To co polskie

[Wiesław J.K.]

W tym świecie zmieniających się znaczeń
Tak często bulwersujących wypaczeń
Tak rzadko spełniających się marzeń
W ogromie przytłaczających wydarzeń

W tym świecie, gdzie ziemia wciąż bywa żyzna
Ziemia karmiąca, matka, ojczyzna
Ziemia rodząca niepewne bycie
W obliczu tego co zwie się życiem

W tym świecie przytłamszających zwykłych norm
Bezkształtnych, dzikich i obcych form
Bezlitosnych w swym nowym tworzeniu
W zaciemnionym, niewidzącym patrzeniu

W tym świecie przeogromnej zmiany normalności
I nienormalnej pustej codzienności
I w tak niezwyklej nowej zwyczajności
W opętaniu kręcą się ciała i kości

W tym świecie skomputeryzowanego patriotyzmu
Ogólnoświatowego zwariowanego materializmu
Ogólnie mówiąc o czym tu mówić idealnie
W kołowrocie myślenia sterowanego zdalnie

W tym świecie jednakże, pomimo wszystko
Gdzie brudne często nazywa się czystką
Gdzie jeszcze niezłomnie Polska żyje
W sercu mym zawsze co dobre, polskie bije

2003