architectura

[Hariharahani]

miłości wznosiłam w lata parzyste
piedestał
w te nie do pary szlifowałam ozdabiałam
pieszczotami łzami i poezją

wczoraj odnalazł go kochanek mój
usiadł odpoczął
i zostawił kamień przydrożny
u szyi

[Mateusz-_Ulvhedin]

wg mnie pierwsza troszke przesłodzona, ale ja lubie przesłodzone więc mi się podoba :D za to pointa po ostatnich wersach bardzo mi się podoba :)) ogólnie więc sumując :D uważam że to bardzo ładny wiersz :))
Serdecznie pozdrawiam... :)

[Hariharahani]

Dziekuje.

Przeslodzony poczatek? Jak nasze wyobrazenia o milosci...

[JacekSojan]

"piedestał dla miłości" - jakiś renesansowy dialog? XVII wieczny teatr francuski?
ten patetyzm, ta wzniosłość, ten idealizm...słowa, a gdzie rzeczywistość? póki co - w próżni;
sercem nie pisze się wierszy tylko słowami i głową;

[Gall Antonin]

Wielkie ukłoniki za każde słówko w tym wierszu. Pozdrawiam ciepłojesiennie.

[Hariharahani]

Czasami tak bywa Jacku, ze zycie przerasta nawet francuski teatr.
A poezje wole pisac uczuciami tez.
Dziekuje za komentarz, potrafisz przerobic ten piedestal?

[Hariharahani]

:) Gallu

[JacekSojan]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

nie, nie potrafię;
mam wrażenie, że cały tekst jest żle i skomponowany i zrealizowany, a nieudanego tworu nie ma sensu naprawiać - lepiej realizować następny, bez "pieszczot" i "łez", ZA TO z poezją, która nie będzie wynikać z wyrazu "poezja" ale z całości wiersza;
pozdrawiam - J.S