jak tonący brzytwy, to była ostatnia szansa na wybawienie od tych małych potworków. NIe miałem już siły, aby wspiąć się wyżej. Tracąc z bólu przytomność czułem jeszcze, że jestem wciągany do śmigłowca przez pilotów. Tracąc resztki przytomności, usłyszałem jeszcze jak pilot meldował do bazy, że zauważyli na leśnej polanie masę czerwonych mrówek oblegających mały, jednoosobowy zielony namiot i właśnie uratowali turystę pół przytomnego i pogryzionego przez mrówki i zmierzają szybko jak tylko możliwe do najbliższego szpitala. Koniec   P.S. Odpowiadanko napisałem w Grudniu 1976 roku. Kontynuując mrówkowe przygody, następnym razem będzie to trochę inną historyjka zatytułowana: Bitwa Mrówek.
    • Ma Dag: odmawiam, a i wam Doga dam.        
    • Samo zło łzo mas.    
    • Na to mam ton.    
    • A pata dawno wymiotłam: imał to i my - won, wada ta - pa.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...