Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

przyszła rankiem po mokrym dywanie
w kroplach rosy umoczyła stopy
bukiet liści ściskając w garści
zaszumiała wszystkimi barwami

w sieć pajęczą nawlokła
kilka ciepłych kropelek rosy
potańczyła z wiatrem chytrusem
zaplotła wrzosy we włosy

błysnęło słońce purpurą
zaczerwieniona zmrużyła oczy
przemknęła między palcami
odchodzącej pozłoty

* * *
na pustych drogach zalega milczenie
spływają krwawe łzy umarłego lata
ostatnią łuną ociężale padają na ziemię
smętna piosnka w myślach się kołata

a co świt dzień wstaje leniwiej
stężały od chłodu w bolesnej cichości
a co świt mrok ogarnia przeraźliwiej
głosy tłumią się topią w szarości

często co raz to częściej
bure chmury niebo powlekają
często co raz to częściej
smutne myśli w głowie zalegają

jesień-samotna zgryzota
chmury rozpaczą wciąż ciągną
jesień-niepohamowana trwoga
liście żalu na wietrze tańczą

ze łzami co w oczach się nie mieszczą
z myślami co jak zatrute się snują

jesień znów przyszła
jak złoty śmierci nóż

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


ta pierwsza część powstała nie dawno a ta druga kilka lat temu,umieściłam je ponieważ chciałam poznać opinię innych,mam nadzieję że mogę na Was liczyć.Panu dziękuję za komentarz aż mi się cieplej na sercu zrobiło że jednak się podoba,pozdrawiam
Opublikowano

przyszła rankiem po mokrym dywanie
w kroplach rosy umoczyła stopy
bukiet liści ściskając w garści
zaszumiała wszystkimi barwami

w sieć pajęczą nawlokła
kilka ciepłych kropelek rosy
potańczyła z wiatrem chytrusem-----? eeee tam, wymienic na inną metaforę
zaplotła wrzosy we włosy

błysnęło słońce purpurą
zaczerwieniona zmrużyła oczy
przemknęła między palcami
odchodzącej pozłoty

jest nierytmiczny,nie zgadza sie ilośc głosek w strofach, zobacz podobny u Jacka Suchowicza, policz głoski a zobaczysz co jest nie tak u ciebie
cmok

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


nie pisałam rytmicznego wiersza,nawet nie miałam zamiaru,trudno,jeśli się nie podoba,może ta wersja bardziej przypadnie o gustu,pozdrawiam

przyszła rankiem po mokrym dywanie
w kroplach rosy umoczyła stopy
paletę barw rozproszyła w sadzie
liści parę pozrywała z brzozy

w sieć pajęczą nawlekała
kilka ciepłych kropelek rosy
w kałużę tęczą zajrzała
zaplatała wrzosy we włosy

słońce błysnęło purpurą
zaczerwieniona przymrużyła oczy
przemknęła się między palcami
odeszła w blasku pozłoty

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • - Gdybyś był chociaż mniej wytrwały... - powtórzyłam po kilku przepłakanych chwilach. - Ale jesteś, jaki jesteś! A jaka jestem ja? - zadałam sobie ni stąd ni zowąd właśnie to pytanie. -  No jaka? No? Chyba przestaję podobać się sama sobie... - zdążyłam mruknąć, nim sen mnie zmorzył.     W nocy przyśniła mi się rozmowa z nim. A dokładniej ta jej część, która w rzeczywistości się nie odbyła.     - Naprawdę zostawiłbyś mnie? - spytałam roztrzęsiona, po czym chwyciłam go za dłonie i ścisnęłam je mocno. - Mógłbyś mnie zostawiłbyś?! - powtórzyłam głośniej. Dużo głośniej. Tak głośno, jak chciałam.     - Rozważyłem to - w treść snu wtrąciło się pierwsze ze rzeczywiście wypowiedzianych zdań. - Ale  skrzywdziłbym cię, wycofując się z danego ci słowa. Więc - nie - ma - opcji, bo nie mógłbym! - senne wyobrażenie mojego mężczyzny dodało zdanie drugie z realnie wygłoszonych. - Chociaż może powinienem - kontynuowało twardszym tonem - bo przy naszym drugim początku postawiłem ci warunek. Pamiętasz, jaki. A ty co zrobiłaś? Nadużyłaś mojego zaufania i mojej cierpliwości, a mimo to nadal spodziewasz się trwania przy tobie.     - A i owszem, spodziewam się - senny obraz mnie samej odpowiedział analogicznemu wyobrażeniu mojego mężczyzny. - Spodziewam się jeszcze więcej: nadal zaufania i nadal cierpliwości. Mimo, że cię zawiodłam. Bo... - urwałam na chwilę, gdy senna wersja mojego em spojrzała znacząco. Jednak ciągnęłam dalej:    - Bo zasługuję na nie, a ty dałeś mi słowo.     - Zasługujesz, to prawda - senny em odparł bynajmniej sennie. - I zgadza się: dałem Ci je. Ale czy powinienem go dotrzymać? Postąpić w tej sytuacji zgodnie z zapewnieniem? A może właściwe byłoby zdecydować wbrew sobie? Może na tym wyszedłbym lepiej?     Uśmiechnęłam się.     - Może, może - odpowiedziałem. - Ale wiesz, że nie wyszedłbyś na tym lepiej, bo nie byłby to właściwy krok.     - Nie byłby? - mój śniony facet spojrzał sennym spojrzeniem. - Bo?    - Bo jestem właściwą dla ciebie kobietą. A ty właściwym dla mnie mężczyzną. Tylko?     - Tylko? - em popatrzył po raz kolejny. Trzeci. Tym razem pytająco.     - Tylko daj mi czas. To dla mnie ważne.      Rzeszów, 29. Grudnia 2025          
    • Napłatał: łatał pan.  
    • O tu napisali Milasi - panu to.    
    • Ulu, z oka kozulu.      
    • Elki pikle, tu butelki, pikle.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...