[...zostając bez wyboru...]

[Tomasz_Biela]

pamiętam dziadka i jego opowieści
skulone w kącie placu zabaw do dziś

nie widziałem jak umiera
jego obecność czuję na wypalonej ściółce
kruszy się drzewo wypełnione lasem


po wielu latach słabość wygląda jak świeży mech
wydał na świat ostatnią przystań
między strumykiem a norą lisa
zjednoczone elfy modlą się w pełnych słojach
soczystej pustyni więź
dopóki żywica nie przestanie grzać
zastygając na zbroję

wewnątrz przepaści ostrza krew to przysługa
za darowiznę

żadna spiżarnia nie pomieści tylu zapasów sił
ani żaden człowiek
nie zestarzeje się tak pięknie
zostając bez wyboru

pamiętam dziadka
jak wiekowy owoc wyrwał korzeń
o niebo lądując
wyżej

[Diana Chartwig]

Wiersz, który zatrzymuje na dłużej. gratulacje.

[Toby]

czuć tu wprawne pióro..ręcę składają się do oklasków:)pozdrawiam..

[Wiesław J.K.]

Wiersz, który przyciąga oczy jeszcze raz i znowu i budzi w umyśle to co nigdy nie śpi naprawdę, sens istnienia.

[lubię latawce]

coś niepojętego w ostatniej strofie (cudownie niepojętego; chociaż mam tam pewną koncepcję ;P)
podoba mi się ale tak z przymrużeniem oka, bo czytałam Twoje lepsiejsze :)))))
:*